’s Morgens komt de krant. Meesttijds lees ik ‘m niet. Bert is hier degene die de krant leest, het journaal volgt en tussendoor nieuws op zijn mobiel bekijkt. Ik lees meestal alleen de stripjes en soms doe ik aan ‘koppen snellen’
Het is zelfbescherming. Ik kan de eindeloze stroom van berichten niet aan. Zoveel negativiteit. Enge wereldleiders. Misbruik van macht door mensen met geld. Onrechtvaardigheid. Economische misstanden. Disrespect voor de natuur. Ongelukken. Overlijdensberichten. Iedere dag weer.
Ik zit ermee, eerlijk gezegd. Het is voor mij teveel om mee om te gaan, ik zou niet normaal kunnen functioneren als ik alles toeliet.
Maar hoever mag je gaan in zelfbescherming? Wanneer verandert dat in “mijn wereldje” waar geen plaats is voor de buitenwereld?
Onwetendheid kan een zegen zijn. Maar ook een vloek.
Hoe beladen is de uitdrukking “Wir haben es nicht gewußt”…..
Ik kan er geen balans in vinden. Ik kan wel bedenken dat vroeger de wereld niet zo groot was als nu. Door het internet krijg je echt alles van wat in de hele wereld gebeurt mee. Maar ik kan toch ook niet meer doen alsof dat niet bestaat.
Ik kan er niet afstandelijk naar kijken, met een bepaalde onverschilligheid. Onvermijdelijk ga ik me inleven. Ik maak me kwaad over onrechtvaardigheid. Raak gefrustreerd over zaken waar ik als persoon niets aan kan veranderen. Huil om wat mensen en dieren wordt aangedaan of wat ze is overkomen. Maar dan is de wereld te groot voor mijn hoofd en mijn hart en het leed te zwaar voor mijn schouders, dus wil ik het nieuws niet meer volgen.
Aan de andere kant vind ik het erg belangrijk om een goed leven te leven en dat kan volgens mijn principes niet als ik me alleen maar met mijn eigen leefomgeving bezig hou.
Hoe kan ik nou een balans vinden in wat ik voor mezelf kan toelaten, zonder dat ik een struisvogel word of met oogkleppen loop? Zonder dat ik me aan mijn verantwoordelijkheid onttrek?
Hoe doen jullie dat, lieve lezers, dit is echt een serieuze vraag van mij.
Lang heb ik gedacht: ik doe wat mijn hand (of oog) vindt om te doen. Maar als iedereen dat zou doen, gebeurt er dan genoeg?
Ik ben dol op luchtige stukjes schrijven. Op flauwekul en zelfspot. Maar deze keer ben ik echt heel erg serieus en zou ik heel graag reacties krijgen waar ik over na kan denken en die me verder helpen.
Mag natuurlijk via de Facebook van Daagse Dingen, of als reactie onder de blog. Maar het mag ook persoonlijk op mijn emailadres: jonkvrouwvantesselschade@hotmail.com
Ik kijk er naar uit.
(foto: Nationaal Archief)
Daagse Dingen 
Dit komt griezelig dichtbij, het zou ook over mij kunnen gaan. Ik ben net zo. Maar ik ben er ook van overtuigd dat jij en ik niet de enigen zijn die (wel eens) zo denken. Ik hoor het vaker om me heen. Te snel, te veel.
Ik ben daarom net zo nieuwsgierig (ja, daarnaar wél 😉 ) naar de reacties van de lezers van dit (wederom) goed geschreven stuk.
Het enige wat ik nu kan adviseren, maar dat is misschien wat nutteloos omdat je dat zélf vast ook al wel hebt bedacht, is trachten je niet schuldig te voelen als je eens een keer (of meerdere keren) níét het nieuws tot je hebt genomen. Uit zelfbescherming. Je geeft zelf al aan dat dat niet uit onverschilligheid of desinteresse is, maar (ik zou bijna zeggen: ‘gewoon’) vanwege het bestaan van grenzen aan je incasseringsvermogen.
Het overkomt me regelmatig dat iemand iets begint te vertellen, iets actueels, en ik (nog) geen idee heb waar het over gaat. Ik durf tegenwoordig iets makkelijker toe te geven dat iets me volledig is ontgaan, omdat mijn hoofd al vol zat met andere dingen. En als ik vraag waar gaat het over? wordt tot mijn (onterechte?) verbazing vaak niet eens raar gereageerd alsof ik een sufferd ben, maar gewoon geduldig. En blijkt dat zoveel mensen hun hoofd al vol hebben. Dat moet eerst even gerangschikt worden, voordat er weer wat nieuws bij kan.
Dus durf te vragen, of uit te leggen: ‘nu even niet’. Dat heb je in deze column al glashelder gedaan. ❤
LikeLike
Niet al het leed van de hele wereld op je willen nemen, jij bent niet degene die dat op moet en kan lossen.
Zelf weet je dat je goed bent voor je medemens, de natuur, de dieren en de wereld. Volgens mij doe je dan meer dan genoeg, en word je niet een beter mens als je weet wat er in India bijv. allemaal afspeelt.
Af en toe een keer de kopjes scannen dat je een béétje weet wat er speelt, niet alle details lezen als je weet dat je daar naar van bent.
Je bent niet moeder Theresa en niet verantwoordelijk voor alles en iedereen in de hele wereld.
LikeLike
De belangrijkste personen in je leven zijn je gezin, familie en vrienden. De belangrijkste plek in je leven is waar je nu woont. Als je daar probeert om goed te doen, tijd voor omgeving te nemen dan doe je goed genoeg. Al deze mensen hebben ook hun gezin, familie, vrienden en plek. Dus als ieder…. vul zelf maar in. Het is een utopie, ik weet het maar toch houd ik me daar aan vast. Je kan niet de hele wereld op je schouders nemen want als je daar steeds mee bezig bent ben je er niet voor je eigen omgeving. En dat is toch het belangrijkste.
LikeLike