Deze ochtend is vreemd, surrealistisch.
Vannacht hebben we onze slaap onderbroken om via live-stream aanwezig te kunnen zijn bij de Memorial Service voor iemand die ik goed kende maar nog nooit ontmoet had. Maar met 15 jaar lang over en weer brieven schrijven was hij toch iemand die een plaats had in mijn leven.
Ik zag de urn, ik zag de bloemen die we gestuurd hadden, hoorde herinneringstoespraken en voelde me ondanks 7 uur tijdsverschil en duizenden kilometers afstand betrokken.
Om daarna weer verder te gaan slapen was vreemd. Het lukte wel, maar mijn dromen continueerden de sfeer van de uitvaart. Precies zoals dat was, alles beleven vanaf een afstand. Ik werd met een vreemd, onwerkelijk gevoel wakker toen de wekker ging.
We stonden normale tijd op, ontbeten, Bert vertrok en ik ging met de hond naar buiten.
Het was erg donker, het stormde en regende hard.
Er was niemand buiten. Helemaal niemand. Er reden zelfs geen auto’s. Veel huizen hadden nog geen licht aan, ook de zo gezellige kerstversieringen buiten niet. Alles was donker en doodstil.
Hoe vreemd was dat, het voelde alsof ik nog steeds droomde. Alsof ik een een soort spookomgeving liep.

De wind bulderde, regenvlagen sloegen tegen mijn grote stormparaplu. Ik moest hem met twee handen stevig vasthouden en voelde me alsof ik in een Tim Burton-versie van Mary Poppins terecht gekomen was. Het is bijna niet te omschrijven hoe vreemd en bijna eng het allemaal was vanmorgen.
Thuis was het ook stil.
Heel voorzichtig werd het een beetje licht, pas tegen half 9.

Dan eindelijk komt de wereld een beetje op gang. De vuilnisauto komt voorbij, de krant wordt gebracht.
Zometeen komen er kinderen om voor te zorgen, ik zie uit naar hun levendigheid.
Dan kan ik deze vreemde sfeer van me afschudden.
Hoop ik.

De kamer is gevuld met blije stemmetjes. De speelkeuken wordt druk gebruikt, ik krijg een smoothie van knoflook, sinaasappel en paprika. Ik doe alsof ik uit een lege beker drink, terwijl 2 paar oogjes mij verwachtingsvol aankijken.
“Heerlijk!” zeg ik. Gelukkig, dit is weer mijn sfeer. En eindelijk kan ik de lampen uitdoen, het is licht.