Soms doe je iets wat eigenlijk helemaal niet in je lijn ligt.
Zo ben ik gister naar de “ RTL GP Masters of Formula 3 “ geweest.
Autoracen dus. Op het circuit in Zandvoort.
Bert is een groot race-fan, zowel voor auto- als motorraces.
Zijdelings krijg ik daar nog wel wat van mee, regelmatig schettert de snerpstem
van Allard Kalff op zondagmiddag door de kamer.
Die stem heeft voor mij een groot irritatiegehalte.
Welk race-evenement er ook is, tot Dakar aan toe, Kalff doet het commentaar.
Liever heb ik Olav Mol, maar die is bijna nooit aan de beurt. (Er is ook nog een Sierd de Vos, zouden ze bij RTL 7 hun commentatoren selecteren op dierennamen? In dat geval kunnen ze Hans Kraay ook wel aannemen )
In ieder geval, voor Vaderdag kreeg Bert 2 tickets voor een plaats op de hoofdtribune
van de Formula 3.

Hij moest zelf maar kiezen wie hij mee wilde nemen.  En hij koos mij.  Vandaar dat ik gister ook van de partij was.
We waren al vroeg op pad gegaan en waren rond 10.00 u. bij het circuit.
Het was druk, rijen auto’s, rijen mensen bij de ingang, maar het was allemaal zo goed georganiseerd dat we binnen no-time binnen stonden.
We kochten een beker koffie en gingen de tribune op.  De plek die we vonden was prima, in tegenstelling tot de koffie,  die scoorde toch wel hoog in de top 10 van de
slechtste-koffie-allertijden.
Het sfeertje was heel gezellig, allemaal goedgehumeurde mensen.  De mannen waren sterk in de meerderheid, dit was dan ook het enige evenement wat ik ooit bezocht heb waar geen rij stond voor de  damestoiletten.
Om half 11 zagen we de eerste race.
Ik verstond dat het ging om de Renault Clio Club,  ik had al een beeld voor me van een gemoedelijk groepje mensen met dezelfde auto,  die weekendjes met elkaar gingen kamperen,  puzzeltochten rijden, en af en toe een wedstrijdje tegen elkaar reden.
Maar het ging om de Renault Clio Cup,  en dat was heel wat anders.
Er werd serieus geracet door coureurs met gesponsorde auto’s,  met snelheden die ik met mijn Renault 6 niet kan (en wil) halen, en het was leuk om te zien.
Men zat elkaar behoorlijk op de hielen,  wielen in dit geval,  zodat er iedere keer een kudde autootjes voor de tribune langs kwam racen.  Het had wel iets komisch eigenlijk.
Ik kan niet vertellen wie er gewonnen heeft, maar er was een echt erepodium, met prijsbekers en champagne.
Daarna was het tijd voor de BOSS GP. Er werd geraced met Formule 1 wagens uit
de jaren 90.
Hier zat een hoop vertoon omheen.
Heuse pitpoezen verschenen. Ik zie ze ook wel op tv, en wat heb ik een gloeiende hekel aan dat seksistische gedoe.
Maar nu vond ik het eigenlijk alleen maar lachwekkend.
21 meisjes, allemaal zo lang en dun dat je het idee had dat je naar een uitgerekt beeld zat te kijken, wankelden op hakken als breinaalden over het natte asfalt, in optocht.  Ze hadden allemaal een paraplu op.
Omdat wij vrij hoog op de tribune zaten keken we er schuin van boven op neer, en zag de stoet meisjes –met-paraplu eruit als een bovenmaatse duizendpoot die van de pitstraat naar het startgedeelte kronkelde.
Ik had medelijden met de meisjes, het was koud en ze hadden een ultrakort broekje en een mouwloos topje aan.
Bovendien hadden de meesten nogal moeite om zich voor te bewegen op schoenen waarin hun voeten vrijwel verticaal stonden.
Erg charmant zag het er dan ook niet uit. Ze stelden zich op bij de startposities van de auto’s.
Bert vertelde me dat er op een filmpje op internet te zien is dat een coureur niet op tijd stopte, en op zo’n meisje inreed.
En zo hufterig was om zich alleen druk te maken over de mogelijke schade die zijn auto had opgelopen !
Voor mij nog een extra bevestiging dat het een belachelijke vertoning is waarbij ik niet begrijp dat meisjes zich daar voor lenen.
Maar voordat ik wegdraaf op mijn geëmancipeerde stokpaardje, zal ik me tot de
race bepalen.
De auto’s namen hun startpositie in  en het lawaai was niet te beschrijven!
Gelukkig had ik op Berts advies mijn oordopjes meegenomen en daar was ik maar
wat blij mee !
Ik vond het gewoon beangstigend, zoveel geluid als die auto’s produceren.
De meeste mannen in het publiek genoten, je zag allemaal glunderende koppen.
Iedereen ging ook staan, om maar vooral niks van de start te missen.
Ik werd wat afgeleid door de man voor mij, die voortdurend met zijn hand achterin zijn broek zijn boxer aan het schikken was.
De letters Calvin Klein kwamen prominent boven zijn broekband uit.
Vast ook een Vaderdagcadeautje.
Maar zijn vrouw had waarschijnlijk beter een Calvin Kleiner kunnen kopen, want deze
zat duidelijk niet lekker.
Ik heb hem nog de hele dag regelmatig zien sjorren en schuiven.
De raceauto’s spoten er letterlijk vandoor,  want het regende behoorlijk.
Het schemerde me voor de ogen als ze weer voorbij kwamen,  zo hard flitsten ze langs.
En toen was het ineens afgelopen,  het regende te hard, de rode vlag werd gezwaaid.
Alle auto’s naar de pitstraat, einde verhaal. Zo raar, het begon zo spectaculair maar ging uit als een nachtkaars.
Er was namelijk geen tijd voor hervatting, want het volgende onderdeel was dan hetgeen waar het eigenlijk om ging, de Formule 3 !
Dus de wankelmeisjes mochten ook weer van stal, een bitse akela wees ze hun plaats.
Die hoefde blijkbaar niet charmant en sexy te zijn.
De race vond ik erg leuk !
Mooie race-auto’s  (met een wat aangenamer geluid vond ik zelf) met internationale coureurs reden een spannende wedstrijd.
Ik vond het erg mooi om te zien welke tactieken ze gebruiken om te voorkomen dat
ze ingehaald worden.
Ik ben zelf nogal een schijtluis achter het stuur,  en vond het ontzettend spannend om te zien wat er soms uitgehaald werd op de baan.
En dit onderdeel was rechtstreeks op tv, zagen we op het grote scherm.
Dus misschien ben ik nog wel even in beeld geweest, ik was diegene op de tribune met het knalroze vestje aan.
Als ik tenminste niet verstopt zat achter Calvin Klein.
De race duurde 25 rondes, maar het was zo voorbij!
Bert was fan van Hannes van Asseldonk , “onze Hannes”,   en die eindigde op de 3^e plaats.
Ik dacht: je zal maar Hannes heten. Maar het kan nog erger, er reed ook een Pipo mee!
Ik verzin het niet.
Maar die kwam uit Brazilie, misschien is het daar een gewone naam .
De 1^e plaats was voor de Spaanse Daniel Juncadella, nog nooit van gehoord, maar dat zal in de loop der jaren vast nog wel veranderen.
Hij kreeg een krans die op de Dam op 4 mei niet zou misstaan, zo groot, en er werd weer  champagne verspild.
Zo zonde vind ik dat altijd….. Bert vroeg zich al af of ze de flessen meenemen in de racewagens, dat ze sowieso genoeg geschud zijn.
Na de Formule 3 kregen we een show van een motorrijder die ongelooflijke
stunts uithaalde.
Dat was prachtig om te zien, het publiek gaf hem dan ook een enorm applaus.
Inmiddels was de zon gaan schijnen, maar op de overdekte tribune konden we daar niet van profiteren.
We waren behoorlijk koud geworden, en omdat het belangrijkste toch geweest was inmiddels, besloten we lekker de zon in te gaan en een plekje in de duinen rond het circuit te zoeken.  Dat lukte en we warmden heerlijk op.
We zagen een spectaculaire wedstrijd tussen 2 trucks,  Scania’s.  160 km per uur, dat zie je een vrachtwagen normaal toch niet doen !
Daarna waren er nog 2 kleine races.  Heel jonge jongens en 1 meisje in Suzuki Swifts reden om de Formido Swift Cup.  Ik heb in mijn trouwe Swiftje nooit zulke snelheden gehaald.
Als laatste was er de Burando Production Open.  Een rare verzameling auto’s verscheen aan de start, zeg maar:  een zootje ongeregeld.
Volgens het programmaboekje  “ een grote diversiteit”. Ja, zo kan je het ook omschrijven.
Dit vonden we niet zo boeiend meer en inmiddels was het half 6.  Het was mooi geweest voor vandaag.
We moesten nog een heel eind terugrijden.
Ik hoopte dat Bert niet teveel geïnspireerd was geraakt door alles wat hij gezien had.
Ik hoefde niet bang te zijn, in een keurig tempo zijn wij naar huis gekacheld.
En dat ligt wel in mijn lijn.