Als iemand mij vier jaar geleden had verteld dat ik sip zou zijn als de sportschool sloot zou ik hem of haar hartelijk hebben uitgelachen. Sport interesseerde mij geen bal en aan zelf sporten had ik een regelrechte hekel .
Toch ben ik uit noodzaak aan het sporten geslagen (lees ook https://daagsedingen.com/2018/08/16/zin-in-van-sporten-deel-1/) en dat heeft me een veel betere longconditie opgeleverd. Daar ben ik zowel trots als zuinig op.
Tijdens de eerste lock-down, toen de sportschool dicht moest, was het voorjaar en heb ik veel extra gewandeld, gefietst en stukjes hardgelopen, alles om die conditie op peil te houden.
Nu in de winter is dat veel moeilijker voor mij en ik hoopte dan ook dat de sportschool snel weer open zou mogen . Daar is nu nog geen zicht op, maar het gaat ook niet meer gebeuren hier. Niet vanwege de coronacrisis maar omdat het pand verkocht is en de nieuwe eigenaar er een andere bestemming voor heeft.
Er zijn hier in de directe omgeving geen andere sportscholen dus het is een definitief einde voor mij.
En ja, daar was ik dus heel sip over. Tijd om te beraden wat ik dan moest gaan doen, ik wil echt deze conditie behouden en niet weer verslechteren.
Dus na wat overleg met Bert en mijn bankrekening heb ik een crosstrainer aangeschaft. Dat was het apparaat waar ik het liefst op trainde en waarbij je volgens mij zowel de meeste spiergroepen als je longen aan het werk zet.
Het was nog even zoeken welke en waar ik hem dan zou kopen en ik kwam uit op…. Albert Heijn. Dat was nou inderdaad niet de eerste winkel waar ik aan had gedacht maar ze hadden een mooie online aanbieding, van een gerenommeerde sportwinkel. De Focus Fitness.
Uiteraard wel eerst reviews en alternatieven bekeken, maar het werd hem. Hij werd donderdag al bezorgd, maar het was zo’n enorm en zwaar pakket dat hij vandaag pas aan de beurt was om uitgepakt en in elkaar gezet te worden.
Het ding moest op zolder komen te staan, beneden uitpakken en losse onderdelen naar boven brengen leek het handigst.
Ik dacht: dat is het onderstuk met het vliegwiel en de pedalen, en dan nog de handvatten die erop moeten, klaar.
De moed zonk me dan ook in de sportschoenen toen het ietsje anders bleek te zijn.

• 

• 

Hullup! Ik hoorde in gedachten de schildpad uit Finding Nemo: “Dude, focus!”
Dus ik herpakte me wat, en gelukkig wilde Bert helpen met in elkaar zetten. Zoiets is natuurlijk gelijk een relatietest, 2 vliegen in 1 klap dus.

Alle onderdelen naar boven gesjouwd en op volgorde gelegd, en uiteindelijk bleek het nog enigszins mee te vallen. Het was wat onduidelijk omdat sommige schroeven al in het frame zaten er er weer uit gehaald moesten worden voordat je iets kon vastmaken, en andere in een plastic verpakking zaten en alles gewoon door elkaar op de bouwtekening stond.
We begonnen serieus met het allereerste onderdeel aan de verkeerde kant vast te maken. Het zal ook eens niet. Verder ging het redelijk goed, afgezien van de pedalen die we fout monteerden zodat het niet goed uitkwam zat het ding nog aardig snel in elkaar.

Toen moest de display er nog op. Hoop gepruts met snoertjes en stekkertjes die door de buis aan de voorkant heen liepen en de ministukjes snoer en stekkertjes aan de display, die op de een of andere manier met elkaar verbonden moesten worden. Die stekkertjes waren echt formaat poppenhuis maar uiteindelijk zat het. Het hele zaakje terug in de buis gefrommeld, anders konden we de display niet plaatsen en vastschroeven. Nog 4 schroefjes en dan hadden we het voor elkaar! Maar het vierde schroefje dacht er anders over. Pieng! Weggeschoten. Waarheen? Niemand die het wist. Niet zo’n felle zolderlamp, donkerblauwe vloerbedekking, klein zwart schroefje…. Dat werd dus een hele queeste. Zonder resultaat. Ik pakte de bureaulamp erbij om de grond te verlichten, maar tikte met de lamp per ongeluk die grond ook aan… poef, licht uit, lamp kapot.
Uiteindelijk ging Bert toch maar weer helemaal naar beneden naar de schuur om de looplamp te pakken. Nu hebben we tegenwoordig een hele hippe, zonder snoer maar met een knopje. “Waar zit dat knopje?” vroeg ik aan Bert, maar ik drukte er blijkbaar al op want de lamp scheen gelijk zo fel in mijn ogen dat ik nog een hele poos vlekjes zag.
Het kleine zwarte schroefje bleek tegen een zwarte poot van de crosstrainer aan te liggen. Poging 2. Pieng! Schroefje schoot weg. Nou zeg! Zoektocht nr 2. Schroefje lag onder oma’s stoeltje.
Poging 3. Plieng! Schroefje schoot weg! Lelijk woord. Schroefje lag onder het pedaal.
“Doe jij het nou maar hoor”, mopperde ik , ” dit schroefje en ik kunnen elkaar niet uitstaan.”
Bert schroefde zonder problemen het kreng er in.
Tijd om de display aan te sluiten op het lichtnet. Maar waar moest het plugje in? Ik stak hem in allerlei gaatjes die de display rijk was, maar geen van allen waren contactpuntjes.
Gebruiksaanwijzing erbij. “Steek de stekker in het stopcontact, te vinden bij de achterpoten van het apparaat”. O. De logica ontging mij totaal, en het stopcontact ook, ik kon het nog steeds niet vinden. Bert natuurlijk wel. Snoertje bleek veel te kort voor welk stopcontact dan ook.
Nu moest ik maar naar beneden, naar de schuur, verlengsnoer halen.
Met al dat trappengeloop hadden we onze sportsessie voor vandaag wel zo’n beetje gehad.
Stekker in het stopcontact. Er gebeurde niets.
Diepe zucht. Er was vast zo’n kabouterstekkertje los geschoten tijdens mijn gefrommel in de framebuis.
Display er weer afgeschroefd, inclusief het obstinate schroefje. Ja, 2 van de 3 stekkertjes zaten vast, 3e was onzichtbaar. Ik scheen met de looplamp in de buis. Diep onderin zat het stekkertje, dat ging zo niet lukken.
Dus, wederom helemaal naar beneden, hele lange haaknaald opzoeken, weer naar boven, stekkertje naar boven hengelen, gepriegel om het weer aan te sluiten. Nu durfde ik het niet meer in de buis te proppen, dan maar een stukje eruit en dat scheelde ook weer 2 schroefjes op de display. Niet zoals het hoort maar ik vond het wel best zo.
“Piep!” zei de display en er verscheen een menuutje en verder begreep ik daar totaal niets van, want wat in de handleiding stond gebeurde natuurlijk niet. Maar ik ga het nog wel uitzoeken.
Ik kon wel de crosstrainer uitproberen en dat ging prima! Daar kan ik goed mee overweg en ik ben blij dat ik weer kan sporten.

Toen zag ik nog een plastic kap liggen. Waar was die dan voor? Die hadden we over.
F**k. Die had onder op het frame over de schroeven geschoven moeten worden als een beschermkap. Stond ook weer echt niet duidelijk op de tekening bij het stappenplan. Wilden we hem er nog opzetten, dan moest serieus de halve crosstrainer weer gedemonteerd worden.
Dus laten we het eerst maar. Ik ben toch de enige die erop gaat en ik kom niet eens in de buurt van de schroeven. Het staat wat mooier met die afdekkap, het is nu een beetje als een fiets zonder jasbeschermers, maar ik geloof het allemaal wel.

Jongens, ik heb gewoon een crosstrainer! Ik, de anti- sporter! En ik ben er nog erg blij mee ook Maar het is nu zaterdagmiddag kwart over 4, dus eerst tijd voor een biertje.