Categorie archief: Gastouder

Alles wat met mijn werk te maken heeft

Prietpraat (7)

Een nieuwe aflevering Prietpraat!

Eerst nog even een paar van ons pleegkindje. Hij woont al een aantal maanden niet meer bij ons maar zijn uitspraken had ik genoteerd. Laten we hem maar weer Jimmy noemen, net als in de vorige Prietpraat.
Ten tijde van deze praatjes was hij bijna 3 jaar.

Het is prachtig weer en we maken een wandeling met Lenny. Op een bankje gaan we even een appeltje eten. In de verte klinkt het geluid van militaire oefeningen op Lauwersoog.
Jimmy: “Heb je honger, is dat jouw buik?”

Er staan schapen met lammetjes in de wei.
Jimmy: “Dat zijn lieve schammetjes!”

Samen met Bert naar de Formule 1 kijken;
Jimmy is helemaal enthousiast: “Max Verstappen is aan de race! “

Motorrace is ook leuk om samen met Bert te kijken. Maar er gaat een motorcoureur onderuit.
Jimmy: “Och nou is die meneer gevallen. Op de tegels. Dat is zielig!”

Ook de kinderen in mijn opvang doen mooie uitspraken.

Ik: “Lenny, je mag niet zo hard blaffen!
Dylan (4 jaar) : “Nee, hij moet langzaam blaffen hè?

Mitch (5 jaar): “Ik heb gister gesport en nou heb ik spierballenpijn!

Pim ( 2 jaar) heeft een knuffelhondje meegenomen.
Ik: “Hoe heet jouw hond?
Pim: “Poesje Mauw”

Ik doe deur open voor Jerry (9 jaar) : “Dag jongeman”
Jerry:”Dag oude vrouw”

Zo is het toch?” vraag ik aan Thijs (8 jaar)
Thijs: : “Ja hoor, klopt als een doos.”

We lopen naar de winkel en Pim ziet een grasmaaier van de plantsoenendienst.
“Ach, kijk nou, dat is nog een babytrekker!”

Ik ga weer sparen voor aflevering 8!

9789025768638

Prietpraat (6)

Nieuwe Prietpraat! Alweer aflevering 6.
De namen zij weer gefingeerd, de uitspraken zijn echt!

 

Ik: “Stop even met rondjes lopen Milan, anders word je duizelig”
Milan (3 jr) “Dan loop ik wel vierkantjes”

Fleur (7 jr) heeft haar Nintendo DS mee.
Ik: “Wat speel je?
Fleur:” Mario Bros”
Ik: “Klinkt leuk, wat moet je dan doen?
Fleur: “Het volgende level halen”

Milan: “Mijn opa en oma zijn op vakantie met het vliegtuig”
Ik: “O, leuk waar zijn ze naar toe?”
Milan: “Naar de lucht”

Voor het avondeten bidt Bert altijd hardop het Onze Vader.
Aron eet vaak mee en vraagt aan Bert:“Ga je nu Koninkrijk doen?“

Mathijs (4 jr) steekt een heel verhaal af over een valpartij,
het wordt een sterk verhaal
Jimmy (2 jr) “Wat een drama!”

Over Jimmy gesproken, hij woont momenteel een poosje bij ons, in pleegzorg en hij verdient wel een eigen hoofdstukje met zijn uitspraken:

Ik ben in de keuken met het eten bezig en kneed gehakt.
Jimmy: “Maak je spierballen?”

We zijn boven.
Jimmy: “Wil je het traphekje even dichtdoen anders krijg ik het koud”

Na het eten zeggen we altijd “Mag ’t je wel bekomen!”
Jimmy doet al dapper mee: “Nu mag je weer komen!”

Bert trekt even een schoon shirt aan. Jimmy wijst op zijn borsthaar:
“Heb jij daar ook een baard?”

We gaan met Lenny uit.
Jimmy: “Ik ga vandaag wel lopen, want ik heb pijn aan mijn fiets”

We zingen van de twee beren die broodjes smeren
Jimmy: “ ’t was een wonder boven wonder en nog een beneden wonder…..”

ik-zag-twee-beren-kinderliedje-GYQgFS

Prietpraat (5)

Een leuke bijkomstigheid van een goed bezochte kinderopvang is,
dat ik heel snel weer leuke prietpraatjes heb verzameld.
Dus hier al weer deel 5.

Ik maak een grapje aan tafel. Aron (4) kijkt me verwijtend aan en zegt:
“Dat is vrouwenkul”

Maurits (9) is lekker aan het zingen tijdens het spelen met lego.
“He is the King of kings, the Lord of lords, his name is Jesus,
he is kungfu-fighting…..”

Ik doe boodschappen met een jongetje (4) en we komen
een bekende van mij tegen. “En wie ben jij?”vraagt ze
Antwoord: “Mijn naam heet Brendan”

Lars (6) kan niet stoppen met giebelen. Ik vraag: “Wat
is er nou zo grappig?”
Lars: “Ik zit de laatste weken vol met humor”

Ik: “Wat wil je op je brood?”
Brendan: “Meisjes!”

Fleur (7) heeft de oplossing waardoor de hele Zwarte-Pieten-discussie
overbodig wordt.
“Weet je waarom Zwarte Piet zwart is? Omdat hij ZWARTE Piet heet.”

Ik: “Had je vandaag een andere juf?”
Brendan: : “Ja”
Ik:” Hoe heet ze?”
Brendan: “Juf Naaimachine”

Annemarie (5): ” Mijn mama kan ook motorrijden. Bij papa achterop. “

Lars: “Ik ga echt niet in die achtbaan. Ik heb hoofdenvrees”

Als we door het dorp lopen wijst Vivien (bijna 3) blij: “Kijk! In
die winkel woont mijn papa z’n werk! “

Het valt niet altijd mee om mijn gezicht in de plooi te houden.
Maar wat vind ik het toch geweldig, die kinderuitspraken
Ik ga weer opnieuw sparen!

IMG_20171024_091425

 

Prietpraat (4)

Daar zijn ze weer: nieuwe prietpraatjes!
Het is zo ontzettend leuk om met kinderen te werken, en ook dat er steeds weer nieuwe kinderen komen die leuke dingen zeggen!

We hebben een jong caviaatje erbij gekregen en ik heb haar Pimpernel genoemd.
Het ene kind tegen het andere: “Kijk, dit is de nieuwe cavia en ze heet Punt-nl”

Ik : “Lieverd, ik zou het fijn vinden als je niet bij alles ‘waarom’ vraagt”
Kind: “Waarom dan?”

Er wordt druk gespeeld in sprookjessferen. Kind zwaait met een toverstaf: “Hokus Pokus Spinazie Pas!”

Ik ben bezig brood te smeren en vraag aan een kind: “Jij eentje met pindakaas?”
Antwoord: “Ja maar dan wel een met boter zonder boter want ik lust geen boter”

Kind: “Mag ik jou helpen met koken?”
Ik: “Ja hoor, dat mag best als je dat leuk vindt”
Kind: “Mooi, want ik ben een goeie keukenbakker”

We zijn bezig met opzegversjes die rijmen.
Ik: “Hompeltje en Pompeltje die klommen op een berg. Hompeltje was een kabouterman en Pompeltje was een…?”
Kind: “Bever”

Kind: “Als papa straks thuis is gaan we warm eten”
Ik: “Gezellig. Weet je al wat je gaat eten?”
Kind: “Aardappels met voetballetjes”

d8a6a280-eec4-012f-5a7e-005056945a4e

Zomer

Hand in hand huppelen de donkere Vera en de blonde Fleur door het poortje van de speeltuin. Ze zijn allebei 7 jaar, en vriendinnetjes.
Ze boffen want ze hebben de middag vrij, dus tijd om met mij ergens heen te gaan. Fleurs oudere broer heeft ook vrij, maar die is er niet bij, die heeft
geen tijd voor kleine meisjes. In de gauwigheid heb ik iets opgevangen over een vriendje en eten en fantastische plannen en na een smekende blik uit zijn stralende ogen die vroeg “Mag het?” knikte ik en stuiterde hij er al vandoor. Ik hoop dat dit kind nog heel lang zijn enthousiasme kan vast houden in zijn leven, wat een heerlijk jong. Voor de zekerheid belde ik maar wel even met de moeder van het vriendje, konden wij tenminste nog even op elkaar afstemmen.
Maar de kleine dametjes zijn ook blij.
Zo’n grote speeltuin, vol met mooie toestellen. Zonovergoten stukken gras, maar ook schaduw van grote bomen. De meisjes rennen rond en proberen te kiezen wat ze het eerst zullen doen. Het wordt de grote glijbaan, waar ze, met de armen om elkaar heen, samen naar beneden sjesen. “Mogen we de schoenen uit?” en daar rennen ze weer weg, blote voetjes op het zachte, koele gras. Ik zit op mijn bankje stilletjes te genieten. Probeer de verschillende liedjes van de vogels te herkennen en vraag me af hoeveel blije kindertjes die hoge bomen in hun lange leven al gezien hebben.
Fleur en Vera klimmen op de stellage van de kabelbaan. “Het lijkt wel een schip!” roept Fleur. “Jaaaa”juicht Vera, “Wij zijn piratenmeisjes!”
Om de beurt glijden ze met het kabelbaantje heen en weer, onderwijl allemaal piratenkreten slakend. Maar blijkbaar zijn piratenmeisjes huishoudelijker aangelegd dan piratenjongens want Fleur zegt: ” Ik ga even boodschappen doen hoor,  de winkel ligt aan de overkant van de zee” En daar gaat ze, met fladderende haren.
Ook Vera moet nog een paar keer boodschappen doen en dan is de boot wel vol. Tijd voor wat anders.
“Zullen we verstoppertje doen?” stelt Vera voor. Ze telt hardop tot 30, terwijl Fleur zich ergens verstopt …negentwintig, dèèèèèrtig! Ik kom!
In mijn hoofd klinken echo’s van kinderstemmen uit mijn eigen jeugd. Na het eten nog mogen buitenspelen, het ultieme zomergevoel. Met de kinderen uit de buurt verstoppertje spelen op de hei, die aan onze flats grensde. “Kom kom kommertje” zongen degenen die al gebuut waren ,als de zoeker ver genoeg uit de buurt was om veilig tevoorschijn te komen. Ik vind het zo’n geruststellend gevoel dat sommige dingen niet verdwijnen. Kinderen die verstoppertje spelen. Hopelijk denken deze meisjes daar ook met plezier en misschien wat weemoed aan terug later.
Na het verstoppertje spelen is de schommel aan de beurt. “Kom jij ook?” vragen ze aan mij. Ja, ik doe ook mee. Als kind heb ik eindeloos op schommels gezeten. Ik kon er nooit genoeg van krijgen, hoe hoger, hoe langer, hoe beter. En ik ben ook best lang kind gebleven. Dat wist ik zelf wel, maar ik speelde nog zo graag…. Toen ik 14 was, en met mijn ouders op vakantie in een hotel in Joegoslavië, was er ook een schommel. En ik waande me onbespied toen ik daar heerlijk aan het schommelen was en ondertussen het hoogste lied zong. Want dat voelde zo heerlijk, de wind langs je gezicht, het zwevende gevoel en dan zingen….. Tot ik ineens vlakbij de schommel een soldaat over een hekje geleund zag staan, naar mij te kijken en te luisteren. Ik kon wel door de grond gaan, want ook al was ik lang kinderlijk, als je 14 bent, ben je toch niet zo onbevangen meer. Dan is zo’n soldaat ineens een jongeman en weet je je als 14 jarige echt geen houding meer te geven. Vreselijk, daarom weet ik het nu nog!
Maar goed, met deze meisjes doe ik mee. Althans, dat is het streven. Maar de snijdende touwen in mijn bovenbenen vertellen mij dat ik niet meer de heupen van een 7 jarige, zelfs niet van een 14 jarige heb, dus dat is gauw klaar. Gelukkig is er ook een grote netschommel, daar passen we alledrie op. En word ik prompt duizelig van het geschommel. “Opoe” mompel ik tegen mezelf en stel me tevreden met de schommel zo hoog mogelijk te duwen met Vera en Fleur er juichend op.
Tijd om even wat te drinken en te snoepen, ik diep het op uit de tas en vermaan de pleisters, die ook tevoorschijn komen dat ze vooral onderin in de tas moeten blijven zitten. Dat vinden de meisjes erg grappig en ik lach weer om hun smoezelige, bezwete, blije koppies. De geluiden van een landbouwmachine op het land in de verte en een koerende duif in een boom, verhogen de zomersfeer.
Er komen nog meer kinderen in de speeltuin. Ze lijken een reïncarnatie van Mops en Pelle uit het verhaal van Astrid Lindgren. Niet te geloven, als ze ooit die serie opnieuw gaan verfilmen heb ik de casting al klaar.
Mijn eigen meisjes beginnen een beetje moe te worden. Ik vraag wat ze willen en eigenlijk willen ze wel naar huis. Dus stappen we in de snikhete auto, gelukkig hebben we airco en is het maar een klein stukje rijden. We zijn nauwelijks thuis of Vera wordt opgehaald door oma, wat een timing. Als ik weer terug in de kamer kom is Fleur inmiddels op de bank in slaap gevallen. Ik kijk naar dat mooie meisje en voelde een grote dankbaarheid dat ik de kinderen die hier komen vertrouwdheid en veiligheid kan geven, en dat kinderen in ons stuk van de wereld kind kunnen zijn en van de zomer kunnen genieten.
De zomer, met lange warme dagen, zoveel mogelijk buiten zijn, alle geuren en kleuren. Ik ben dan geen kind meer (“opoe”) maar kan nog steeds intens genieten van het zomergevoel. Met alle dierbare herinneringen, maar ook nu in het moment. De zomer kan mij niet lang genoeg duren.
Het is de tijd waarin ik me het gelukkigst voel.

IMG_20170706_173946 (1)

Is er iets?

‘Plieng’ zegt m’n telefoon. Berichtje van Irene, 7 uur ’s morgens.
Ik heb inmiddels de eerste van de 5 kinderen van vandaag in de opvang,
sta brood te smeren voor Bert en probeer ondertussen haar vraag over hoe
een nieuw shirtje van kwetsbare stof te strijken, te beantwoorden.
Dit zet de toon van de dag.
Een dag vol kinderen en plieng-geluidjes. Irene is op dreef, ik krijg zowel via What’sapp,als via de vaste telefoon, als via Messenger de laatste nieuwtjes en ik heb zelf het idee dat ik daar op de juiste wijze op reageer.
Zo ben ik blij met een enthousiast verhaal, geef ik advies over hoe een bloedvlek in haar nieuwe gymp te verwijderen,  bedank ik haar voor een lekker recept dat ze gemaild heeft en zeg dat ik die later zal lezen, reageer op een grappige foto die ze stuurt en geef ik een ontkennend antwoord op de vraag of mijn Bonprixbestelling al binnen is.
‘Plieng’
“Is er wat? Je bent een beetje kort vanmiddag”
Er is ondertussen nog 1 kindje over die in de zandbak naast me zit te spelen dus ik kan wel even reageren.
“Nee hoor, er is niks. Maar als jij berichtjes stuurt moet ik ondertussen poepluiers verschonen, raadsels oplossen, ranja inschenken, weggewaaide tenten uit de heg plukken, eten bestellen in het zandbakrestaurant, kleertjes uitspoelen omdat er toch een ongelukje was gebeurd,  Lenny vermanen dat hij niet naar de buurman mag blaffen, kopje koffie maken, de juiste tassen met de juiste kinderen meegeven, noteren hoelaat ze opgehaald zijn, een berichtje in de groepsapp beantwoorden, zeggen dat zand in de zandbak moet blijven, op een trapje klimmen omdat de stroopwafels in het bovenste kastje liggen, Daan z’n pet redden van Lenny, zelf geen stroopwafel nemen, luisteren naar voorgelezen verhaaltjes, helpen met moeilijke woorden, Tim vertellen hoe je braadworstjes klaarmaakt, opletten dat de kleintjes gaan zitten op de glijbaan voordat ze naar beneden sjesen, met een schepje zand uit een emmer ‘eten’ en zeggen dat het de lekkerste lasagna ooit is, water bij de konijnen en kippen bijvullen, vertellen dat we nu echt niet gaan Wii-en met dit weer, gevonden blaadjes en ouwe kastanjes bewonderen, de betonnen parasolvoet verslepen….”
‘Plieng’
“O, gelukkig dat er niks is”
“Nee kind, niks”
Ik hou van mijn dochter.

multi-tasking-mom

 

Prietpraat (3)

Exact 5 jaar en 1 maand geleden zette ik Prietpraat op deze site. Ik vind het geweldig,
de dingen die kinderen zeggen en hoe ze het zeggen.
Later kwam er nog  Prietpraat (2)
Ik heb er weer een paar verzameld de laatste tijd, dus tijd voor een nieuwe Prietpraat!

Ik heb een boodschappentas op wieltjes
Kind: “Dat is de Tasmobiel!”

Dat vind ik wel iets voor de moeder van Batman

Ik zing met de peuters:  ‘Op een klein stationnetje.’
Kind zingt luidkeels mee: ”Op het grijze zonnetje, ’s morgens in de vroegte….”

Daar krijg je toch gelijk een sfeerbeeld bij……

2 kinderen: ‘Wij gaan met de Hamertje Tik!”
Ik: “Maar er is maar 1 hamer”
Kind: “Dan doe ik wel Vingertje Druk”

Misschien moet ik SES even tippen voor deze nieuwe variant

Ik: “Wat heb jij een lieve pop! Hoe heet ze?”
Kind:  “Jezus”

Die zag ik niet aankomen, ik kwam dan ook niet verder dan “O”

Ik , met een zakdoekje in mijn hand, tegen een kind: “O, kom hier, snottebel!
Ander kind:  “Hij heet Martijn”

Ik zal er voortaan om denken en kinderen niet meer uitschelden

Kind: “Mijn vriendin later moet  een mooie moeder hebben, want
het wordt wel mijn schoonmoeder!”

En ga dan maar eens uitleggen dat het vooral om het innerlijk gaat

Ik: “Wat is er aan de hand?”
Kind: “Ik ben met m’n boze been uit bed gestapt.”
Kind 2 : “Nee, je bent met het verkeerde been uit bed gestapt.
Want dat had Tom ook een keer en toen kon hij niet goed voetballen”

Ja, klinkt logisch, niets aan toe te voegen
Zolang ik nog “in de kinderen” zit, blijf ik genieten, lachen, verbazen en opschrijven.

blogfoto

 

100 x gastouder

Gastouder zijn betekent:

1. veel kinderjasjes aan de kapstok
2. altijd naar beneden kijken of je niet op iets of iemand gaat staan
3. pallets brood, melk en fruit inslaan
4. liedjes zingen en nog meer liedjes zingen
5. fietsjes in alle soorten en maten hebben
6. traantjes drogen en magische kusjes geven
7. soms werkdagen van 13 uur maken
8. aangesproken worden als juf-, mama-, oma- o nee, Annelies
9. stapels Ikea bordjes en bekers in de kast hebben
10.altijd naar buiten kunnen
11. jongleren met je agenda
12. ieder jaar weer de heimlich en stabiele zijligging oefenen op de cursus
13. eindeloos poepluiers verschonen
14. 6 kinderen aan tafel en zelf op een klapstoeltje zitten
15. een zeecontainer aan tissues en papieren zakdoekjes in voorraad
16. proberen geen heel lelijk woord te roepen als je op een duploblokje trapt
17. kleine mollige armpjes om je nek en een heerlijk kwijlkusje
18. bedjes op alle beschikbare kamers
19. plassen met publiek
20. stiekem de batterij uit de auto-met-geluid halen
21. veiligheidssluitingen op de keukenkastjes
22. knutselideeën voor alle leeftijden
23. een zandbak en glijbaan in de tuin
24. het vertrouwen hebben van ouders
25. tekeningen aan de koelkast
26. een kwartier voor vertrek al beginnen met mutsen, jassen, sjaals, wantjes en laarsjes
27. jaar na jaar na jaar op het kleuterplein wachten tot de school uitgaat
28. een bolderkar op marktplaats kopen
29. een jongen, die je vroeger als kleuter had, zegt “hoi”tegen je,  met de baard in de keel
30. kleine kleertjes in reserve hebben voor ongelukjes
31. pleisters plakken, arnicazalf smeren en zeggen dat het niet zo erg is
32. prietpraatjes opschrijven om ze niet te vergeten
33. meeleven met lief en leed
34. nooit in de file staan om op je werk te komen
35. boekjes voorlezen op de bank
36. alle filmpjes van Dora na 11 jaar nu wel uit je hoofd kennen
37. 3x zo lang doen over huishoudklusjes omdat je helpende handjes hebt
38. nieuwe koffie maken omdat je er niet aan toekwam om de eerste op te drinken
39. telefoontjes van schimmige bedrijven die je willen laten adverteren
40. observeren en genieten
41. je huiskamer in een gymzaal veranderen als het regent
42. een potje en een kinderbril op de wc
43. iedere keer weer verrast zijn als een kind iets nieuws heeft geleerd
44. bij ieder app-geluidje even kijken of het voor je werk is
45. een account bij Lobbes
46. soms stapelgek worden van alle “rommel”
47. kleverig meubilair
48. een hekje om de kamer in 2en te verdelen zodat de kleintjes de groten niet storen
49. grote emmers stoepkrijt
50. aan mensen uitleggen “van wie dat er eentje is”
51. tot 10 tellen als je geduld eigenlijk al op is
52. een excuus hebben om zelf ook die leuke Disneyfilms weer te zien
53. zomaar een spontane knuffel krijgen
54. te laat op school komen omdat er iemand had gepoept
55. googlen voor nog meer knutselideeën
56. gezellige momenten met de ouders
57. mogen voelen hoe los een tand al zit
58. de kinderwagen als rollator gebruiken als het glad is
59. 120 poffertjes warm maken op een verjaardag
60. ogen van voor en van achter hebben
61. foto’s en filmpjes maken voor de ouders
62. de juiste kunstwerken aan de juiste kinderen meegeven
63. soms volschieten van ontroering
64. eindeloos herhalen dat er geen speelgoed in de zithoek mag
65. genieten van de humor van kinderen
66. een afgedankte tekening uit het zicht onderin de oud-papierdoos stoppen
67. soms bemiddelen, soms autoritair zijn
68. opletten dat de gymtassen mee naar school gaan
69. een voorraad tekenpapier en stiften
70. ongemerkt even in de speeltuin kijken of alles goed gaat
71. snot aan je mouw hebben
72. de prachtigste kapla-bouwwerken bewonderen
73. vriendjes over de vloer
74. de hond beschermen tegen prikkende peutervingertjes
75. op vakantie aan alle kinderen een kaart sturen
76. een kast vol spelletjes
77. een steekproef van de GGD
78. een tv-momentje na het eten voor de kinderen die net geen middagslaapje meer doen
79. in het voorjaar bij de lammetjes in de wei kijken
80. het lekker zo laten dat de voordeur klemt want dat is wel zo veilig
81. een peuter trots maken omdat hij/zij de post mag ophalen
82. met de ouders overleggen of er al buiten de tuin gespeeld mag worden
83. tegen de tijd dat de accountant komt voor jaarwerk en belastingaangifte, een inhaalslag        maken met je boekhouding
84. een gruwelijke hekel hebben aan “Barney” op tv
85. met de kleintjes de kippen en de konijnen voeren
86. de deksel van de zandbak niet eraf durven halen vanwege reuzespinnen eronder
87. niet aan de kinderen laten blijken dat je bang bent van reuzespinnen
88. de ontwikkelingen in de kinderopvang volgen en een eigen mening vormen
89. diplomatieke antwoorden geven als het over Sinterklaas gaat
90. de strijkplank uitklappen, en nog een kleintje ernaast
91. de tafel gedekt hebben voor je naar school gaat
92. zeggen dat het nog een half uurtje duurt voor mama/papa komt
93. vragen hoe het weekend was
94. twintig keer per dag kijken hoelaat het is
95. zelf blij zijn met nieuw speelgoed
96. blij zijn met welgemeende complimenten
97. de box voor de 3e x opknappen vanwege intensief gebruik door de jaren
98. bijblijven met trends en rages
99. goed contact met je gastouderbureau
100. HEEL BLIJ ZIJN MET JE WERK

laarsjes

logo

In het legomuseum

Ik sta voor een vitrine met lego uit de jaren ’60. En krijg een overstelpend gevoel van weemoed.
1000 jeugdherinneringen komen boven bij het zien van de blokjes, de raampjes, de wieltjes, het klapsysteempje van de garagedeur.
Ik speelde eindeloos met lego,  meest samen met mijn broer.
We bouwden vooral huizen en die werden prachtig. Het moeilijkst was het dak, want als je de dakpannetjes niet goed vastklikte of uit je vingers liet vallen, vielen ze in het huisje en had je de grootste moeite om ze eruit te peuteren zonder je hele bouwwerk te slopen.
Jan Willem was ouder en slimmer, die bedacht de oplossing om het huis eerst dicht te maken met balkjes, en daarop pas de dakpannen te bouwen. We maakten dakkapellen, een schoorsteen, een garage naast het huis, een tuin met een hekje eromheen. En het mooiste was dat we een blokje hadden met een lampje erin. Mijn vader had een transformator voor Jan Willem gebouwd, voor zijn treinbaan, maar die kon ook voor dit lichtje gebruikt worden. Het blokje werd binnen in het huis geplaatst, het snoertje werd zorgvuldig aan de achterkant door een speciaal blokje geleid en aan de transformator aangesloten. En als het dan donker was, mocht het lampje branden in het huisje.
De herinnering daaraan, het legohuisje met licht wat achter de raampjes scheen, geeft me een gevoel van ultieme knusheid en veiligheid, zoals ik die als kind ervaarde.
Maar toch voel ik ook tranen in mijn ogen prikken als ik voor die vitrine sta.
Ik zal nooit meer herinneringen kunnen delen met mijn lieve broer.
Nooit meer zeggen: ‘Weet je nog, Jan Willem?’
Het is voorgoed voorbij
lego-wielenlego-lampjelego-garage

Ik sta voor een vitrine met lego uit de jaren ’90. Slizers,  hun opvolgers de Bionicles. En weer bekruipt me een gevoel van weemoed.
1000 herinneringen komen boven, aan de kindertijd van Tim.  Mijn kleine tengere zoon, die het vaak zo lastig had in de grote wereld. Die zo wild enthousiast was van de Slizers en de Bionicles, alle karakters en krachten op z’n duimpje kende en de voor mij exotische namen feilloos uitsprak. Die stuiterde als hij een nieuwe kon kopen van zijn gespaarde zakgeld, of er een kreeg als cadeau.
Als hij ging bouwen was hij zo geconcentreerd dat hij zich door niets af liet leiden en binnen no time stond de ingewikkelde constructie van gestileerde ledematen, maskers en speciale wapens op tafel. Hij keek tijden uit naar een nieuwe uitgave, ploos boekjes uit, liet de Slizers en Bionicles wedstrijdjes doen met die van een vriendje, die er ook gek van was. Hij was er altijd zo blij mee dat ik er ook blij van werd.
De herinnering daaraan geeft me een gevoel van vertedering en ontroering. Ik zie zijn koppie en dat van zijn zusje zo voor me. Wat was ik gelukkig als moeder van mijn 2 prachtige kleine kinderen.
Nu ben ik ook gelukkig, als moeder van mijn 2 prachtige volwassen kinderen. Maar de weemoed is er wel, die kindertijd was zo bijzonder….
Het is voorgoed voorbij

slizerbionicel

Ik sta voor een vitrine met lego uit deze tijd. De 3 kinderen met wie ik in het museum ben, drukken hun neusjes zowat plat tegen het glas, omdat de trein langskomt.
De oudste vertelt over de constructie van de trein, de middelste wijst op alles wat ze eromheen ziet, en de jongste springt blij op en neer als hij de trein ziet rijden.
Deze kinderen, ze gaan 1000 nieuwe herinneringen maken.
En ik mag erbij zijn.
Het is nog lang niet voorbij.

Weer aan het werk

1e werkdag na de vakantie.
Je zou zeggen dat ik er dan weer even helemaal fris tegenaan kan.

Zondag:
Goed voorbereiden , dus mijn planbord voor deze week invullen .
Bij ‘maandag’ staat het volgende in mijn agenda:
Voor schooltijd  Pietje van 1, Klaasje van 2, Marietje van 3, Jan en Kees van 5 en 7.
Dan Jan en Kees naar school brengen. Later op de ochtend komt Kareltje van 3.  Eind van de ochtend worden Klaasje en Marietje weer opgehaald. Jan en Kees komen tussen de middag eten en gaan daarna weer naar school. In de middag wordt dan Pietje opgehaald,  en aan het eind van de middag Kareltje.
Zondagmiddag:
Appje van de vader van Pietje:  kan hij morgenochtend om 06.15 komen?
(Slik. Jawel, dat kan) .
Zondagavond:
Appje van de moeder van Kareltje:  hij is ziek, dus hij kan niet komen.
(Ach jammer, beterschap!)
Appje van de moeder van Klaasje en Marietje:  De peuterspeelzaal is weer begonnen hè, Marietje komt morgen dus niet .
(O, dat is ook zo! Vakantie is voorbij , dus op maandag en vrijdag weer psz. Had ik aan moeten denken)
Veranderingen op het planbord. Wekker een half uur eerder zetten.

Maandag:
Om 06.15 een goed gemutste Pietje voor de deur,  het is nog donker, dus de lampen aan.
Tot hoe laat blijft hij?  Tot ongeveer 15.00 à 15.30 u.  Maar misschien is papa eerder thuis van het werk.  Ok!
Dag mama, het is nog  te donker om te zwaaien.
Samen ontbijten, gezellig.
Jan en Kees arriveren. En daar komt Klaasje.
Tijd voor school. Pietje en Klaasje in de duo-wagen, samen Jan en Kees naar school brengen en daarna met de kleintjes door naar de winkel.
Met de duowagen bij de Jumbo door de paden manoeuvreren en de kleine handjes binnenboord houden. Bij de kassa zowat op de kop in de bagagemand om de boodschappen eruit te halen en op de band te zetten. Dan de boodschappen er weer in en huiswaarts.
Met wagen en al naar binnen, vanwege de boodschappen. Kleintjes eruit, boodschappen eruit, wagen naar buiten en ondertussen de hond binnenhouden.
Tijd voor fruit en drinken. De beker van de ander is veel leuker dan de eigen, dus ik moet grensrechter spelen. De een eet z’n fruit ook sneller dan de ander, dus die wil daarna nog wel met de portie van de ander mee-eten. Mag niet. Protest. Een liedje zingen om af te leiden werkt, enthousiast begeleid door 4 kleverige klappende handjes op het tafeltje. Doekje, voordat de rest van het meubilair er ook aan moet geloven.
Pietje is al zo lang op, die begint in z’n oogjes te wrijven. Schone broek aan en naar bedje.  Klaasje heeft ineens het rijk alleen. Ik wil met hem  gaan spelen. Bel gaat. Papa van Pietje voor de deur. Weinig te doen op het werk, dus vroeg naar huis. Pietje weer uit bed, tollend van de slaap met papa mee.
Met Klaasje naar de tuin. Hij is inmiddels ook moe, dus ook oogjes wrijven. Ik neem hem even op schoot, en binnen no-time is hij ingedommeld. Ik geniet in de schaduw van dat lieve kleine lijfje tegen me aan, tot mijn been gaat slapen. Ik probeer anders te gaan zitten, een pruttel van Klaasje, maar hij slaapt door. Evenals mijn been. Na een poosje denk ik: Hoe laat zou het zijn? Telefoon ligt op de picknicktafel, buiten mijn bereik. Met tussenpozen schuif ik me erheen en zie tot mijn schrik dat het al bijna tijd is om naar school te gaan. En Klaasje is er nog.
Appje van de mama van Klaasje: Ik kom er zo aan!
Appje terug: Ik moet nu naar school, als je voor een dichte deur staat ben ik  er zo weer!
Slaperig Klaasje in de buggy. Verdikkeme, kat van de overburen heeft erin gelegen, ding onder de haren. Ik probeer het weg te vegen, maar dat vindt Klaasje niet fijn. Laat maar dan.
Naar school, Jan en Kees ophalen. Ik had vanmorgen tegen ze gezegd dat ik met Pietje zou komen, omdat Klaasje al opgehaald zou zijn, maar ik kom met Klaasje omdat Pietje al opgehaald is.
Maakt niet uit.
Naar huis, broodjes smeren om buiten op te eten.
Klaasjes mama komt eraan, met Marietje, gezellig om die ook nog even te zien.
Eten met Jan en Kees en weer naar school.
O verhip, ik heb ineens een vrije middag!  Met de hond even een rondje om de Borg lopen, niet te ver, want het is heel warm. Onderweg gaat mijn telefoon. De mama van Anneke, ze stond op wacht, moet nu aan het werk, kan ik om 3 uur Anneke van school halen?
Geen probleem. Ik meen ook nog te begrijpen dat oma Anneke weer bij mij op komt halen.
Toch geen vrije middag dus. Geeft niks, netjes op tijd naar school om Anneke op te halen. Daar is Kees, die wil met Anneke spelen. Leuk, bij jou of bij mij?  Bij Kees (en Jan dus) thuis. Goed, gaan we vragen. Met Kees en Anneke naar het huis van Kees. Prima als Anneke komt spelen, gezellig.
Ik zeg: ik zal oma wel even bellen dat je daar bent dan. Thuis bel ik oma. Oma in de war, die wist namelijk van niks. Ik denk: o jemig, ik heb het verkeerd begrepen. Ik overtuig oma om het direct allemaal weer te vergeten , dat ik zelf Anneke weer ophaal en dat mama dan wel weer bij mij komt. Arme oma, ik had beter op moeten letten.
Ik app de moeder van Jan en Kees: ik kom toch Anneke zelf ophalen, had het verkeerd begrepen, is 17.45 goed?
Antwoord:  mag het ook 17.30 zijn?  Ik kijk nog even naar mijn eigen appje. Staat daar nu echt 17.45?  Dat moet natuurlijk 16.45 zijn!  Dat app ik er weer gauw achteraan, ondertussen doodmoe van mezelf en mijn verwarringzaaiërij .
Ik haal Anneke op de afgesproken tijd op, en we zijn samen tot mama komt. Maar dat is niet zo, want na een half uurtje komt oma toch nog!
Einde werkdag.
Laat niemand meer zeggen; “O, werk je thuis? Wat relaxed!”

download