Sinds 2009  ben ik  ingeschreven bij de Kamer van Koophandel  als zelfstandig gastouder.
Vanaf die tijd  word ik regelmatig benaderd door allerlei bedrijven
die mij willen laten adverteren.
Uiteraard is naamsbekendheid goed voor je bedrijfje,  maar het moet wel in
verhouding blijven.
Een kleinschalig bedrijfje aan huis vraagt toch niet om een enorme advertentie-
campagne tenslotte.
En adverteren is gruwelijk duur.
Waar ik niet op gerekend had, is het feit dat allerlei mensen makkelijk geld willen verdienen  (nou ja, ‘aftroggelen’  is een beter woord)  met mijn bedrijfsnaam.
En dat vaak op slinkse wijze proberen.
Naïefen goed van vertrouwen  als ik in eerste instantie was,  had ik bijvoorbeeld niet in
de gaten dat de “Internet BedrijvenGids” geen onderdeel is van
Telefoongids/Gouden Gids.
Dus voor  ik het wist had ik ruim 100 euro betaald aan een of ander register op een site waar niemand op kijkt als hij of zij een gastouder zoekt.
Door schade en schande wordt men  wijs, dus na een paar keer de boot in gegaan te zijn met  dit soort dingen dacht ik wel 3 x na voor ik ergens ja op zei.
Ik weet niet hoe ze het flikken,  maar ik kreeg bijvoorbeeld een week nadat ik een opdracht tot vermelding in de (papieren) gemeentegids van de Marne  (wat voor mij wel degelijk nuttig is) had gegeven een telefoontje van de Internet-gemeentegids over
“mijn vermelding”, waar natuurlijk weer flinke kosten aan verbonden waren.
Maar die Internet –gemeentegids heeft geen moer te maken met de Marne,  het is een of andere site die een slim iemand heeft opgezet , daar  allerlei willekeurige bedrijven per willekeurige gemeente rangschikt en daar geld voor vraagt.
Maar de naam wekt vertrouwen en voordat je het weet heb je weer iets  toegezegd waar je een dikke rekening voor krijgt.
Soms verwenste ik mezelf dat ik nog steeds naïef was, maar aan de andere kant is het een rot gevoel dat je argwanend moet worden.
Maar zo brutaal als die bedrijven zijn !
De Kamer van Koophandel waarschuwt voor dit soort malafide praktijken, de
zogenaamde spookfacturen.
Je krijgt een factuur voor een advertentie die het betreffende bedrijf namens jouw bedrijf  geplaatst zou hebben,  of bijvoorbeeld voor een vermelding op een internetsite.  Factuurnummer, kenmerk, bedrag, betalingscondities, alles staat erop.
Het ziet er uit als een normale factuur en ik denk dat in de grotere bedrijven, met een aparte administratieafdeling zo eentje nog wel eens succes heeft en dus betaald wordt.
Maar niet in het eenvrouwsbedrijfje waarin ik zowel directeur, personeel, boekhouder en ‘hoofd luiers verschonen” (dit laatste heb ik niet zelf verzonnen!) ben.
Ik kijk toch echt de dingen wel extra na en zie dan ook helemaal onder aan de brief,  in kleine lettertjes staan: dit betreft een offerte.
Kijk, en zo dekken ze zichzelf dus in.  Want een offerte is een aanbieding en daar hoef je niet op in te gaan.
Je moet alleen wel weten waarnaar je moet zoeken op zo’n factuur en dat weet
dus niet iedereen.
Maar het kan nog brutaler.
Van Kapel Internet Marketing ontving ik een echte factuur, en er stond nergens in de brief verborgen dat het stiekem toch een offerte was.
Wel dat ik binnen 14 dagen 220 euro moest betalen  in verband met de vermelding van mijn zakelijk telefoonnummer en de basis bedrijfsgegevens op www.zakelijke-nummers
Alsof ik daar ooit opdracht voor gegeven had, ik heb niet eens een
zakelijk telefoonnummer!
Meldpunt Internetfraude ingeschakeld, die adviseerden me een aangetekende brief te sturen naar Kapel Internet Marketing, waarin ik vraag om opheldering over waarop deze factuur gebaseerd is.
Zo gezegd zo gedaan, en een week later kreeg ik van Post.nl de brief weer retour, ze  waren niet in staat om hem af te leveren.  Dus.
Maar vanmorgen gebeurde er iets waar ik echt woedend om geworden ben.

De telefoon ging om een uur of 10. “ Met Annelies”,nam ik op.
Omdat we alledrie een andere achternaam hebben hier in huis, vind ik alleen mijn voornaam wel zo makkelijk.
“Goedemorgen”, klonk een vrolijke vrouwenstem. “Met mevrouw  van Manen  van Publishing Partners.  Ik spreek toch met mevrouw van Bloois?”
“Ja”,zei ik en wachtte af.
“ Nou ik bel nog even over uw vermelding in het Kleurboek voor  Kind en Ziekenhuis.
We hebben de drukproef klaar en ik mail hem zo even naar u toe.  Dan kunt u even kijken of de gegevens correct zijn en  het dan voor akkoord weer terug sturen.”
Ik dacht koortsachtig na, maar kon me niets herinneren van Kind en Ziekenhuis.
“Heb ik daar opdracht voor gegeven dan?” vroeg ik.
“ We hebben in juni hierover een gesprek gehad mevrouw, en we willen het nu graag even gaan afronden.”
“ Ik kan niet herinneren dat ik toegezegd heb”,hield ik aan. “ In juni was mijn advertentiebudget voor dit jaar al verbruikt.”
“ Ja mevrouw, dat klopt dat u dat genoemd heeft, maar vanwege het doel wilde u eenmalig een uitzondering maken.”
Och heden, dat was ook wat, ik wist het echt niet meer.
Ik word vaak genoeg gebeld of ik goede doelen die te maken hebben met kinderen wil sponsoren, en ik mopperde in gedachten op mezelf dat ik nooit opschreef wie en waarvoor er wanneer gebeld had.
“Nou mevrouw”, zei ik, “Het zou best kunnen dat u gebeld heeft, ik kan niet bewijzen dat het niet zo is.”
“Geeft niks”  babbelde ze verder, “ U  kunt zo de mail tegemoet zien. Als u er dan even naar wilt  kijken en voor akkoord wil retourneren kunnen we verder.”
Einde gesprek. Ik keek eens even op de mail, geen mail. Weer telefoon.
“Ja, nog even met mevrouw van Manen, ik zag dat er een 1 teveel staat in uw telefoonnummer. Ik maak er hier alvast een notitie van, als u het ook nog even in uw mail wilt vermelden komt het helemaal in orde”
Er kwam mail. Publishing Partners, met PDF bijlage. Nieuwsgierig opende ik het PDF bestand het eerst.   En toen doorliep ik verschillende fases.
1. SCHRIKREACTIE  die zo heftig was dat mijn haarwortels prikten.
Het bedrag  395 euro excl.BTW  (snel rekensommetje leerde dat het dus 470 euro incl was) sprong me direct in het oog.
Wat???
Dit was de “basisvermelding”, daarbij nog 20% pre-printkosten ( wat zijn dat in vredesnaam????)  en nog een kleurentoeslag van 345 euro.
2. ALARMBELLEN IN MIJN HOOFD.
Dit kon niet. Het bestond niet dat ik ooit gezegd had dat ik voor zo’n bedrag zou adverteren.
3.ONGELOOF.  “advertentie op A4 formaat ( weet je hoe groot dat is????) oplage 250 stuks (weet je hoe weinig dat is???) ,  verspreiding:  eigen regio of elders (weet je hoe vaag dat is??) Hier klopte dus geen ene hol van.
4. IK STA PERPLEX
Logo volgens uw aanlevering of via toestemming van derden. O ja?
Mijn logo heeft ronde blauwe letters  ‘Kind aan Huis’,  een paddenstoeltje en een vermelding Gastouderopvang.
Dit logo had oranje rechte letters ‘Kind aan huis gastouder’.
Daaronder een rijtje multicultureel verantwoorde poppetjes die blij hand in hand dansten.
Hoe was dit mogelijk ?????

Nu ging ik de bijbehorende mail lezen. Heel goed lezen.
“Naar aanleiding van uw belangstelling voor een van onze projecten sturen wij u bijgaande bijlage.
Als u deze mail op welke wijze dan ook voor akkoord retourneert, betekent dat  voor ons een opdrachtbevestiging.”
Wel ver*#&%*%&#*() ! Ik had dus helemaal geen opdracht gegeven zoals ik al gedacht had. Wat een hufters !
Ik zocht het internetadres op wat op de bijlage vermeld was. “Site under construction”    Tjonge, da’s toevallig!
Er stond ook een telefoon nummer op. Ik hou niet van bellen, maar nu deed ik het toch.
Kreeg zowaar nog het bedrijf aan de lijn ook.  Vroeg naar de betreffende mevrouw en die was toevallig in gesprek.
Nog meer mensen aan het bedonderen denk ik.
Ik zei: “Ik wacht!”  En ik kreeg haar al snel aan de lijn.
Ik stak gelijk van wal voordat ze zelf zou beginnen.
“Ik heb net de mail ontvangen en het bestaat niet dat ik voor zo’n hoog bedrag heb toegezegd.   395 euro, excl. BTW ,  ik schrok me rot!”
“O staat dat er?  Nee, het moest 195 euro zijn,  dat hadden we besproken! “
Wat een lef! Ik  kon bijna geen woorden meer vinden van kwaadheid, waarschijnlijk kwam er aan haar kant stoom uit de telefoon.
“Het klopt allemaal van geen kant! Het is mijn logo niet, het is mijn opdracht niet en ik geef hier geen toestemming voor!! ”
“O”, zei ze heel simpel. “ Dan streep ik het door.”
“Doe dat vooral!” brieste ik en gooide de telefoon neer.
En verwijderde vervolgens zo snel mogelijk de mail om maar vooral geen risico te lopen dat daar nog iets mee kon gebeuren.
O wat was ik kwaad, zo kwaad….
Ik googlede op Publishing Partners en  kwam al gauw op de site van MMP, de werkelijke uitvoerders van het project Kind en Ziekenhuis.
Citaat:  Helaas kunt u telefonisch benaderd worden door bedrijven die doen alsof ze het kleur- en knutselboek “Kind en Ziekenhuis” uitgeven.
Deze bedrijven suggereren dat u al eerder meegedaan heeft en u ontvangt per fax een opdrachtbevestiging of een drukproef met daarop
dezelfde, of een iets gewijzigde, advertentie zoals deze in het boek “Kind en Ziekenhuis” heeft gestaan.
MMP BV(voorheen Multi Media Professionals BV) uit Roden is het enige bedrijf dat, sinds 1994, het kleur- en knutselboek “Kind en Ziekenhuis” uitgeeft. “Kind en Ziekenhuis” is een handelsnaam van MMP BV.
(Bron: www.mmpbv.nl )
En dat deed dus deze Publishing Partners ook. Schofterig, een ander woord heb ik er
niet voor. Ik vind dit zo erg!
Ze proberen  eerlijk werkende mensen hun geld af te nemen  en daar misbruiken ze dan ook nog het goede initiatief voor dat anderen voor kinderen genomen hebben.
Ik kan er, als ik er langer over nadenken, wel om janken.
Hoeveel mensen hebben ze al bestolen terwijl die dachten dat ze zieke kinderen hielpen?
En je kan ze nog niks maken ook , want ze hebben zich ingedekt met hun manier van formuleren.   Misselijk word je daarvan.
Waarom dwingen ze mij, die gewoon te goeder trouw wil zijn, om achterdochtig te zijn en mensen te wantrouwen?
Ze doen je hoe dan ook schade.
Zo gemeen !