Het is vandaag weer Blue Monday. Sinds 2005 weten we door een discutabele theorie allemaal wat het is en heel veel mensen beamen het idee. Vandaag zou het dus de meest deprimerende dag van het jaar zijn, omdat de feestdagen voorbij zijn, goede voornemens (blijkbaar) zijn mislukt en het is nog lang geen voorjaar. Volgens mij laten we het ons aanpraten.
Zelf vind ik januari niet zo erg. Goede voornemens, daar wacht ik niet mee tot het nieuwe jaar, als ik ze heb voer ik ze uit. En als dat niet lukt ligt dat aan het volharden in de verkeerde gewoontes en kan ik alleen mezelf de schuld daarvan geven.
De ‘donkere dagen voor Kerst’ vind ik veel erger, nu in de tweede helft van januari hebben we al weer iets langer daglicht en daar ben ik wel heel gevoelig voor.

Je kan Blue Monday niet zomaar in het Nederlands vertalen. Blauwe maandag is immers iets heel anders.
“Daar heb ik nog een blauwe maandag gewerkt” betekent dat het kort en impactloos was en met “Ik heb een blauwe maandag piano gespeeld” zeg je dat het niks voorstelde.
Blauw heeft niet zo’n positieve betekenis in de spreektaal.
Je hebt de blues als je somber bent, je bent blauw als je dronken bent, je bent een blauwkous als je een betweter bent, je betaalt je blauw als de rekeningen te hoog zijn voor je draagkracht, je loopt een blauwtje als je verliefd op iemand bent die jou niet moet. Allemaal negatief.
Jammer, want blauw is zo’n positieve kleur! Een blauwe hemel, een blauwe zee, dat zijn dingen waar ik enorm blij van word. Ik heb dan ook werkelijk geen idee waarom de kleur blauw geassocieerd wordt met somberheid. Blauw is de kleur van helder weer, van licht.

Momenteel ben ik herstellend van griep. Het duurt me allemaal wat te lang, maar iedereen zegt dat ik de tijd moet nemen. Nou ben ik niet altijd zo meegaand dat ik naar iedereen luister, maar nu wel want ‘ze’ hebben gewoon gelijk.
Hoe down werd ik van de grauwe, grijze dagen vorige week. En hoe blij was ik vanmorgen! Nadat Bert weggegaan was, ben ik nog weer even gaan slapen en ik toen ik wakker werd was het inmiddels licht. Voor het open slaapkamerraam zat een koolmeesje in de boom uitbundig te zingen. Zijn liedje bestaat maar uit twee toontjes, maar het klonk zo heerlijk. Dit kleine kereltje had totaal geen last van Blue Monday. Hij zag de blauwe lucht en voelde de drang om te zingen.
En dat deed hij, zo hard als hij kon. Ik kon het bijna verstaan: blau-we lucht, blau-we lucht, blau-we lucht…….