Kansspel

“Jongens, we gaan een spelletje doen. En iedereen mag meedoen! O nee, toch niet iedereen, alleen als je in een huis woont wat wij aangewezen hebben. En iedereen krijgt een prijs!”
“Ja maar ik wil ook meedoen, want ik zit in dezelfde situatie”
“Jammer, mag niet. Iedereen is alleen wie wij aangewezen hebben. Goed, zijn we er klaar voor? Maandagmorgen om 9 uur gaan we beginnen. Eerder niet. En dan mogen jullie allemaal tegelijk komen! Jeeeeej!”
“Allemaal tegelijk?”
“Ja hoor, want we maken een wachtkamer en daar kunnen er heeeeeel veel in. En dan zie je vanzelf wanneer je aan de beurt bent. Het is allemaal heel goed geregeld en we hebben voor iedereen een prijs. Nou ja eigenlijk niet voor iedereen. Jullie mogen wel allemaal aan het spelletje meedoen en je hebt allemaal recht op die prijs, maar het is maar de vraag of je die prijs krijgt. Misschien heb je wel pech en ben je te laat aan de beurt. En dan zijn de prijzen op.”
“Hoezo op? We hebben er toch recht op?”
“Ja, dat wel, maar op is op.”
“En als je dan niet aan de beurt komt, komt er een andere keer dan nog zo’n spelletje?”
“Nee joh, dat gaan we niet doen. Wie niet aan de beurt kan komen heeft gewoon pech”
“En als jullie dan de prijzen iets kleiner maken, zodat wèl iedereen aan de beurt kan komen?”
“Dat gaan we niet doen”
“Waarom niet dan, dat is toch eerlijk?”
“Dat gaan we niet doen”

“Sjongejonge, het is wel druk zeg. En dat allemaal in die wachtkamer. Dat wordt een lange zit! Maar ja, een prijs krijgen is wel de moeite waard dus we doen het maar.

“Wat? Ik stond op plek 18.291 en nu ineens teruggezet naar 42.600? Hoe dan?”

“En ik dan? Na uren wachten kon ik eindelijk terecht, en kon ik om mee te doen inloggen met DigiD. En toen werd ik gewoon van het speelveld afgeknikkerd en moest ik weer helemaal achteraan sluiten. Letterlijk tienduizenden wachtenden voor mij!”

“Ik ga het even aan de spelleiding vragen, ze zeiden dat ze het zo goed hadden voorbereid. Hé wat gek, ze zeggen niks terug, terwijl ze er wel zijn”

“Weet je wat ook zo raar is? Mijn wachtplek schuift naar beneden op maar de wachttijd naar boven. Denk je dat ik vandaag nog aan de beurt kom met het spel?”

“Ik heb vrij genomen om mee te kunnen doen aan het spel maar ik ben bang dat het voor niks was. Lang voordat ik aan de beurt kom zijn de prijzen toch al op.

En zo verliep de maandag in Groningen. Een aantal mensen hebben de prijs gekregen. Maar ook een heel groot aantal niet. Ik kom denk ik ook niet meer aan de beurt, terwijl ik keurig om 9 uur aan de start was verschenen. Er zijn nog meer dan 3500 wachtenden voor me zie ik.
Tja, dat is het risico van spelletjes waarmee je wat kan winnen.
O maar wacht even. Dit was eigenlijk geen spel! En ook niet iets wat je kon winnen! Het was een subsidieregeling waar iedereen in de aangewezen postcodegebieden recht op heeft. Ik herhaal: recht op heeft.
Maar dat maakt blijkbaar niet uit bij de overheid. Ik zie ze al grijnzen: “We houden ze gewoon een Groninger worst voor. Kijken of ze er op af komen! Kunnen we lachen. Eerlijk? Hoezo eerlijk? Dat hoeft toch niet? We maken een ruimhartig gebaar met een subsidiepot, die Groningers moeten niet zo zeuren over eerlijk verdelen. Ze zitten duidelijk niet in den Haag, hahahahaha. Iene Miene Mutte, 10 pond Rutte, 10 pond kaas, wij zijn lekker toch de baas”