Lieve Neo, vanmorgen lag je zomaar dood in de ren. De andere konijnen scharrelden niet rond, ze scholen met z’n vieren bij elkaar, alsof ze om je rouwden.
Kereltje, ik rouw ook om jou. Omdat ik zo heel graag had gewild dat je langer van je oude dag had mogen genieten.
Je was hier nog maar drie maanden. Je was gedumpt in het Lauwersmeergebied. Daar wonen geen mensen, dus het is onmogelijk dat je daar zelf naar toe gelopen bent na een eventuele ontsnapping. Een wandelaar vond je en nam je mee, in eerste instantie met goede bedoelingen. Maar ook te impulsief want hij liet je nogmaals aan je lot over. Een aardige vrouw kon dat niet aanzien en heeft zich over je ontfermd en haar best gedaan om een goed huis voor je te vinden. Een tam konijn heeft immers nooit geleerd om voor zichzelf te zorgen.
Toen kwam je hier, wij konden je zowel konijnengezelschap, als ruimte, als bescherming en verzorging geven.
Ik ben met je naar de dierenarts geweest, je was zo zwak. Ze schatte in dat je een jaar of 5 was, al aardig een senior.
Je kwam er weer helemaal bovenop en de kennismaking met de andere konijnen verliep heel goed. Al snel had je je eigen plekje in de groep en wij zagen je zo graag. Eerst verscheen dan je witte neusje uit het hol en dan kwam je helemaal tevoorschijn. Je was nieuwsgierig en aanhankelijk, we waren zo blij met jou.
En nu ben je er zomaar niet meer. Ik ben vreselijk verdrietig dat je maar zo kort van dit nieuwe leven hebt mogen genieten. Ik ben zo bang dat je jarenlang in je eentje in een hokje hebt gezeten tot je eigenaars je zat waren en van je af wilden. Ze hadden niet eens het fatsoen om je naar een opvang te brengen, maar ze dankten je af. Het is zo’n afschuwelijk idee, dat mensen zo gevoelloos kunnen zijn. Ik weet dat jij niet de enige bent en die gedachte kan ik eigenlijk niet verdragen.
Gelukkig zijn er ook mensen die wel de waarde van het leven inzien. Je bent niet in kou en eenzaamheid verhongerd omdat die vrouw zich jouw lot aantrok. Ze zei tegen mij: ‘Ik weet niks van konijnen en heb er ook niet zoveel mee, maar het is toch een dier, een leven!’
Zulke mensen maken de wereld gelukkig weer een beetje mooier.
Het was zo fijn geweest als je nog een hele poos van je leventje had kunnen genieten en wij van jou. Maar het mocht niet zo zijn. Ik weet niet hoe een konijnengeheugen werkt. Ik hoop alleen dat je alle ellende vergeten was in de tijd dat je hier woonde.
Lieve Neo, rust zacht. Jij was belangrijk voor me, een waardevol leven.
Zoals ik je lijfje zag liggen vanmorgen, denk ik dat je rustig bent ingeslapen. Het was blijkbaar je tijd.
Dag ventje.We missen je.
Daagse Dingen 