Zwerfafval. Soms doelbewust achtergelaten, soms per ongeluk, want verloren.
We kennen allemaal wel het ongemakkelijke gevoel wat je krijgt bij het zien van een schoen in de berm. Eén schoen. Van wie is die, en wat belangrijker is, wat is er gebeurd? Had iemand het raam van de auto open, de voeten op het dashboard en is toen de schoen verloren? Het lijkt zo onwaarschijnlijk. Je gedachten gaan veel meer uit naar een ongeluk, een ontvoering…. Misschien kijk ik teveel detectives. Zo’n schoen is een stille getuige ja, maar van wat?
Als je tijdens een wandeling lege blikjes van energy-drank in de berm ziet liggen, is er niets mysterieus aan. De energy-boost heeft in ieder geval niet geholpen, want er was geen puf om het blikje dan wel in een vuilnisbak te gooien, dan wel mee te nemen om thuis weg te gooien. Stom.
Ik word altijd een beetje verdrietig als ik langs het fietspad, wat veel gebruikt wordt door scholieren, zowel pakjes belegd brood als lege verpakkingen van donuts en chips zie liggen.
Ik denk dan aan de vaders en moeders die ’s ochtends vroeg boterhammen smeren voor hun kind, ze beleggen met dingen die Pietje of Marietje zo lekker vindt en dus hun zorg, tijd en geld daarin steken. Vervolgens gooit Pietje of Marietje het brood achteloos weg om zichzelf vol te stoppen met junkfood. Wat een verspilling op allerlei fronten. En dan heb ik het nog niet eens over de troep.
Maar soms kan ik echt niet verzinnen waarom iets juist dáár ligt.
Toen ik van de week een wandeling met Lenny maakte en we over een paadje tussen de weilanden liepen, zag ik een felgekleurde verpakking aan de kant liggen. Lenny’s hondenneus werd er onweerstaanbaar naar toe getrokken en toen ik hem er vandaan haalde, zag ik dat het een leeg doosje van paneermeel was. Paneermeel. Kan iemand mij uitleggen waarom in vredesnaam daar een leeg pakje van paneermeel was neergegooid? Het was niet uit een kliko gevallen, want in geen velden of wegen een boerderij te zien. Het kan toch niet zo zijn dat er iemand aan de wandel was of aan het fietsen en toen trek kreeg? “Hèhè, ik neem even pauze, ik ga nu lekker mijn paneermeel opeten.”
Verloren uit de fietstas met boodschappen kan ook niet, anders was het pakje niet leeg.
De rest van de wandeling heb ik mijn fantasie de vrije loop gelaten, maar ik heb geen bevredigende verklaring gevonden voor deze rare vondst. Jullie nog leuke ideeën hierover?
Vanmiddag lag er langs het pad in het bos een keurig opgevouwen briefje. En natuurlijk was ik direct stik-nieuwsgierig, dus ik pakte het briefje op en vouwde het open.
Het bleek een boodschappenlijstje te zijn, zo te zien verloren, maar gelukkig voor de eigenaar wel nadat de boodschappen gedaan waren.
Wat zegt zo’n briefje eigenlijk veel! Het was wat mij betreft van een aardige persoon, want hij/zij wilde hondenkoekjes kopen en ook kattenvoer. Het ‘+klein’ is trouwens raadselachtig en ook niet gekocht blijkbaar.
Er gaat Aziatisch gegeten worden, er zijn rijst, Atjar Tjampoer, nasi-groente, nasi-kruiden en ham gekocht. Ik mis de kroepoek, maar misschien hadden ze die nog in huis.
De mevrouw of meneer heeft ook al zin in de winter, gezien de pepernoten, speculaas en chocomel. Jammer dat het dan dit weekend juist weer rond de 24 graden was, dan komt de stemming er nog niet zo in. En er gaat vast iets lekkers gebakken worden, gezien de Bleu Band ( aandoenlijk vind ik dat, vroeger zeiden veel mensen inderdaad “Bleu Band” in plaats van “Blue Band”. De Sherlock Holmes in mij concludeert dan ook dat dit lijstje geschreven is door een ouder persoon, het handschrift onderstreept dat) , de sultana’s, eieren, kaneel en stroop. Ik gok op appeltaart maar dan moeten ze de appels al in huis hebben, want die staan er niet op.
Er staan ook veel gezonde dingen op het lijstje: snoeptomaatjes, paprika, melk, vlees , groenten en druiven.
Maar wat me intrigeert is dat juist de allerlekkerste dingen niet doorgestreept zijn. Chips, chocola en ijs! Op mijn briefje zouden dat waarschijnlijk de eerste dingen zijn die ik door zou strepen, first things first!
Zou deze lieve mevrouw of meneer die dingen nou vergeten zijn? Of als laatste gepakt hebben, zodat wegstrepen niet meer de moeite was? Het zal altijd een mysterie blijven. Maar wel een leukere dan die van de eenzame schoen.
Ik ben liever een gezellige Sherlock dan een serieuze.
Daagse Dingen 