Op Facebook volg ik de Tim Burton pagina. En daardoor kwam ik te weten dat een grote expositie over zijn werk naar Genk, in België kwam! Na New York, Tokio en Praag kwam de expo nu naar het relatief kleine Genk, wat een kans voor ons!
Mijn Tim hoefde niet omgepraat te worden om mee te gaan, hij was gelijk enthousiast over mijn voorstel om samen een weekendje Genk te gaan doen!
Want wij zijn liefhebbers van het werk van Tim Burton en het is leuk dat we dat met elkaar kunnen delen.
De eerste film van Tim Burton die ik gezien heb is The Nightmare before Christmas, in 1994. Ik vond het zo bijzonder! Geen zoete kerstfilm, maar éen met een donker randje.

Terwijl het toch geen horror was.
Bizarre poppetjes in stop-motion techniek, dus de film was beeldje voor beeldje geschoten. Ik heb altijd al een voorliefde gehad voor sprookjes en fantasy, maar dit was iets compleet nieuws. En eigenlijk was ik gelijk verkocht. Vanaf die tijd wilde ik in de gaten houden wat Tim Burton nog meer maakte.
Al eerder had hij het sprookje Edward Scissorhands gemaakt, die film bleek in het bezit van mijn zus te zijn dus die mocht ik lenen. Ook een bizar verhaal, met bijzondere karakters, dit keer in een speelfilm. Maar ook weer donker zonder horror, ik kan het niet beter uitleggen dan dat. Echte horror vind ik verschrikkelijk, ik zal ook nooit zo’n film gaan zien. Maar het sprookjesachtige wat Tim Burton er in verwerkt, maakt dat het niet occult of kwaadaardig of zelfs maar slecht is. Alleen wat macaber soms, op een vriendelijke manier, al klinkt dat raar.
Zijn karakters zijn in wezen ook goed, zelfs al zijn het monstertjes of skeletten. De hoofdpersonen zijn meestal buitenbeentjes, maar goedaardig. De slechteriken in zijn films zijn juist meestal de zogenaamd gewone mensen, die “anders zijn” niet accepteren, er bang van zijn en er korte metten mee willen maken.
Er zullen ongetwijfeld hele psychologische verhandelingen bestaan over Tim Burton’s films en de achtergronden daarvan, maar ik heb zelf geen zin in over-geanalyseer. Wat ik zie en begrijp, is voldoende om mij een fan te laten zijn van het meeste van zijn werk. En Tim dus ook. Nee, hij is niet vernoemd naar Tim Burton, want mijn Tim is geboren in 1991 en toen kende ik die andere Tim nog niet. Dit even voor de duidelijkheid.
Als er een nieuwe Burtonfilm in de bioscoop verschijnt gaan we er als het even kan samen heen, en anders proberen we hem op een ander manier te bekijken. Het is niet zo dat ik alles maar klakkeloos mooi en goed vind, er zit ook werk bij dat me niet boeit. Zoals Batmanfilms en Planet of the Apes. Maar als er een nieuwe film wordt aangekondigd ben ik altijd weer erg nieuwsgierig. Hij is, ondanks dat hij een heel herkenbare stijl heeft, toch heel veelzijdig. En de meeste van zijn films hebben we gezien, Tim en ik. De laatste was in de bioscoop , Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children. En nu wachten we op zijn versie van Dumbo.
Maar afgelopen weekend eerst naar de expositie samen! Ik had een hotelletje geboekt, tickets gekocht ,wij konden samen uit.
Vrijdagavond naar Tim, om het weekend alvast in te luiden met een pizza en een film (nee geen Tim Burtonfilm, het werd de meest recente StarWarsfilm, ook een interesse die we samen delen) De volgende ochtend konden we rustig aandoen om te vertrekken, het was niet erg ver rijden, iets meer dan 3 uur. We hebben elkaar even afgewisseld achter het stuur en het was een drielandentoer, want we gingen vanuit Nederland via Duitsland naar Limburg en zo door naar Genk in België. We konden niet in het centrum parkeren want er stond een Sint-Maarten optocht gepland aan het eind van de middag. Blijkbaar vieren ze in België dat een week eerder, en grootser. Auto in een parkeergarage die een voordelig tarief had, zodat we hem gerust tot maandagochtend konden laten staan, bagage in de hotelkamer gebracht en gezellig het stadje in. Het was inmiddels wel biertijd vonden we, en waar kan je dat beter doen dan in België? In een superleuke brasserie genoten we van een paar biertjes en wat hapjes en daarna gingen we nog even wat rondkijken in het stadje. Het was zo gezellig, het werd inmiddels donker en in de straten hingen lichtjes. In een klein winkeltje zag ik een prachtig muziekdoosje, die moest aan mijn verzameling toegevoegd worden.
En toen we weer buiten waren bleek het tijd voor de parade te zijn. Muziekkorpsen, allemaal met lichtjes aan hun instrumenten, praalwagens met lichtjes, allemaal verschillende groepen kinderen, al of niet verkleed volgens een thema, met fakkels, het was ontzettend leuk! Wat een verschil met hoe wij het hier in Groningen gewend zijn!
Daarna gingen we in dezelfde brasserie nog lekker eten. Ik koos Vlaams stoofvlees in Grimbergensaus, de lokale keuken moet je tenslotte proberen vind ik altijd!

Heerlijk gegeten, en gezellig nagetafeld.
Zodat we zeer voldaan weer in het hotelletje kwamen.
Nu eerst slapen , morgen naar de expositie!
En dat komt in deel 2, anders wordt het weer een veel te lang verhaal.