Vanmorgen stond ik brood te smeren. En niet zomaar broodje ham hoor, maar Boeren Waldkorn Bruin, met Boerenslagersachterham.

Wat een kul! Waldkorn is geen graansoort maar een merknaam. Dus waarom worden die boeren daar weer bijgesleept? Omdat het zo lekker ambachtelijk en gezond klinkt. Dan vergeten we dat we het brood verpakt in een plastic zakje in de supermarkt hebben gekocht, dan denken we tijdens het eten aan een geweldig mooie, sfeervolle ouderwetse keuken, zoiets als in een openluchtmuseum, waar een vriendelijke boerin met gezond blozende wangen, met een geruit schort voor met stevige handen deeg staat te kneden voor ons heerlijke brood. Zelfs denken we niet meer aan de bakker die zijn ambachtelijke werk doet. Boerenbrood, dat is gezond en eerlijk! Yeah, right. Arme bakker.

Boerenslagersachterham is nog belachelijker. Wat moet ik me daar nou toch bij voorstellen?
Ham komt van een varken, en achterham van zijn of haar kont. Er komt een slager bij te pas want het varken valt niet vanzelf ineens uit elkaar in hammen, karbonades en speklappen.
Dus achterham is sowieso al slagerswerk. Maar waarom ‘Boeren’? De boeren zullen het varken opgefokt hebben, maar moet dat vermeld worden bij die ham, zodat we weten dat de slager het varken niet ergens in het wild gevangen heeft?
Ook hierbij zal het om een bepaald gevoel gaan, je moet als eter denken dat het puur, ambachtelijk en eerlijk vlees is. Die schamele 1 ster Beter Leven weegt dan niet meer op tegen de prachtige naam.
We zetten overal ‘Boeren’ voor en dan lijkt het een stuk gezonder!
Dit natuurlijk in tegenstelling tot junkfood. Al bestaat er wel zoiets als Boerenfrites, zag ik.
Die natuurlijk even vet en zetmeelrijk is als andere friet/patat (haal door wat niet gewenst is, ik maak geen deel uit van een van de twee kampen)
Dat boerengedoe wordt alleen bij voeding er bij gehaald door de marketing-bureau’s .
Met goed eten is “Boeren” ineens de standaard, maar voor andere consumentenartikelen voegt het niks toe, integendeel.
We willen geen Boerenbankstel, geen Boerenauto en geen Boerenjurk, want we willen geen Boerentrien of Boerenlul zijn.
“Boeren” is alleen succesvol bij etenswaren. En dan het liefst voor artikelen waarbij een boer amper aan te pas is gekomen, maar waarbij het woord ‘Boeren’ een nostalgisch gevoel van puurheid en gezondheid oproept.

Die Boerenslagersachterham zit me de hele ochtend al dwars, ook al heb ik er geen hap van gehad.
Ik kan niet tegen dat marketinggedoe. Ik had ook nog een broodje bestrooid met hagelslag van het merk ‘Kiekeboe’ en de cacaoboeren werden niet op het pak genoemd. Niet ambachtelijk genoeg denk ik, te ver van ons bed. Boeren in andere landen geven ons blijkbaar niet dat pure gezonde gevoel.

Het is verder ook zo overbodig om het beroep van degene die het maakt erbij te vermelden vind ik. Slagersachterham.
We praten ook niet over een monteursauto, een meubelmakersstoel, een bouwvakkershuis, een schrijversboek, visserskabeljauw of een farmaceutenparacetamolletje.

Voor wat betreft het Boeren Waldkorn Bruin: Bert Visscher heeft al eens een stuk gedaan over brood,( brrrrruin brrrrrrrood) Dat kan hij beter dan ik, maar mag ik dan vragen of we het gewoon op schouderham en achterham kunnen houden?

Ik laat het hier nu maar bij. Tijdens het schrijven schiet me nog veel te veel te binnen om het een leesbaar verhaaltje te houden.
Zo zag ik in de winkel Boomgaard-appeltjes…. en ik dacht…… etc…..