Maandagmorgen.  Als de wekker gaat is het nog net zo donker als midden in de nacht. Net zo donker als gister bij het avondeten. Het is veel langer donker dan licht in deze tijd. Ik hou daar niet van. Ja, heus gezellig met een lampje en een kaarsje, maar liever heb ik daglicht, zon en een paar uurtjes donker voor een rustige slaap.
Op de kortste dag is er maar 7,5 uur daglicht van de 24 uur.
Maar! Ik realiseer me ineens dat het over 2 weken al 21 december is!
Het is een beetje rare herfst voor mij. Voet gebroken, corona gehad, besloten mijn bedrijf te sluiten, met al die dingen ging de tijd best snel.
Dat het strakjes alweer de kortste dag is en het daarna langzaamaan weer langer licht gaat worden, daar word ik blij van. 

Ik hou van daglicht, zon, mooie luchten met helderwitte wolken. Mijn stemming is heel erg beïnvloedbaar door de kleur van de dag. Op een grauwe dag voel ik mezelf ook grauw, en van donker hou ik al helemaal niet, behalve om te slapen. Daar ben ik natuurlijk niet de enige in, massa’s mensen hebben dat.

In onze taal is het daglicht ook positief en de duisternis negatief. 
De avond valt. Dat klinkt niet goed. De ochtend valt niet. Die gloort of kriekt. Overigens ken ik niets anders dat kriekt. Jullie? Gloren wel, dat is een positief woord. Hoop gloort ook.
Als iets het daglicht niet kan verdragen, dan deugt het niet. Als iemand met duistere zaken bezig is ook niet.
Toch kan licht niet zonder donker bestaan. Wat een gefilosofeer op de maandagochtend. 

Inmiddels is het 8.15 u.  Het begint te schemeren. Maar ik denk niet dat het een heldere dag wordt. Die paar uur daglicht vallen de laatste tijd ook nog tegen. Grauw, regenachtig, grijs.
Ik ben op zich een voorstander van mijzelf mee laten gaan met de cycli van de natuur. Dus niet met allerlei kunstgrepen de natuurlijke gang van zaken beïnvloeden. Maar toch heb ik vorig jaar een daglichtlamp gekocht. Een kunstmatig hulpmiddel, maar het werkt voor mij.
Als ik in deze dagen een poosje die lamp aan heb voel ik me beter. Vooruit dan maar. Anders val ik ten prooi aan ‘zwaarmoedige verhalen voor bij de centrale verwarming’  (Heere Heeresma)
Dat dekt de lading wel. Geen gekneuter bij de open haard,maar gesomber bij de radiator.
En dat wil ik helemaal niet!  Nee, ik hoef niet altijd happy happy joy joy te zijn, maar er moet wel wat blijven gloren. 
De kortste dag gloort! Ik ga er haast van krieken.