Koekje van eigen deeg

Volgens mij heb ik hier nog niet verteld dat ik een KitchenAid gekregen heb. Ik was daarvoor aan het sparen maar tot mijn grote verrassing kreeg ik hem pas geleden van mijn man!
Ik was nooit zo’n bakker maar de laatste tijd ging ik het steeds leuker vinden en werden mijn baksels ook steeds beter, vandaar dat ik graag die machine wilde hebben.
Hij staat als hij niet aan het werk is te pronken op het aanrecht en ik ben er superblij mee.
En ik bak vrijdags of zaterdags wat lekkers. Wat was ik trots op wat er steeds uit de oven kwam, ik ging er bijna van naast mijn schoenen lopen.


En dan komt het moment dat je ontzettend de mist in gaat en je je plaats weer weet. Vandaag dus.
Ik ging namelijk sprits bakken! Op de voorkant van mijn bakboek uit 1983 (ik typte per ongeluk eerst 1893 maar zo oud is het nou ook weer niet) staat een mooie glazen stolp met goudgele sprits.
Ik heb dan niet zo’n glazen koekschaal maar die sprits die zou er komen. Het recept was namelijk heel niet moeilijk.


Ik deed precies wat er stond, de KitchenAid mixte een fluwelig deeg, ik deed het over in een spuitzak met een handigheidje zoals ik Rudolph van Veen had zien doen en was enorm in mijn nopjes met mezelf. Het opspuiten van het deeg op de bakplaat was niet geheel gelijkmatig maar ik vond dat ik het best goed gedaan had.


In gedachten zag ik Janny van Heel Holland Bakt al een goedkeurende blik van verstandhouding geven aan Robèrt.
Ik schoof de bakplaat in de oven, zette de kookwekker en ruimde de spullen op. Toen ging ik, net als op tv, voor de oven zitten kijken.

Maar ach, ik deed blijkbaar aan een heel ander programma mee: Heel Holland Kwakt.
“De signatuuropdracht van vandaag heeft het thema ‘film’. De jury denkt dat Annelies heeft gekozen voor een mix tussen ‘Flubber”en ‘the Mummy’, maar het blijkt een poging te zijn voor ‘The Blob’ en het is een niet onverdienstelijk resultaat’


Ik zat op mijn krukje voor de oven te gieren. De 2 rijen deeg kropen steeds verder naar elkaar toe tot ze contact maakten.

Misschien kreeg ik zo nog kleine spritsjes? Het zag er allemaal erg onsmakelijk uit en ik moest zo verschrikkelijk lachen dat ik het maar ternauwernood droog hield en zelfs een pufje nodig had (ik ben astmatisch)
Toen de kookwekker ging, haalde ik de bakplaat uit de oven. Het rook wel erg lekker trouwens.


Maar ik vond wel dat mijn boek een langere ondertitel had moeten hebben: “Wat u zelf bakt smaakt het lekkerst, maar ziet er niet uit”
Ik ging even mijn Meesterbakker Irene op de hoogte brengen. Die zei, toen ze uitgelachen was: “Heb je het deeg wel lang genoeg gewreven?” “Eh…..” Ik was even stil. Deeg gewreven? Gewreven? Hoe dan? En waarom?
“Nee, dat staat heel niet in het recept en ik weet niet eens hoe je dat doet”
Ze stuurde me gelijk een link van een ander sprits-recept waarin dus inderdaad staat dat je het deeg moet wrijven. En eerst met de hand moet mengen. Dat je daar dus helemaal geen KitchenAid voor nodig hebt! Daar heb je het al, een heel verkeerde keuze, die spritsen.


Ik sneed mijn koekplaat in stukken en liet ze afkoelen. En toen was het tijd om te proeven.
Janny: “De smaak is goed, de structuur is bros. Maar het uiterlijk valt me wat tegen”
Ja Janny, mij ook. Wrijf het me nog maar even in! Het is gewoon een misbaksel.

Ik mag de tent verlaten.

8 gedachten over “Koekje van eigen deeg

  1. Al doende leert men Annelies… Het moet er mooi uit zien en het moet goed smaken, maar als er iets mis moet gaan dan zeg ik. “Laat het a.u.b. lekker smaken.”

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.