Vanmorgen ging ik boodschappen doen. Er stond een vrouw omstandig haar winkelwagentje te ontsmetten. Al van een flinke afstand rook ik dat ze omhuld werd door een compacte geur van sigarettenrook. Het onlogische van deze situatie viel me op.
Zoals vaker. Tijd voor een lijstje (hou ik ook van) met onlogische zaken:

• Twee pakken koffie, samen verpakt met onnodig extra plastic, zijn goedkoper dan twee losse pakken koffie die je zelf uit het schap pakt. Standaard, geen aanbieding. 

• Mijn rechter veter gaat altijd los. Mijn linker niet. 

• Een loodgieter giet geen lood.

• Pas als je het uiteindelijk weggegooid hebt kom je er achter waar het gevonden dingetje van was en dat je het niet weg had moeten gooien.

• Rode kool is duurder dan rode kool met appeltjes.

• Gastouderopvang is kinderopvang

• In een boeket rozen is er altijd 1 die gaat hangen, ook al heeft hij dezelfde behandeling gekregen als de andere, voordat hij in de vaas gezet werd. 

• Er was in mijn vorige woonplaats een hond met een gecoupeerde staart, die Kwispel heette.

• Mensen denken dat ze milieuvriendelijk bezig zijn als ze onkruid te lijf gaan met azijn .

• Er is altijd wel een ding op mijn boodschappenlijstje wat ik niet koop, ook al lees ik 4x alles na voordat ik ga afrekenen.

• Long Covid heeft niet met je longen te maken.

• Een koolmees kan maar 2 tonen zingen en toch zingt ieder koolmeesje een ander liedje. 

• Verkade doet de kleuren van de wikkels voor melk- en pure chocolade andersom.

• Het woord ‘volledig’.

• In kinderboeken hebben dieren met kleren aan dieren zonder kleren als huisdier.

• Als het net een week lente is begint de zomertijd. 

En nu ben ik natuurlijk heel erg benieuwd naar jullie aanvullingen! Of misschien heb je die niet en ben ik de enige die energie verspilt aan zaken die er eigenlijk niet toe doen.

Dit zette me echt even aan het denken vanmorgen.
Voor positiviteit verspreiden ben ik altijd te vinden. En ook om te laten zien wat ik maak, omdat ik er trots op ben. Maar ik zie mijn werk zelf niet als kunst.

Kunst kan je natuurlijk op verschillende manieren definiëren. Voor mij is kunst een uiting die volkomen vanuit jezelf komt, een eigen gedachte, een eigen gevoel. Als je die gedachte of dat gevoel dan een visuele of auditieve vorm kunt geven, dan ben je wat mij betreft een kunstenaar.
Ben ik dan een kunstenaar? Misschien heel sporadisch. Want ik maak wel heel veel ,maar kan dat zelf niet als kunst betitelen. Soms als kunstig maar dat is iets heel anders, dat heeft vooral met de techniek te maken. 

Toch maak ik die dingen omdat ik het fijn vind om creatief bezig te zijn. Om iets te maken, te scheppen zo je wilt.
Het pure plezier van het maken en de voldoening van het resultaat zijn dan genoeg, ik hoef er geen idee of emotie mee te uiten.
Haken en tekenen zijn daar de beste voorbeelden van. 

Haken vind ik heerlijk om te doen, om de rustgevende, repeterende beweging van mijn handen en daarbij het mooie en leuke wat ik maak gestaag te zien groeien. Het meest haak ik van patronen die iemand anders al bedacht heeft. Of ik combineer verschillende dingen. Soms kunstig, maar geen kunst. 

Er zijn tekeningen waar ik trots op ben, maar veel zijn dan gemaakt naar aanleiding van een tutorial of een idee van iemand anders. Dan kijk ik of ik dat ook kan, ben blij als het lukt en nog meer als ik er toch een beetje mijn eigen draai aan kan geven.
Volgens mij is er trouwens niets mis met een tutorial, of een cursus. Sommige technieken moet je gewoon eerst leren voordat je ze kan gebruiken, zo simpel is het. Het kan je helpen om juist die eigen ideeën vorm te gaan geven. Net zoals je moet leren lezen en schrijven voordat je een verhaal  op papier kan zetten.
Schrijven doe ik ook heel graag en misschien is dat nog wel hetgene waarin ik het meest mijn eigen ideeën ik kan verwerken en uiten.
Fictie en blogjes, daar kan ik wat mee. Maar ook hier heb ik vaak een zetje nodig: een schrijfwedstrijd met een thema, een onderwerp wat mijn aandacht heeft.
Ik schrijf dan ook geen poëzie. Dat is volgens mij bij uitstek een vorm van kunst en heeft alles te maken met gevoel en emotie. 

Muzikaal ben ik ook. Ik bespeel verschillende instrumenten, maar allemaal op bescheiden niveau. Ik heb een goed muzikaal gehoor, pak melodieën snel op en voel aan hoe muziek in elkaar zit. Maar ik heb nog nooit zelf een muziekstuk gecomponeerd. Dat zit er gewoon niet in. Dat doen de kunstenaars. 

Kortom, ik ben meer een maker dan een kunstenaar. Maar ik ben serieus vereerd dat iemand mij wel zo ziet, ik vind het een heel groot compliment.
Ik krijg het alleen niet voor elkaar om 10 volkomen eigen werken te laten zien, waar echt niemand iets aan bijgedragen heeft met een idee, een voorbeeld of een tutorial.
Dus ik moet deze nominatie toch aan me voorbij laten gaan.

Als afsluiting wil ik toch 2 dingen laten zien. Een tekening voor een nog niet bestaand karakter voor onze Dungeons&Dragons party, waar ik later een gehaakte versie van heb gemaakt. Het idee voor de pad en de uitwerking ervan kwamen helemaal uit mezelf. 

En nog een tekening. Een potloodtekening die ik vanuit de vrije hand maakte naar een beeld in mijn hoofd. Die keer was ook volkomen uniek omdat binnen een uur de hele tekening klaar was en exact zo geworden als hoe ik het in mijn hoofd zag.
Dat was misschien toch een vleugje kunst. 

Een rondje Borg. De  eerste verliefde wandeling hand in hand met Bert, in 2004, rond Borg (landhuis) Verhildersum . In een vierkant om de Borg heen ligt een wandelpad, wat ideaal is voor een ommetje. Eigenlijk een vierkant rondje dus.
Echt in alle seizoenen mooi, het verveelt me nooit om daar te lopen. En in die bijna 18 jaar na de eerste keer heb ik daar dan ook talloze voetstappen gezet.
Met verschillende honden, met in de loop der jaren een stuk of 40 kinderen in alle leeftijden, met visite en een enkele keer gewoon lekker in m’n eentje.
Tot ik 5 maanden geleden ineens letterlijk geen stap meer kon verzetten.
Het gaat goed met mijn voet, in februari ging het gips eraf en de operatiewond is voldoende genezen. En toen moest ik weer leren lopen. Heel raar, je bent altijd een goede en enthousiaste wandelaar geweest en dan moet je ineens gaan nadenken hoe je moet lopen. Hoe zet ik mijn voet neer, hoe wikkel ik hem af, hoe beweeg ik mijn knie, mijn heup….niets gaat meer automatisch, terwijl ik vroeger gedachteloos overal heen liep, sjouwde, rende en huppelde.
Alles voelt bibberig en onzeker en het gaat langzaaaaaaam…..
Maar! Langzaam of niet, het gaat! En steeds beter ook.

Ik had het ontzettend gemist om met mijn hond Lenny te lopen, gelukkig voor hem waren mijn zwager en schoonzus al die maanden onvermoeibaar, en haalden hem iedere ( ja echt iedere!) dag op voor een wandeling. Echt zo lief!
Toen ik weer een beetje kon lopen, wilde ik zo graag met Lenny naar buiten, ik nam 1 kruk mee en met mijn andere hand hield ik hem aan de lijn. Wat een teleurstelling was dat. Hij was ongeduldig, hield totaal geen rekening met mijn beperkingen (terwijl het altijd zo’n gevoelig beest is), ik kon nauwelijks op de been blijven en ik raakte erg gefrustreerd. Het was gewoon nog te vroeg.
Dus ik ben verstandig geweest (ja dat kan ik wel als ik dat wil, maar ik wil het niet altijd) en heb geoefend zonder hond. En nu lukt het al best goed. Ik loop zonder krukken, zet mijn voet niet meer neer als Pipo de Clown, ik hang niet meer voorover alsof ik een denkbeeldige rollator duw, ik loop rustig in plaats van langzaaaaam…. kortom, ik ben niet meer gefrustreerd.
En deze week wilde ik dus graag weer een rondje Borg gaan lopen. Met Lenny.
Jongens, wat was het fijn! Heerlijk in de prille voorjaarszon, Lenny liep naast me als de liefste hond van de wereld en ik …. ik kon EINDELIJK weer mijn geliefde wandelingetje doen.

Nog even dubben bij een kruispuntje:  ga ik het hele rondje doen of misschien toch een halve?
Lenny wilde wel graag een hele natuurlijk en ik eigenlijk ook wel. 
Dus we hebben het gedaan en het is gewoon een mijlpaaltje! 

Lenny Leerde Liesje Lopen Langs de Lange Leenster Laan
en toen ze weer huiswaarts keerden, was Lies trots dat ze ‘t had gedaan!