De nieuwe Star Wars film draait momenteel in de bioscoop, deel 8 (de spin-offs even daargelaten). Wat een sensatie was dat, toen de eerste film uitkwam in 1977. Ja, echt al 40 jaar geleden dus. Ook al hield je niet van Science Fiction, je ontkwam er niet aan dat je wist wie Luke Skywalker was, dat prinses Leia haar vlechten als donuts over haar oren had gewikkeld en dat er een bovenmaatse kruising tussen een yorkshireterrier en een beer was, die alleen rare geluiden maakte, maar die men blijkbaar toch kon verstaan: Chewbacca.
Ik hield wel van Science Fiction en vond de film geweldig. Het was nog wel een raadsel waarom ‘ A New Hope’, (dat is de titel dus) gelanceerd werd als deel 4. Had ik de eerste 3 dan op miraculeuze wijze gemist? Nee hoor, het begon echt bij deel 4. Er zouden nog een deel 5 en 6 komen en pas veel later kwamen deel 1, 2 en 3. De iconische Darth Vader, de lichtzwaarden, de ruimteschepen ,de Stormtroopers met hun witte glimmende pakjes, Yoda met zijn omgekeerde grammatica, het was nog nooit vertoond en een daverend succes. Ik was stiekem een beetje verliefd op Han Solo, gespeeld door een jonge Harrison Ford met z’n onweerstaanbare scheve grijns.
In 1999 kwam dan de vierde film uit, dat was eigenlijk deel 1 dus: The Phantom Menace. Tim was toen 8 en hij vond deze film prachtig. Hij was enorm onder de indruk van de hele entourage, de personen, de wezens, de ruimteschepen, de podracers…… Ikzelf vond het ook weer erg leuk. En het was goed te zien dat de filmtechnieken een grote ontwikkeling hadden doorgemaakt in die 20 jaar. Pas toen viel me op dat bijvoorbeeld de Stormtroopers uit de oude films wel een erg hoog plastic-gehalte hadden. De hoofdrolspelers uit The Phanton Menace, Liam Neeson en Ewan McGregor, zeiden in een interview dat ze vroeger ook de Star Warsfilms geweldig hadden gevonden en dat het fantastisch was om nu zelf Jedi te mogen spelen. Ze vertelden dat ze tijdens het oefenen met de lichtzwaarden zelf het ‘vvvvoemmmmmm, vvvoeeemmmmmm’-geluid erbij maakten , omdat ze dat als jongens ook zo mooi hadden gevonden.
Ik vind dat zo leuk en zo goed voor te stellen! Talloze jongens (en meisjes) hebben dat immers gedaan.
Wij hadden inmiddels net een dvd-speler, die de videorecorder moest vervangen. Tim kreeg voor zijn verjaardag The Phantom Menace op dvd, Special Edition. Het was een groot cadeau, de dvd kostte maar liefst 72 gulden. Maar wat was hij er ontzettend blij mee en wat is de film veel gedraaid. Hij staat nog steeds in zijn kast. In 2002 en 2005 kwamen deel 2 en 3 uit. We hebben ze allemaal gezien, Tim en ik. En daarna moesten we 10 jaar wachten op de volgende editie.
In 2015 kwam The Force Awakens uit. Deel 7 dus, de derde trilogie was begonnen. Oude bekenden maakten hun opwachting. Han Solo! Harrison Ford had nog steeds zijn scheve grijns, maar was uiteraard oud geworden. Prinses Leia had haar koptelefoonkapsel niet meer, was nu een oude dame met opgestoken haar. En helemaal aan het eind van de film verscheen nog heel even Luke Skywalker. Het jonge ventje was een bebaarde man met een gegroefd gezicht geworden. Het stokje werd overgenomen door een nieuwe generatie acteurs, die gingen de hoofdrollen spelen. Het voelt metaforisch. Zo gaat het dus, in het echte leven ook. En nu is net in december deel 8 gaan draaien. We wisten dat het sowieso de laatste keer zou zijn dat we prinses Leia zouden zien. Carrie Fisher, de actrice die haar speelt, is inmiddels overleden. In de vorige film was het karakter Han Solo al gesneuveld. En (spoiler-alert!!!) Luke Skywalker blijkt ook zijn laatste rol te spelen in deze film. De oude robots, C3PO met zijn geaffecteerde accent, en de leuke R2D2 die alleen maar bliepjes en piepjes spreekt, waren er nog. Maar er was ook een onweerstaanbaar leuk nieuw robotje verschenen, al in de vorige film, BB8. Bizar dat je robots leuk en zelfs schattig kan vinden en medelijden hebt als ze wat overkomt, maar bij Star Wars kan dat.
Op Tweede Kerstdag zat ik in de bioscoop met inmiddels 3 generaties publiek. De mijne, liefhebbers van het eerste uur. De generatie van Tim, die bij de 2e trilogie aanhaakten en toen ook de 1e terugkeken. En de nieuwste: kinderen, die nu de leeftijd hebben dat ze geïnteresseerd raken in Star Wars en er weer net zo enthousiast over zijn.
Ik ga geen reviews over de films schrijven. Zelfs diehard- fans zijn onderling zo verdeeld over welke films wel en niet goed zijn, welke karakters wel werken en welke er beter weggelaten hadden kunnen worden, daar kom je nooit uit. Het belangrijkst is dat ik ze gewoon leuk en mooi vind om naar te kijken. Omdat er zoveel inzit. De klassieke strijd tussen goed en kwaad. Een fantasy-sfeer die toch geloofwaardig is. De uitgesproken karakters, waarmee je je kan identificeren. De prachtige filmtechnieken waardoor sommige scènes overweldigend zijn. De epische muziek. Ik kijk alweer uit naar deel 9, de laatste van deze trilogie. Maar daar moeten we nog 2 jaar op wachten.
Afgelopen voorjaar heb ik met Tim thuis een Star Wars-marathon gehouden. Alle films in chronologische volgorde, in 2 dagen tijd. Met bijpassende hapjes en drankjes en zelfs Star Wars servetten. Het was superleuk. Een volgende keer is de marathon al weer langer, want dan hebben we deze nieuwe natuurlijk ook op dvd.
Wat ons ook zo aanspreekt is dat je niet weet hoe het verder zal gaan. De films zijn niet gebaseerd op een boekenserie of op bestaande verhalen. Alles kan nog gebeuren. Niks is voorspelbaar. Star Wars blijft gewoon verrassen. Al generaties lang