Voor het eerst kijk ik weer ècht uit
naar Kerstmis vieren met elkaar,
naar voorbereiden en versieren
Voor het eerst in vijf jaar
Natuurlijk, ik vierde wel kerst
en wilde wel plannen maken
maar diep, heel diep van binnen
kon het me niet meer raken
Ook al waren we met elkaar
ik voelde zo’n verdriet
Ik was met mijn liefste mensen
maar zij, zij waren er niet
Nooit meer Jan Willem, met zijn brede lach
die druk aan het koken was
Nooit meer Nel met haar lieve gezicht
als ze het Kerstevangelie las
Nooit meer Pa met zijn bijdrage voor
likeurtjes en goede wijn
Nooit meer Ma, die zo intens genoot
van het gezellige samenzijn
Het voelde als een gat in mijn hart
en God, wat deed dat zeer.
Het dagelijks leven ging heus wel door
Maar het leek niet zo zinvol meer
om extra te vieren en moeite te doen,
het voelde niet echt als een feest.
Ik voel me gezegend met mijn gezin
maar miste zo wat was geweest….
Zou het dan toch waar zijn:
‘de tijd heelt alle wonden’?
Dat ik, ondanks het grote gemis
mijn vreugde weer heb hervonden?
Ik versier een boom, bedenk een menu
en heb daarin weer plezier.
En ik verheug me op 1e kerstdag
we krijgen weer gasten hier!
Het verdriet blijft ,maar de rouw is voorbij
ik denk aan hen met een glimlach
En het voelt voor mezelf dat ik eindelijk weer
ECHT zin in Kerst hebben mag
Daagse Dingen 
Dit heeft ons diep geraakt Annelies.We wensen jou en allen die je lief zijn goede Kerstdagen.
LikeLike
25 December, 1e Kerstdag, maar vooral de verjaardag van Ingrid. De eerste jaren van ons huwelijk werd dit altijd gevierd met de familie in onze flat op Daalwijk. Later verwaterde dat, iedereen had zo zijn eigen afspraken met familie met de kerstdagen.
Alle bijzonder dagen zijn pijnlijk zonder Ingrid. Maar 25 december vind ik echt moeilijk. Niet vanwege 1e Kerstdag, maar omdat we nooit meer haar verjaardag kunnen viieren.
LikeLike
Lieve Gert voor jou en de jongens is dat het allermoeiljkst. Het dubbele van 25 december, wat altijd zal blijven. Maar geloof me, ook voor jou zal het op den duur anders worden. Het verdriet gaat niet weg. En het gemis ook niet. Maar het gaat dragelijker worden. Nu nog niet, te vers. Maar het komt.
En uiteraard heb ik in dit verhaal ook aan Ingrid gedacht. Maar het zou hypocriet geweest zijn van mij als ik haar in dit verhaal betrokken had, want we vierden Kerst niet samen….. Maar ook voor ons blijft 25 dec altijd haar verjaardag. xxx
LikeLike