Een serieus stukje dit keer. Over iets wat me erg bezighoudt.  Al jaren, maar nu weer extra.
Door de dingen die er spelen momenteel.
De toestroom van vluchtelingen. De massa-aanranding in Keulen. De discussies die daar het gevolg van zijn.  De link die gelegd wordt tussen vluchtelingen en aanranders.  De berichtgeving die selectief is. Na het gebeuren in Keulen bleek dat er in augustus in Zweden iets gelijksoortigs is gebeurd. Onder de pet gehouden omdat men extreem rechts niet in de kaart wilde spelen, de groep die zegt : ‘grenzen dicht’.
Ik ben niet extreem rechts. Ook niet extreem links. Ik probeer een sociaal, christelijk mens te zijn. Maar ik zeg ook: ‘grenzen dicht’.  En dan bedoel ik niet de landsgrenzen, mensen moeten in de gelegenheid zijn om oorlog en geweld in hun land te ontvluchten,  om een veilige plek te zoeken voor zichzelf en degenen die ze lief zijn.
Ik bedoel de grenzen tussen mensen. Tussen mannen en vrouwen, tussen volwassenen en kinderen.
Mannen zijn fysiek sterker dan vrouwen, volwassenen zijn fysiek  sterker dan kinderen. En de sterkere heeft niet het recht de grens te overschrijden die de zwakkere beschermt. Niemand. Helemaal niemand.  In welk land je ook geboren bent, in wat voor situatie je ook leeft, die grens moet gesloten blijven. Ieder mens heeft er recht op om veilig te zijn als degene die hij/zij is.
De aanrandingen hebben nog meer met macht te maken dan met seksualiteit. De macht van de sterkste, die doet wat hij wil, simpelweg omdat hij de sterkste is.
Nu is dat weer heel duidelijk geworden, met een groep mannen die georganiseerd vrouwen intimideert  en aanrandt.  En het is verschrikkelijk dat het gebeurd is. Mijn eigen dochter was een week eerder nog in Keulen op dezelfde plek, het had haar zo kunnen overkomen. Alleen maar omdat ze een meisje is. En al die dochters die er wel waren, die nieuwjaarsnacht, die is het overkomen. Het frustreert, maakt woedend, maakt verdrietig, maakt dat ik me machteloos voel. De grens die gesloten had moeten blijven, is overschreden. Ze hadden het recht niet. Ze hebben respectloos de vrijheid van een ander ontnomen.
Ik hoorde vanmorgen op de radio dat het AD een steekproef heeft gedaan , dat een derde van de vrouwen zich nu onveiliger voelt en drukke plekken mijdt.  Zij hebben dus mentaal een grens opgelegd gekregen die open had moeten blijven.  Maar er bleek ook uit, dat  4 op de 10 vrouwen sowieso te maken hebben gehad met aanranding.  Dat is bijna de helft! In hun eigen omgeving van familie, vrienden, buurt en werk, waren zij niet veilig.
De burgemeester van Keulen heeft veel kritiek over zich heen gekregen met haar idee over een gedragscode voor vrouwen, en terecht.  Een gedragscode voor mensen, dat zou wat anders zijn!
Mannen en vrouwen moeten elkaar respecteren en elkaars grenzen niet overschrijden.
En dat geldt zeker ook voor de verhouding volwassenen en kinderen. Hoeveel kinderen zijn en worden niet misbruikt of mishandeld.  In instellingen, op kostscholen, maar ook in gezin en familie. Door volwassenen die vinden dat de macht die ze hebben, hen recht geeft grenzen te overschrijden.
Macht mag je alleen gebruiken als mensen en dingen er beter van worden. Niet om iets te krijgen wat eigenlijk niet van jou is. Materieel niet en fysiek niet en mentaal niet.
Die grens moet gesloten blijven. Thuis en wereldwijd.