Soms kan ik zo balen van mezelf. Het is vast een ouderwetse uitdrukking, balen. Maar ik ben niet helemaal niet meer op de hoogte van welke uitdrukkingen in zijn. Dus ik hou het maar veilig bij de mij bekende, wil ik niet helemaal afgaan.
Ik dwaal af. Balen dus. Waarom? Omdat ik me nog zo had voorgenomen om iets te doen waar ik eigenlijk geen zin in had omdat het echt beter zou zijn dan uitstellen.
Van te voren weet ik al dat ik sommige klusjes gewoon direct moet doen, omdat ik er anders spijt van krijg. En dan toch niet doen hè.
Goede voornemens versus uitstelgedrag. Ik ben in beiden erg goed. Maar het combineert slecht hoor, die twee dingen.

Hebben jullie dat ook, dat je het jezelf onnodig moeilijk maakt en dat je je daar dan weer zo over opwindt dat het nog meer energie gaat kosten? Eigenlijk zijn het microscopisch kleine dingen maar ik kan er echt chagrijnig van worden. Omdat ik mijn voornemen maak op een moment dat ik energiek ben (en die energie liever voor andere dingen gebruik) en de uitvoering bewaar tot ik eigenlijk te moe ben. Sukkel.

’s Morgens mijn bed afhalen om te verschonen. Beddengoed wassen en drogen en vervolgens laten liggen want ‘het komt nu niet uit (of eerlijker: ik heb er nu geen zin in), ik doe het straks wel’.
’s Avonds moe naar boven, ik wil NU naar bed. F*** dat is waar ook, het bed moet nog opgemaakt. Het duurt voor mijn gevoel honderd jaar voor het laken goed ligt, het dekbedovertek zonder rare losse flappen is gevuld en de kussens netjes in de slopen zitten. En ik vreet me op dat ik veel te laat in bed kom zo. |
Had ik dat nou vanmiddag gedaan….. was het in hooguit 10 minuten klaar geweest en kon ik nu zo vanuit de douche tussen de schone lakens kruipen. Mopperdemopper. Volgende keer ga ik dat echt doen hoor, direct opmaken. Tuurlijk. (vul zelf maar in….)

Ik haak heel graag grote projecten, zoals dekens. Dan neem ik me voor na iedere kleurwissel, of na ieder patroon-blok, netjes de draadjes af te hechten. Dat doe ik ook, de eerste 10 cm. Daarna ga ik lekker door met haken want dat is veeeeel leuker. Die draadjes komen wel.
Ja inderdaad, die komen wel. Want als de deken klaar is moet ik dus honderdduizendmiljoentachtig draadjes afhechten. Grrrrrr. Had ik nou maar…. etc. De volgende keer ga ik dat echt doen hoor! Tuurlijk. Tegelijk met het bed opmaken zeker.

Als ik nou ’s morgens na het ontbijt direct de vaatwasser uitruim, heb ik daar de rest van de dag profijt van.
Hoeveel werk is het? Ook weer hooguit 10 minuten.
En toch niet doen hè. Ik ga helemaal in discussie met mezelf (lees: ik zoek uitvluchten) en ik had die tijd beter kunnen besteden aan het klusje. Want ik vergeet het steevast de rest van de dag totdat ik wil gaan koken en eerst het aanrecht leeg wil hebben na een dag vol bordjes en bekertjes etc.
Die moeten in de vaatwasser. Kan niet want die zit nog vol met schone vaat. Getverderrie, ik ben al moe na een werkdag en het is al zo’n rommel en dan moet dit ook nog en alweer: mopperdemopper.
Leer ik er van? Weinig. Hardleers type.

Peanuts dit, ik weet het. Niet te vergelijken met echte problemen. Toch een ergernis, omdat ik iets wat geen probleem is tot een probleem laat verworden en meer energie verbruik dan zou hoeven.
Aan zelfreflectie en zelfanalyse geen gebrek. Nu nog in de praktijk brengen.
Hebben jullie ook zulke voorbeelden? Ik hoor ze graag!