Je kent die verhalen wel van mensen die in een ander werelddeel wonen en dan in een week heel Europa bezoeken. 
Wij deden dat afgelopen week in het klein. In 5 dagen hebben we 2 dorpen en 4 steden bezocht. 

Niks voor mij eigenlijk, ik word altijd wat nerveus van strakke programma’s. Maar deze keer niet, want alles paste perfect in elkaar. Een belangrijke reden was ook dat we hier vanuit Noord Groningen lang moeten reizen om de plaatsen te bezoeken die we al een poosje op ons verlanglijstje hadden staan. En ik stelde dus alsmaar van alles uit.
Wel hadden we dan èindelijk met zus en zwager afgesproken dat we naar hen toe zouden komen, door corona en andere omstandigheden was dat al veel te lang geleden. Zij wonen in Oss. We konden dan mooi ook met z’n vieren gezellig een dag naar Den Bosch, zus had al heel vaak gezegd dat we een keer moesten gaan varen op de Binnendieze. Daar hadden wij uiteraard geen enkel probleem mee.
Ikzelf had al heel vaak gezegd dat ik graag een keer naar Rotterdam wilde, nog eens kijken naar het huis waar opa en oma woonden en ook eens de straten opzoeken waar mijn vader geboren en opgegroeid was. Bert kwam met het lumineuze idee om dat na het bezoek aan zus en zwager te doen, dan hoefden we niet eerst helemaal naar huis en daarna weer een keer 3 uur rijden naar Rotterdam.

Vervolgens kwam ik erachter dat er een speciale dinosaurustoestand in Naturalis in Leiden was, de T-rexperience. Eigenlijk wilde ik daar ook wel heel graag heen. Dus dat planden we er nog tussen, vanuit Oss eerst naar Leiden en van daaruit naar Rotterdam. Als laatste bedachten we (of eigenlijk weer Bert) dat we dan ook vlak bij Brielle waren, waar we een podwalk van Het Verhaal van Nederland konden gaan maken, als we in Rotterdam klaar waren.

Maar stiekem was dat niet het laatste, want we planden nog iets helemaal vooraan: voordat we naar Oss gingen, reden we eerst nog naar Huis ter Heide om kinders en kleinkind aan ons hart te drukken, we hadden ze nog niet gezien na hun vakantie. 
Nou, en zo geschiedde.  Zondag weg en donderdag weer thuis, alleen voelde het alsof we veel langer weg zouden gaan.  

Uiteraard was het heerlijk om de kinderen weer te zien, kleinzoon te horen kwebbelen, versgebakken Italiaanse taart te eten en even bij te kletsen. Bestemming 1 was bereikt. 
Op naar het volgende.

Bestemming 2 was Oss, waar we hartelijk ontvangen werden met taart, tosti’s, koffie, thee en tot mijn blije verrassing Kilkenny Irish Red. Op de een of andere manier is het Ierse bier in mijn eigen woonomgeving blijkbaar verbannen en het is juist zo lekker.
’s Avonds gingen we naar Ome Toon. Klinkt als een gezellig familielid die we ook hoognodig weer eens moesten bezoeken, maar het is een Burger- en Grill restaurant. Onze gastvrouw en -heer hadden namelijk (ook weer vanwege corona) nog een etentje van ons te goed.
Om de vakantiestemming helemaal compleet te maken begon ik met een Limoncello Spritz.

Het lijkt op de foto of mijn zus niets in haar glas heeft, maar zij had een Aperol Spritz, die dezelfde kleur had als haar jurk! 
Het was ontzettend gezellig samen, het eten was heerlijk, wat wil je nog meer?
Nou, wat we nog meer wilden was dus de volgende dag naar Den Bosch. Bestemming 3.

Ook op maandagmorgen zijn er Bossche bollen verkrijgbaar, maar omdat ik niet zo’n slagroomfan ben en Bert wel, is deze foto van hem. 

We zijn in de St.Jan geweest, prachtig natuurlijk.
Vanaf 12 uur waren de winkels open, ik had het best koud en moest dus echt even een leuk jasje kopen. Wat vervelend nou weer. Maar het was echt fris en het miezerde, dus tja wat doe je dan.
Daarna was het alweer tijd voor lunch, er is wat afgegeten en gedronken deze dagen! 

Om kwart over 2 gingen we varen, op de Binnendieze dus. Inmiddels was de zon volop doorgekomen en was het heerlijk. 

Die Binnendieze stond halverwege de jaren ’60 op de nominatie om gedempt te worden, hij had geen functie meer. Want geloof het of niet, tot dan toe werd hij als riool gebruikt.
Tot mijn starre verbazing hoorde ik dat dit geen uitzondering was. In Amsterdam, Utrecht en nog meer grote steden, was toen ook nog geen goed rioolstelsel en werd alles in de grachten geloosd. Ik wil dus ook nooit meer iets horen over het ‘achtergebleven’ gebied waar ik woon, waarschijnlijk was er hier eerder riolering dan in de beschaafde grote steden! 

Gelukkig waren er twee belangrijke Bosschenaren die de Binnendieze als monument wilden houden en hierin zeer vasthoudend waren, zodat ze uiteindelijk voor elkaar kregen dat de Binnendieze niet alleen behouden werd, maar ook gerestaureerd. Er waren/zijn namelijk veel tunneltjes en doorgangen die onderhoud nodig hadden om te kunnen blijven bestaan. 
Er is, behalve de rondvaarten, geen ander vaarverkeer en dat maakte de rondvaart heel speciaal. 
Op een gegeven moment werd de Binnendieze zelfs even de Buitendieze en voeren we om de stadsmuur heen. Dit is toch prachtig?

Overigens had ik de allerbeste plek. Dat was niet mijn opzet, toen ik in de boot stapte schoof ik zover mogelijk naar achter, zodat de andere passagiers er ook nog bij konden. Alleen bleek dat uiteindelijk juist de voorkant te zijn en zat ik dus pontificaal vooraan.
Soms moesten we even bukken of verder naar het midden buigen omdat de doorgangen zo laag en/of smal waren. De tunneltjes waren gelukkig niet lang genoeg om me echt claustrofobisch te laten worden, maar ik vond het wel spannend!
Het was echt een fantastische middag zo.

Uiteraard moest er daarna nog maar weer eens gegeten en gedronken worden, dit keer werden wij meegenomen, naar een Griek. En dat was ook weer heerlijk!
We hebben stiekem nog even enorm veel plezier gehad. Een man en een vrouw marcheerden achter elkaar aan en bleven op de hoek van de straat stilstaan. Vervolgens keken ze allebei met het hoofd in de nek naar de hoge toren van de St. Jan. Het zag er zo verschrikkelijk komisch uit. Hij was mager, in een korte broek, streepjesshirt en rugzak, zij wat steviger, in een soort safaripak met korte broek en bloes en eveneens een rugzak. Recht achter elkaar, exact dezelfde houding, allebei een wipneus die scherp afgetekend werd tegen de helblauwe lucht… het kon zo een schilderijtje van Marius van Dokkum zijn. Ik vond het niet netjes om een foto te maken maar het plaatje was echt geweldig. Dan maar een foto van de toren waar ze naar keken.

Om een uur of acht gingen we maar weer eens huiswaarts. Alleen bleek de bus naar het Transferium, waar de auto geparkeerd stond, niet meer te rijden. Dan is het lang wachten bij de bushalte.
Maar Google weet altijd raad. Zo hadden we nog een extra stadswandelingetje, naar een andere bushalte. De chauffeuse was zo vriendelijk om ons met het P+R buskaartje wel mee te nemen, ook al was het een lijnbus. Ze zullen wel eens vaker met toeristen te maken krijgen. 

We bleven nog een nachtje slapen in Oss, voordat we de volgende dag naar bestemming 4 en 5 zouden gaan. 

Wordt vervolgd!