Soms voel ik me een echte oma.
Dat komt ook wel omdat ik veel kleine kindertjes om me heen heb.
Ik hoor soms gewoon mijn moeder praten door mijn eigen stem:  zoals zij tegen mijn
kinderen praatte toen ze klein waren, zo praat ik tegen mijn kleine opvangkinderen.
Daar is op zich niks mis mee, maar soms zeg ik tegen mezelf:  “Hoor nou toch eens!
Nu word je oud! “ En dan lach ik om mezelf.
Afgelopen weekend zijn Bert en ik weg geweest.  We hadden  een piepklein huisje
in Drente gehuurd, van particulieren.
Het was verdeeld in een entree met aan de rechterkant een douche en aan de linkerkant
een toilet,  en verder een grote kamer als leefruimte.
In de hoek stonden twee comfortabele seniorenbedden,  in de hoek diagonaal daar
tegenover  een zitje:  twee gerieflijke stoelen , een salontafeltje en een tv-kast.
In een andere hoek stond nog een eettafeltje met rieten stoeltjes.
En aan het begin van de kamer over de hele breedte een keukenblok,
afgeschermd door een barretje.  Heel gezellig allemaal en comfortabel.
Ingericht op twee personen.
Maar toen we daar zaten ’s avonds,  in onze stoelen,  kijkend naar een natuurfilm op tv,
met waxinelichtjes,  glaasje wijn en glaasje bier op tafel,  toen  zag ik onszelf  ineens zitten!
“We lijken wel een stel bejaarden!”,zei ik.“Zo kunnen we alvast wennen voor als we oud zijnen een kamer hebben in het bejaardenhuis. Kijk ons nou,ieder in onze eigen stoel,
drankje bij de hand,  opa de beentjes op tafel,  oma met de slofjes op het vloerkleed,
David Attenbourrough op de buis…. en strakjes zo hup ons seniorenbed in .”
We lachten erom.
En toch.  Zou het zo fout zijn, als het zo zou gaan?  Zouden we juist geen gezegende mensen zijn als we op die manier oud mogen worden?  Gezellig samen,genieten van een drankje,een kaarsje op tafel,  mooie film op tv.
Het heerlijk-samen-gevoel,in goede gemoede zwijgen,omdat we ons toch wel op ons gemak voelen bij elkaar.
Geen gekibbel, geen gezondheidsproblemen,  en vooral: geen moeten.
Genieten van de dingen die we hebben,samen.
Ik hoef er  eigenlijk niet om te lachen. Ik teken ervoor !