Gister zagen we op tv de Z-Doc “Extreme Christmas Gifts”
Een bizar rijke oliemagnaat die in een protserig landhuis woonde met serieus 6 kerstbomen in de verschillende zalen (ik kan het echt geen kamers noemen) , kocht kerstcadeau’s voor zijn gezin voor bedragen met minstens 4 cijfers voor de komma.
Zijn vrouw kon bij alles alleen maar “Oh my God!” kirren en ik had sterk de indruk dat ze niet in de gaten had over Wie ze het had. De op deze manier loze kreet die ze werkelijk bij iedere zin gebruikte, stoorde mij dan ook mateloos. Het benadrukte alleen maar de leegte van materialisme.
Een andere man, een jonge zakenman, kocht voor zijn vader een helikopter.
“Want pa gaat bijna met pensioen en hij houdt van reizen” .
Hier zag ik ineens wel zo de humor van in, dat ik me in mijn beker winterthee verslikte. Hoe oppervlakkig is dit allemaal! Nee, het is niet de kift dat ik dit nu schrijf, ik meen het echt. Het is allemaal zo over de top, dat het compleet belachelijk is. Het enige positieve was dat hij z’n vader een plezier wilde doen.
En daar zit dan toch iets in van  “de kerstgedachte”
Persoonlijk ben ik van mening dat de kerstgedachte het hele jaar in ere gehouden moet worden.
Ik las op de fb van mijn nichtje: “Christmas” begins with “Christ”
En zo is het.
De mensen die mij kennen, weten dat ik ervan overtuigd ben dat Jezus Christus voor ons geboren is. En dat ik probeer door mijn manier van leven te laten zien dat Hij het goede voorbeeld geeft.
Vanavond hadden Bert en ik een gesprek na het eten, nadat we het Kerstevangelie gelezen hadden.
Momenteel zeggen veel mensen dat de wereld zo individualistisch is. Dat er alleen belang wordt gehecht aan geld. Dat er niet naar mensen omgezien wordt, maar dat iedereen voor zichzelf leeft.
Het lijkt ook vaak wel zo.
Maar ik denk eigenlijk dat het niet zo donker is als dat we vaak denken!
Voorbeeld?
We gingen eens even na waar we allemaal geweest zijn op vakantie de afgelopen jaren. In allerlei landen en in allerlei situaties. En ALTIJD waren er vriendelijke en behulpzame mensen.
Toen Bert z’n bril verloor in een Noors meer werd een halve camping overhoop gehaald om hem een snorkel te kunnen aanbieden zodat hij naar zijn bril kon zoeken.

Toen wij in Cornwall op een zondagmorgen even stil stonden met de motor omdat we moesten bepalen waar we heengingen, stopte er een autootje met 2 oude dametjes die op weg waren naar de kerk, ze waren gekleed in keurige bloemetjesjurken met bijpassende hoeden. De dametjes vroegen of alles goed met ons was en of we misschien hulp nodig hadden.

Toen we ten einde raad waren in Harlingen, omdat we wegens de harde wind en de krappe ruimte onze boot niet konden aanleggen, kwam er zomaar een ervaren schipper helpen door aan boord te komen en het roer van ons over te nemen.

Toen we in de Ardennen ten val kwamen met de motor en ik mijn pols brak, kwam een mevrouw ons helpen. Zij bracht ons in haar auto naar de dichtstbijzijnde stad, naar het ziekenhuis.

Toen we in Duitsland waren kwam er een stokoud mannetje de weg over schuifelen naar ons toe. Hij had ons aan zien komen en gauw iets lekkers  voor Lenny gepakt, die hem zo aan zijn eigen geliefde hond van vroeger deed denken.

Toen we ergens in Friesland aan het wandelen waren en werden overvallen door noodweer, riepen mensen ons binnen en mochten we met hond en al de hele middag daar schuilen.

Op zich kleine voorvallen maar bij alles voelden we vriendelijkheid en aandacht. De kerstgedachte, ook al was het midden in de zomer.
Ik hou me vast aan deze dingen. Dit zijn de lichtjes in het leven. En zolang er op allerlei plekken in de wereld zulke lichtjes zijn, wordt het niet donker. Niet echt.
Daar heb ik geen helikopter of swarovski-armband voor nodig. Sterker nog, wat moet ik er mee?
Dat zijn maar spullen.
De lichtjes die er toe doen, zijn gratis . Maar onbetaalbaar.

Ik wens jullie allemaal een gezegend Kerstfeest en een heel mooi nieuw jaar. Met heel veel lichtjes, zowel om te delen als om te ontvangen.