…..en alle andere mensen die dit lezen. Bestaat de gemiddelde mens eigenlijk wel? Ik denk het niet, ben hem tenminste in mijn hele leven nog nooit tegen gekomen. Maar blijkbaar is er ooit iemand geweest die de norm ‘gemiddeld’ heeft geïntroduceerd. Maar wie ik ook ken of kende, iedereen heeft iets speciaals. Dus ik begrijp die norm niet. Ik weet wel dat veel mensen graag bij een groep horen. Omdat het hen zekerheid geeft, ergens bij horen. En ik weet ook dat veel mensen liever niet bij een groep horen. Omdat het hen beklemd, ergens bij horen. Hebben dan de groepsmensen die term ‘gemiddeld’ bedacht? Welnee. Want groepen zijn veel te beperkt, je hoort er bij als je die mening hebt,of je zo kleedt, die opleiding hebt, zo oud bent, die religie aanhangt, etc. En er zijn ontelbaar, vroeger zeiden mijn kinderen “honderdduizendmiljoentachtig”, verschillende groepen, dus dat is ook niet erg gemiddeld. En zelfs in een groep zijn alle leden verschillend.
Terug naar het individu. De een is druk, de ander rustig. Of extrovert, introvert, positief ingesteld, hypochondrisch, hoogsensitief, manisch-depressief, zwakbegaafd, hoogbegaafd, autistisch, narcistisch, verlegen, excentriek….. ik kan eindeloos doorgaan, maar ik denk dat de lezer mijn punt wel begrijpt. Niemand is gemiddeld en iedereen moet op de een of andere manier met het leven dealen. En dat is voor de een misschien makkelijker dan voor de ander, maar er is niemand die vanaf de geboorte tot aan het bejaardenhuis een leven leidt waarin alles goed gaat en die altijd gelukkig is.
Wat het misschien moeilijker maakt dan zou hoeven, is hoe mensen naar anderen kijken. Wat zou de wereld er anders uitzien als we het begrip ‘afwijking’ niet kenden. Als je dat woord letterlijk neemt, zie je al dat het betekent dat het niet volgens ‘de norm’ is. Welke norm dan, wie heeft toch in vredesnaam bepaald hoe een mens moet zijn? Als het begrip ‘afwijking’ niet bestond, maar daarvoor in de plaats alleen over ‘diversiteit’ gesproken werd, wat zouden we dan al een heel stuk verder zijn in mijn beleving.
Gelukkig ben ik niet de enige die er zo over denkt. Misschien hebben we het hier in Nederland dan wel over ‘afwijking’ maar er wordt veel aan gedaan om iedereen recht te doen. Er zijn veel mensen die anderen willen helpen als ze problemen ondervinden, zowel beroepsmatig als persoonlijk. En de mensen die naar anderen kijken en ze ‘raar’ vinden…. het zegt meer over henzelf dan over die ander.
Mijn mening is: laten we blij zijn met die diversiteit. Wat zou de wereld een verschrikkelijke plek zijn als iedereen hetzelfde was.
Zolang als ik me kan herinneren is mijn favoriete quote: “Ik ben uniek, net als iedereen.”
Voor mij dekt dat perfect de lading van wat ik hier wil zeggen. Er lijkt zo’n tegenstrijdigheid in deze uitspraak te zitten, maar hij klopt helemaal. Iedereen is uniek en daarmee is niemand een uitzondering. Hoe je ook bent, wat je ook hebt of niet hebt, je hoort bij die iedereen. Met je eigen unieke zelf.
En, zegt Loesje: