Online bestellen is gemakkelijk. Zeker als je een klein winkelaanbod in de buurt hebt
en niet vaak in de gelegenheid bent om naar de stad te gaan.
En sommige dingen blijken alleen nog online verkrijgbaar te zijn, terwijl de reguliere winkels ze uit hun assortiment gehaald hebben.
Zo hebben wij letterlijk half Europa afgezocht naar een bepaald parfum, wat ik persé wilde kopen voor Irene, maar dat ineens niet meer verkrijgbaar bleek.
Niet in Groningen, Utrecht en Amsterdam, niet op Schiphol. Niet in Dublin,
niet in Griekenland.
Maar ineens wel in diverse webshops! Dus dan is de keuze voor online winkelen ook
snel gemaakt.
Mooi op tijd voor haar verjaardag.
Maar er moest nog wat bijkomen.
En wel iets wat ik zag op de site van V&D. En dat via de webwinkel te bestellen was.
Makkelijk, want ik kom niet meer in de stad voor het weekend dat ik het nodig heb.
Vanwege eerdere bestellingen had ik een account.  ‘Makkelijk en snel voor uw volgende bestelling’ .
Jawel. Eigenlijk heb ik een hekel aan accounts aanmaken. Al bestel je een doosje paperclips online, je moet je hele doopceel invullen wil je het bezorgd krijgen.
Het lastigste is altijd het wachtwoord.
Voor zulke dingen wil ik het mij welbekende wachtwoord invullen, zodat ik nooit hoef te denken:  wat was het ook  al weer…
Maar ook dat wordt je niet makkelijk gemaakt,  omdat je soms ineens weer meer tekens moet invoeren, of cijfers en leestekens moet toevoegen, mens wat een gezanik.
Maar goed, voor V&D heb ik dus een account en ik kwam er nog in ook.
Artikel in het virtuele winkelwagentje gedaan, winkelwagentje geopend en
bestelling voltooid.
Tot ik wilde betalen, met iDeal.
Melding: er is een storing opgetreden in de betaalomgeving  (raar woord!)
probeert u de procedure nogmaals te volgen.
Overnieuw.  Idem dito: Er is een storing, etc.
En nog maar een keer. Dat schoot niet op zo. Maar ik had m’n zinnen op dat artikel gezet.
Telefoonnummer van Klantenservice stond ook op de site, dat maar eens bellen.
“Dit informatienummer kost  11 cent per minuut met een starttarief van 4,5 cent, plus de kosten van het gebruik van uw telefoon. Voor de meestgestelde vragen kunt u terecht op onzewebsite…. bla bla bla ”   een heel verhaal voordat ik eindelijk in het keuzemenu kwam.
‘Uren,dagen, maanden , jaren…’ schoot mij een bekende liedregel te binnen….
Dat ging alvast lekker met die 11 cent per minuut. En dan eindelijk het keuzemenu,
wat ik ook helemaal moest uitluisteren voordat ik de keuzeknop daadwerkelijk
kon gebruiken.
Het irritatieniveau was al aardig gestegen inmiddels.
“Goedemiddag, Klantenservice, waar mee kan ik u helpen?” zong een vrouwenstem.
Ik deed mijn verhaaltje.
“O, dat is lastig!”
Dat kon ik alleen maar beamen.
“Heeft u de cookies op de site geaccepteerd?” Ook zoiets ergerlijks, dat cookiegeneuzel.
Ja die had ik geaccepteerd.
“O, dan moet u nu de cookies verwijderen”.
Huh? Ik moet de cookies accepteren en vervolgens verwijderen? Hoe nutteloos!
“Het kan zijn dat er teveel cookies opstaan en dan werkt het niet.“
O, nou oké, dat moest ik dan maar even  proberen.
“Prima, goedemiddag!“ zei ze blij.
Telefoon neergelegd, cookies verwijderd op de pc.
Poging 4 om het artikel te gaan betalen en zo mijn bestelling af te ronden.
‘Er is een storing opgetreden etc…. ‘  Grrr. Dat had dus niets geholpen.
Wederom Klantenservice gebeld. “Dit informatienummer….” Jahaaa dat weet ik nou wel!
Toevallig kreeg ik dezelfde vrouw aan de lijn. Ik mag tenminste aannemen dat
V&D Nederland wel meer dan 1 medewerkster heeft zitten daar.
“Ik krijg nog steeds een foutmelding” zei ik.
“En u heeft de cookies geaccepteerd?“
“Ja” .
“En heeft u ze ook weer verwijderd?”
Ik begon zowat te knarsetanden, dacht ze dat ik infantiel was of zo.
“Ja, maar dat helpt dus niet”, poogde ik nog enigszins vriendelijk te zeggen.
“Heeft u nog een andere webbrowser?”
“Nee, die heb ik niet.”
“ Kunt u misschien op een andere computer bestellen?”
“Nee dat kan ik niet.  Ik wil gewoon via mijn account een artikel bestellen en betalen en dat  lukt niet”.
“Nou, dan weet ik het ook niet”, zei ze plompverloren.
“Tja, en nu?”, vroeg ik, want ik wilde dat artikel hebben!
“ Ik kan even voor u bellen naar het dichtstbijzijnde filiaal of het daar op voorraad is.”
“Maar dan moet ik het zeker zelf ophalen?”
“Ja, dan kan het niet bezorgd worden.”
Goeie genade mens, waarom denk je dat ik online bestel?? Dat zei ik niet, maar dat
dacht ik wel !
“Nee, dat kan niet”, zei ik, ”Ik ben niet in de gelegenheid om naar de stad te gaan voor
het weekend.”
“Nou”, zei ze op een toon die illustreerde dat ze ondertussen haar schouders ophaalde,
“Dan weet ik het niet.”
“Nee, ik ook niet!” zei ik pissig en legde de telefoon neer.
Direct ging de telefoon weer over. Een computerstem vroeg of ik mee wilde
werken aan een klanttevredenheidsonderzoek over het contact met de Klantenservice
van V&D.
Ha, kom maar op!
Het ging ook weer via een keuzemenu,  1 was heel tevreden, 5 was zeer ontevreden.
De vragen gingen over vriendelijkheid, deskundigheid en of er een bevredigende oplossing was gevonden.
Voor vriendelijkheid een 4, de rest was onherroepelijk een 5. Het leek gewoon nergens op.
Toch wilde ik nog steeds graag dat artikel hebben. Eigenlijk moest en zou ik het hebben. Uit principe!
Ik kreeg een andere idee. Je kon ook, als je een niet-bestaande klant was, zonder
account bestellen.
Even uitproberen.
En ja zeg, het lukte! Aan mijn account om “de volgende keer makkelijk en snel te bestellen”  had ik geen moer,  het was niet makkelijk en niet snel, sterker nog ik kon niet eens bestellen!
Maar  als niet-bestaande klant had ik het binnen een minuut voor elkaar!
Ik vroeg me af of ik zelf maar moest solliciteren bij de Klantenservice van V&D.
Ik voelde me arrogant tevreden met mezelf.
Inmiddels is het artikel binnen. Zonder problemen op de afgesproken tijd.
Nu maar hopen dat ze het mooi vindt!  En anders hou ik het gewoon zelf. Als trofee!