Bij de aftiteling van een documentaire op BBC gister klonk dit nummer.   Days 
van The Kinks . Moeiteloos zong ik, weliswaar tekstloos, mee en wist zelfs nog de tweede stem bij het refrein. Al had ik het nummer al 50 jaar niet meer gehoord. Maar ach, toen ik 7 jaar was wist ik immers ook de tekst niet. Ik maakte gewoon wat klanken die erop leken of ik neuriede.
Wat vond ik dat toen een mooi nummer. Wat vind ik het nog steeds een mooi nummer! En wat vind ik het bijzonder, dat muziek die ik een halve eeuw niet meer gehoord heb en waar ik ook niet meer aan gedacht heb, feilloos in mijn geheugen geprent staat.
Ik was hierdoor helemaal in the mood om op Youtube op zoek te naar nog meer muziek uit mijn kindertijd.
Beelden van de Philipsradio in de vensterbank en de koffer-platenspeler die we van mijn oma hadden gekregen kwamen in mijn gedachten. “Zullen we vanavond plaatjes draaien?” Pa op zijn kont op de grond naast de platenspeler, een stapel singeltjes naast hem.Eén voor éen draaide hij ze, zowel de A, als de B kant. Pete Seeger met ‘Michael Row the boat ashore’. Ik zong mee: “Maikel rood de modeshow” en was beledigd toen de rest van het gezin in de lach schoot.
‘Sloop John B’ van de Beach Boys, wat mijn moeder zo prachtig vond. Het thema van de Versierders, The Pursuaders, waar we op tv naar keken. Met Roger Moore en Tony Curtis.
Mijn oudere zus of broer werd dan naar de platenzaak gestuurd om dit of dat plaatje te kopen.
Ik had zelf gespaard met mijn twee kwartjes zakgeld in de week voor het plaatje ‘Painter Man’ van the Creation. Dat kostte Fl. 4,50 dus dat was een hele uitgave. Mijn vader vond dat eigenlijk niet goed, mijn moeder wel. “Als ze dat mooi vindt, mag ze dat kopen, het is haar geld” En ik voelde me heel groot en hip met mijn eigen singeltje.
Mijn oudere zus kocht vaker plaatjes en daar weet ik er ook nog zoveel van mee te zingen…..
‘Excerpt from a Teenage Opera ‘ van Keith West,  ‘Just a little bit of peace’ van the Golden Earrings (ja, ze hadden toen nog een s achter hun naam).
Ik was als kind veel ziek en dus vaak thuis en mocht dan naar de radio luisteren.
Manfred Mann met ‘Haha said the Clown,’ wat steevast gekibbel met mijn broer opleverde omdat ik toch echt “Hoehoe” hoorde in plaats van “Haha”
“Silence is Golden” van the Tremeloes, wat ik eindeloos in de auto zat te zingen toen we naar Rotterdam gingen (we hadden geen autoradio) omdat ik het geweldig vond om zomaar ’s avonds nog op te mogen blijven en in de auto mee te gaan. Dat het was omdat we naar mijn overleden oma gingen kijken , was niet echt tot me door gedrongen, maar daarom weet ik het achteraf nog zo goed. Geen slechte herinnering trouwens, want ik weet nog dat ik oma heel erg mooi vond.
‘Wasted Words’ van de Motions. Pas nu begrijp ik dat het een protestsong tegen rassendiscriminatie was.
‘Lea’ van the Cats. Pas nu weet ik dat het een eerbetoon  is aan een omgekomen meisje van 19 dat Lia heette.
Ik was gisteravond zo in de ban van het zoeken en het beluisteren, van het herinneren met glimlachjes en tranen, dat het al diep in de nacht was toen ik het genoeg vond.
Vandaag heb ik een lijstje samengesteld van een cd-tje wat ik wil (laten) maken.
14 nummers staan erop. ‘A walk in the Sky’ van the Flowerpot Men.   ‘From the Underworld’ van Herd.
Nummers die eigenlijk allang in de vergetelheid waren geraakt. Schijnbaar, want ik ken ze nog allemaal. Allemaal met hun eigen herinneringen. Ik krijg er zo’n speciaal gevoel bij, ik kon het eerst niet goed onder woorden brengen voor mezelf.
Ik sprak er vandaag even met mijn zoon over en die zei: “Bitterzoet.”
Precies het juiste woord. Bitterzoet.
Pa , Ma , Jan Willem….. en Toos (die er gelukkig nog is!) : Thank you for the days……

xxx