Laatst kwam ik de term ‘Wabi Sabi’ tegen. Ik dacht aan die scherpe specerij, maar dan klopte de context totaal niet. Dus maar even gegoogled wat het dan wel betekent.
Het blijkt een Japanse leefstijl te zijn, waarin je de schoonheid van het imperfecte ziet en omarmt.
Klinkt wel weer erg trendy, maar het bestaat al sinds de 14e eeuw.
Ik vind het wel wat hebben. Ben niet zo oriëntaal georiënteerd (mooie uitdrukking), maar er zijn dingen die mijn interesse hebben, omdat ze aanvullen wat ik in de Hollandse cultuur mis.
Dat je er hier nu over hoort, in het nuchtere Nederland, zegt ook wel wat. Een reactie op het feit dat alles perfect moet zijn. Je moet er perfect uitzien, de perfecte maat hebben en een perfecte huid. Je huis en je tuin moeten perfect zijn. Je baan moet perfect zijn, de school van je kinderen moet perfect zijn. Je relatie moet perfect zijn en je geluk moet perfect zijn.
Het is niet alleen een onrealistisch en onhaalbaar streven, het is een heel beperkt streven. Want, hoe tegenstrijdig het ook klinkt, het imperfecte kan juist perfect zijn, maar op een andere manier.
Doorleefd, met een ziel zo je wilt.
Denk niet te gauw: ‘Ach dat werkt hier toch helemaal niet, die Wabi Sabi’
Heel veel mensen doen er wat mee, terwijl ze zich hiervan misschien niet echt bewust zijn.
De steigerhouten meubels, de Xenosbordjes met verschillende lettertypes door elkaar, zelfs de gescheurde jeans, het zijn allemaal reacties op de zielloze perfectie.
Er is een mooie songtekst van John Legend, met daarin de regel : “all your perfect imperfections”
Dat bedoel ik nou precies, en ik denk dat het ook is wat Wabi Sabi inhoudt.
Als je je niet meer zo richt op perfectie, of wat je daarvoor aanziet, ben je veel gelukkiger. Je keurt dingen veel minder snel af, je ziet meer mogelijkheden, en vooral: je ziet hoe het echte leven is.
Niet wat je er kunstmatig van probeert te maken. Dat geldt voor zowel materialen als gevoelens.
Bijvoorbeeld: Als je iets wilt maken, en je focust alleen op het eindresultaat wat jij voor ogen hebt, dan voel je het als falen als het niet geworden is zoals je dacht. Een negatief gevoel.
Als je iets wilt maken en je focust op het plezier wat je daarin hebt, en je ziet uiteindelijk wel hoe of wat het wordt, dan ben je trots op het eindresultaat. Een positief gevoel.
Als je al je vooroordelen en ideeën loslaat over hoe iets of iemand moet zijn zodat jij dat of diegene perfect vindt, dan zie je veel en veel meer, en ben je veel gelukkiger. Omdat je beleeft in plaats van er aan voorbij gaat. En dat vind ik perfect.