Ja hoor, daar was-ie weer op de radio vanmorgen. De cover van ‘She’s the one’, door Plus Supermarkt gebruikt in een kerstreclame met een hoog simp-gehalte. Daardoor is het een hit geworden en hoor je ‘m nu in februari nog steeds. De reclame is er gelukkig niet meer. Die is zo verschrikkelijk vaak op tv geweest dat voor mij de hele emotionele lading eraf ging en het alleen maar irritant werd. Bovendien heb ik niks met het nummer, dus dacht ik vanmorgen: ‘Nee hè! Hou er nou eens mee op, nou weten we het wel.’
Maar goed, de radio draait niet alleen maar mijn smaak en als het me niet zint moet ik hem maar uitzetten, toch?
Het is wel een interessant gegeven, dat zo’n hit dan een gevolg is van een reclame. Dan hebben ze het wel goed gedaan denk ik, bij het reclame bureau. Het is toch immers de bedoeling dat een reclame blijft hangen bij je.
Eerlijk is eerlijk, ik heb ook wel eens gedacht: ‘Hé, leuke muziek is dat. Even zoeken van wie dat is’.
Zo hadden we ‘Bittersweet Symphonie’ van the Verve, bij een autoreclame (sorry, reclamebureau, ik ben vergeten welk merk het was).
En de muziek bij de gekleurde stuiterballetjes van de Sony-Bravia reclame, vond en vind ik ook erg leuk. Dat is ‘Hearbeats’ van Jose Gonzales. Voordien en nadien eigenlijk nooit van hem gehoord.
Nu is vooral de muziek bij een reclame belangrijk, omdat veel reclames een minifilm zijn.
Vroeger had je vooral liedjes. Weet je nog? Van die liedjes die in je hoofd bleven hangen. Wat uiteraard ook precies de bedoeling van de reclamemakers was. Tenenkrommende teksten en rijmelarij, maar het werkte. Want er zitten er nog zoveel opgeslagen in mijn geheugen! Waarom? Niemand die het weet. Nou ja, een psycholoog heeft er vast wel een verklaring voor. En een reclamebureau waarschijnlijk ook wel. Reclame indoctrineert. Zelfs met een lullig liedje als: ‘Goed zeg, lekker zoet zeg, natuurlijk Natrena’ .
Of: ‘Oe-oeh, a-ah we maken Domo-vla! Moemoe, blabla, hopjes, vanille en chocola. Aardbeien en blanke vla (heerlijk houdbare vla, oehaaa) we maken Domo Domo Domo vla, in die makkelijke pakken Whoeoeoeoeoe.’
Het is bijna verontrustend dat ik zo’n liedje nog gewoon kan afdraaien in mijn hoofd maar dat ik niet kan onthouden wat mijn bankrekeningnummer is. Wat toch veel nuttiger zou zijn dan: “ Het aroma komt je tegemoet, zodra je Supra opendoet, dat is van Nelle…….”
Ik moet wel eens lachen als de reclame voor Kips leverworst op de radio is. Die is zowat nooit veranderd. Altijd nog het kinderkoor met een fanfare: ‘Liever Kipsleverworst, dan gewone leverworst….’ Volgens mij al wel 50 jaar. Dat heeft dan ook wel weer wat.
Opticien Pearle heeft Jan Smit ingehuurd. Want bekende Nederlanders doen het natuurlijk ook goed in de reclame. Toch is Jan’s liedje niet zo sterk. Ik kom niet verder dan “Weet je wat ik wil…..” en dan ben ik de tekst kwijt en blaat iets over een opblaaskrokodil, wat beslist niet in het liedje genoemd wordt. Eigen variatie.
Maar wat ik nog wel weet is hoet het ging toen Pearle nog Brilmij was:
‘De bril voor mij van de Brilmij
De bril voor mij vàn de Brilmij
Een prachtig montuur
en waarachtig niet duur
Je wordt er bediend
als een heel goede vriend
En daar komt nog bij
de keuze is vrij
De bril voor mij vàn de Brilmij’

Volkomen nutteloze bagage in mijn geheugen. Maar die heeft denk ik iedereen.

Welke liedjes weten jullie nog?