Door het voortdurende geblaat van Baudet de afgelopen tijd zit ik steeds met het liedje van ‘Thierry de Slingeraar’ in mijn hoofd. Althans, met de variant daarop die we vroeger zongen.

Thierry la Fronde was een serie over een soort Robin Hood, maar dan in Frankrijk.
De pech was dat het op zondagavond uitgezonden werd en dan werd er bij ons thuis geen tv gekeken. De enige uitzondering hierop is de serie Floris geweest en tot op de dag van vandaag weet ik niet voor 100% zeker waarom Floris die speciale positie had. Ik denk toch eigenlijk omdat mijn vader het stiekem zelf zo’n leuke serie vond. Catweazle en Thierry de Slingeraar waren ook leuk, maar die kwamen niet aan in huize van Bloois.
Dat ik er toch wat van heb gezien komt omdat ik wel eens bij mijn vriendinnetje bleef eten op zondagavond of bij de buren was.
En zo kon ik toch wel eens een beetje meepraten op school ’s maandags. En meeblèren met het liedje:

Ik ben Thierry de Slingeraar,
Ik slinger de hele school in elkaar
Behalve mijn meisje ehehen ikzelf

Deze fraaie tekst is beslist niet de officiële, maar ik denk nu zelfs dat er eigenlijk helemaal geen tekst was! Ik kan echt niks vinden op YouTube en op Internet. Het intro van de serie is instrumentaal en volgens mij hebben we er dus zelf maar een tekst op verzonnen!
Weten jullie dat misschien, lezers van mijn generatie?

Floris was een leuke man om naar te kijken, blond en knap. Ja, ook kleine meisjes kunnen dromen hoor.
Rutger Hauer bleef acteren dus die zag ik, tegelijk met mezelf, steeds ouder worden. En eerlijk gezegd hield ik al heel gauw op met dromen, want ik was al snel niet meer zo van hem gecharmeerd.
Thierry was ook leuk om naar te kijken, donker en knap.

Maar die ben ik gewoon helemaal vergeten. En omdat het liedje maar steeds in mijn hoofd zat, was ik eigenlijk best benieuwd hoe die acteur er nu uit zou zien. Hij heet Jean-Claude Drouot, gelukkig mag ik het typen en hoef ik het niet proberen uit te spreken.
Jeetje die man heeft een karakterkop gekregen!

Dat vind ik nou echt mooi. Iemand die in z’n jonge jaren echt een stuk was (is vast nu een ouderwetse uitdrukking), waar menig meisje een poster van boven haar bed had hangen, en die nu zo’n doorleefd gezicht heeft dat het ook weer heel mooi is.
Ik heb de man totaal niet gevolgd, zoals gezegd: ik was hem helemaal vergeten.
Hij acteert nog steeds, vertelt IMDB, maar er zijn weinig tot geen Franse films en series hier op tv.

Maar toch heeft hij zich voor mij onsterfelijk gemaakt. Met een liedje wat niet eens bestaat.