Het is momenteel de Week van de Poëzie.
Niet bepaald mijn force. Ik ben niet echt in staat om woorden zo te gebruiken dat er poëzie ontstaat.
Gedichten lezen doe ik ook niet zo veel. Het is voor mij net als bij andere kunstvormen: een gedeelte vind ik ècht mooi, maar het meeste begrijp ik niet of ik vind er gewoon niks aan.
Ik las in het kader van de Week van de Poëzie een artikel over ‘Pronken met andermans veren’ 
Oftewel: je kan een gedicht schrijven met regels die anderen al gemaakt hebben. Er is zelfs een naam voor: ‘Cento’ (latijn voor lappendeken heb ik me laten vertellen)
Neem regels uit teksten van anderen, zet ze in willekeurige volgorde zodat je een nieuw stuk krijgt. Een Cento dus. 
Dat leek me leuk en ging ermee aan de slag.
Ik heb er eentje gemaakt met titels van boeken die ik in mijn kast heb staan, en eentje met titels van Nederlandstalige liedjes, die ik niet in mijn kast heb staan.
En als slot nog een acrostichon:  een lied of gedicht waarbij de beginletters van de zinnen, achter elkaar gelezen, een woord vormen.
Hoppa! Ook een bijdrage geleverd aan de Week van de Poëzie!

Boeken

Als de dauw hangt komt er regen,
Regen en sterren
Onder een papieren maan.
Wilde Rozen, Wilde zwanen,
Zeven zussen, Dochters van de Droomtijd,
Gejaagd door de wind

Waterschapsheuvel,
Het verre Paradijs.
Woeste hoogten,
Rood kleurt de horizon.
Doornvogels, met Hart en Ziel

Echo’s
Waar de rivierkreeften zingen.
De verborgen geschiedenis
In de schaduw van de troon.
Het achtste leven,
Vergeet niet te leven!
En dan komt alles goed

Liedjes

Vriendschap is een illusie
je loog tegen mij
Laat me alleen
Ik doe de deur dicht
Rigoreus

Alles geprobeerd,
Woorden zonder woorden
De stilte valt zo hard
Ik doe wat ik doe
Tegen beter weten in

Acrostichon

Als een schrijver
Niet kan dichten
Nodeloos ploetert
En jammerlijk faalt
Lezers teleurstelt met
Inadequate woorden
En rammelende poëzie:
Schoenmaker, blijf bij je leest.

‘Wat zal ik morgen bakken?’ vroeg ik gister aan Bert.
‘Spritskoeken met chocola’, was zijn antwoord.
O help. Ik weet niet of jullie je dit nog herinneren: Koekje van eigen deeg,
mij lag het nog goed in het geheugen.
Maar wat lette me om nog eens een poging te wagen? Ik had immers goede tips gekregen van mijn eigen Meesterbakker Irene en de belangrijkste oorzaak van het falen was dat ik het deeg niet had gewreven. Dat zou me dus nu niet weer overkomen, ik ging de uitdaging aan.

Ik wreef of mijn leven er vanaf hing. Zelden heeft er iemand zo gewreven als ik.
In het recept stond dat het uiteindelijke deeg zalvig moest zijn. Wel een lastig criterium. Als iemand met een moeilijke huid heb ik al heel wat zalven gebruikt en er is veel variatie in consistentie. Sommige zalfjes zijn bijna vloeibaar, anderen hebben de structuur van stopverf.
Welke zalvigheid moest het deeg dan hebben? Ik heb maar een middenweg gegokt. Het moest nog wel opgespoten kunnen worden maar je moest een stevige spuitzak hebben omdat het een vrij dik beslag zou zijn. Dus ik maakte er een soort vloeibare stopverf van.
Ik had speciaal een katoenen spuitzak gekocht, als die zou ontploffen had ik toch echt iets niet goed gedaan.
Het leek erop dat ik het echt wel goed had gedaan deze keer. Ik had ook besloten losse koeken te maken, ik wilde niet weer het risico lopen op één grote blob.

Zeg nou zelf, dit ziet er toch heel anders uit dan de vorige keer? Ik keek overigens enigszins gespannen toe of de koekje niet alsnog naar elkaar zouden kruipen maar ze bleven keurig solitair.

Het enige wat ik de volgende keer anders moet doen is de tijdsduur. Ik haalde ze nu nog maar net op tijd uit de oven, sommige koekjes zijn net iets te donker geworden (k hoor het Janny van HHB gewoon zeggen)

Mijn plan was om chocola te drizzelen, dat leek me een fluitje van een cent. Niet dus hè? Mijn drizzels werden klodders en verpesten helemaal mijn mooie spritsgevoel. Dus ik heb ze uiteindelijk gewoon bestreken met chocola, ik ben beter als Bob Ross met een kwast dan met gooien à la Karel Appel.

Ik ben trots op het resultaat en inmiddels (dat mocht niet voordat er een foto gemaakt was) hebben we ze ook geproefd en ze zijn heerlijk.
Ik leer het nog wel.