Nieuw beestje

“Wil jij een voor Valentijn een nieuw beestje van mij? ” vroeg Bert op een zaterdag heel lief aan mij.
Ik vond het super maar vroeg gelijk onbescheiden: “Mogen het er ook twee zijn?  Eentje is zo alleen….”
Ja dat mocht.  Ik koos voor muisjes.
Ik hou ook veel van hamstertjes, maar ik heb maar éen keergetroffen dat het geen bijtertje was. En muisjes zijn ook zo leuk!
In de dierenwinkel twee mooie muizenmeisjes uitgekozen, een bruine en een tan
(zwart met een bruine buik) en ze de namen Brie en Fêta gegeven.
O, wat waren ze leuk en actief, en het was echt waar: muisjes piepen. Heel zachtjes.
Tot ik na een week (het was weer zaterdag) dacht: Nou, ze gaan wel steeds meer piepen!
En zondag was het gewoon een gepiep van jewelste.
Ik keek eens in het huisje om te zien wat er aan de hand was… Oei, het bewoog!
En dat waren niet Brie en Fêta, die zijn niet rose.
Het waren babymuisjes, en veel! O hemeltje, hoe kon dat nou?
En wat een dringender vraag was: hoe moest dat nou?

Even van de schrik bekomen en daarna voorzichtig op onderzoek uit.
Ongelooflijk wat klein, 14 babymuisjes.
Ik dacht eerst 15 maar het kroop allemaal over elkaar heen zodat ik de tel kwijtraakte.
Heel voorzichtig heb ik de muisjes opgepakt om te zien of iedereen alive and kicking was.
Ja, alles was in orde, en wonderbaarlijk compleet.Ter grootte van een bruine boon, oogjes nog dicht,
maar pootjes met nageltjes, minuscule oortjes, een draadje als staartje en microscopisch kleine haartjes.
Ondanks de schrik toch wel iets om bewonderend stil van te worden, vooral als je bedenkt dat er van
binnen een hartje klopt en longetjes werken. Ingewandjes, botjes, bloedvaatjes, alles is er.

Maar goed, hoe dus nu verder.  We hebben onze muizendames dus zwanger meegekregen uit de winkel….
Maar we kunnen onmogelijk al dat kroost houden.
Ik ga in ieder geval zorgen dat de muisjes gezond opgroeien,
op tijd de broertjes en zusjes scheiden, en proberen een goed huis voor ze te zoeken.

Iemand nog een muis?  Of 14 ?

Ik hoor het Bert nog zeggen: “Wil je een nieuw beestje van mij?”
Arme ziel, nu zit hij met 16 nieuwe beestjes…….

Bezoek

Als je bij ons in de kamer kijkt, zie je iets raars.
Bovenop de bak waarin mijn muizen zitten staat… een muizenval.
Een diervriendelijke wel te verstaan,ik hou niet zo van die quillotine-achtige klapmechaniekjes.
Maar toch, wil ik nou muizen of niet?
Ja, ik wil muizen, maar dan wel de muizen die ik zelf uitgekozen heb.
En niet degene die op eigen initiatief zijn intrede in huis deed.
We hebben een wilde muis. Nou ja, wild? Huismuis kan je ook zeggen. Dat klinkt wat minder heftig.
Maar hij heeft in ieder geval wel wilde plannen.
Hij doet ongelooflijk zijn best om bij Brie en Fêta te komen, ongetwijfeld met een menage-a-trois als doel.
En van de week was het hem nog gelukt ook! Tenminste, het eerste deel van zijn plan.
Door een onwaarschijnlijk klein gaatje wist hij de bak binnen te wringen. De rest hebben we haastig verijdeld.
Maar bij de onderbreking van zijn snode intenties is hij er helaas weer vandoor geschoten,
wie weet waarheen.
Vandaar nu de muizenval. Met heerlijke graantjes erin en als extra lokkertje een korstje brood met pindakaas.
Maar de enigen die er tot nu toe belangstelling voor hebben zijn Brie en Fêta zelf en die kunnen er niet bij.
Het leven is hard voor een muis.
Het onwaarschijnlijk kleine gaatje hebben we trouwens voor de zekerheid maar dichtgestopt.
Ik hoop dat we muizemans kunnen vangen, en dat gaat ie op reis.
Naar Farfaraway. Dan moet hij daar maar op zoek naar andere grote vrouwen.
Want daar houdt hij blijkbaar van, hij is zelf wel een kop kleiner dan mijn muisjes.
Maar een groot ego heeft hij wel!

Ladies and gentlemen…

… we caught him!
Hèhè, na 10 dagen lang “wie is de slimste” gespeeld te hebben, heb ik dan eindelijk gewonnen.
Als is het de vraag of ik er trots op moet zijn, slimmer dan een muis (????) en dan daar ook nog 10 dagen lang over doen…

In ieder geval, deze muis gaat emigreren naar het buitengebied van de gemeente Winsum
en ik hoop dat ie daar snel ingeburgerd is!

Epiloog

Dit muisje kreeg dus nog een staartje.  We mochten de muis met recht Speedy Gonzales noemen,
niet alleen vanwege zijn flitsende snelheid, maar ook vanwege zijn vermogen tot speed-daten!
In de halve seconde dat hij in de muizenbak geweest is, heeft hij toch nog kans gezien om Brie zwanger
te maken. Ongelooflijk, maar echt waar.
Een poosje nadat Speedy was verhuisd, dacht ik: wat wordt Brie dik…..
en een paar dagen later had ze het leven geschonken aan zeven kleine halfwilde babymuisjes.
Nu was ik niet zo verrast als de vorige keer maar ik dacht wel: daar gaan we weer!
Wat wel heel interessant was eigenlijk, was dat deze muisjes heel anders waren dan hun oudere
halfbroertjes- en zusjes. Die groeiden druk op, met veel lawaai, en veel gespring.
Er waren witte, grijze, bruine, zwarte, en nog wat variaties daar tussen in.
Deze muisjes waren allemaal donkerbruin. Ze hielden zich stil in het nest.
En toen ze wat ouder werden, hadden ze allemaal dezelfde felle donkere oogjes.
Ze waren op hun hoede voor alles wat er rondom de bak gebeurde.
Dit was dus zeker geen generatie tamme muizen.
Ze werden ook sneller zelfstandig. En we hebben ze losgelaten in de natuur.
Op een mooie plek, waar zowel genoeg beschutting als voedsel was.
De vorige nestjes van in totaal 14 jonkies had de dierenwinkel van ons teruggenomen,
omdat wij Brie en Fêta zwanger meegekregen hadden.

Inmiddels hebben we geen muizen meer.
Brie werd op een gegeven moment ziek. Fêta heeft haar liefdevol verzorgd (echt waar!)
maar ze heeft het niet gered. En een paar maanden later is Fêta haar gevolgd.

Ik had even genoeg meegemaakt met muizen.  Dus we hebben geen andere genomen.
Nu hebben we een stapelgekke cavia, Peach. En die heeft nog niet voor verrassingen gezorgd!