Voordat de herfst begint, wil ik een regenhoedje hebben. Zodat ik in weer en wind kan wandelen zonder te worstelen met paraplu’s. Een capuchon is ook geen optie, die dingen zijn altijd te groot. Als ik mijn hoofd draai, kijk ik in de binnenkant van de capuchon en bij het minste zuchtje wind waait hij af. De exemplaren met een trektouwtje zijn ook geen succes omdat de rand van de muts dan over mijn ogen komt.
Je zou het niet zeggen met mijn hersencapaciteit, maar ik heb een klein hoofd. Toen we een keer een scooter huurden was een kinderhelm de enige die goed paste. Met de zeldzame keer dat ik ging karten idem dito.
Dus alle mutsen en petten en hoeden zijn mij altijd te groot.
Maat XS was nou niet direct het streven voor alleen mijn hoofd, maar het zij zo.
Deze hele inleiding was nodig omdat een regenhoedje in mijn maat kopen nog niet zo makkelijk is dus.
Maar hoera, we hebben internet, daar moet iets op te vinden zijn wat niet one-size of minstens 58 cm is. 

Zoekterm ‘regenhoedje’ levert nauwelijks iets op.
Mijn altijd behulpzame echtgenoot tikt ‘zuidwester’ in. Dat levert een hele hoop resultaten op, maar niet wat ik wil. Ik ga tenslotte niet zeevissen of werken op een booreiland. 

Als ik bij ‘afbeeldingen voor regenhoedje’ zoek, kom ik de term ‘bucket hat’ tegen. 
Ik had het kunnen weten. Regenhoedje is hopeloos ouderwets, het moet een bucket hat zijn. 
‘Je kan ook een emmer op je hoofd zetten’ zegt mijn altijd romantische echtgenoot. Ik doe alsof ik het niet hoor.
Ik zoek in de collecties, want ik heb nogal wat eisen. Het moet dus een XS zijn, het mag niet teveel kosten en het moet waterdicht zijn, want bucket hats zijn er ook voor in de zomer tegen uv -straling op je knar,  en voor het vissen en surfen en golfen en dat doe ik allemaal niet. 

Onvermijdelijk kom ik bij de kinderhoedjes, ik tref een felgroene met kikkerogen erop. 
‘Die moet je nemen’,  zegt mijn altijd motiverende echtgenoot. ‘Dan kunnen de mensen in de buurt zeggen: ‘kijk het regent, de kikkers komen tevoorschijn’.
Ik doe alsof ik het niet hoor. 

Uiteindelijk kom ik uit bij het toepasselijke merk ‘Rains’ dat iets in mijn maat lijkt te hebben wat ook nog in mijn comfortzone ligt.
Natuurlijk klik ik het eerst op de categorie ‘sale’ en zie een XS waterdichte bucket hat!
Alleen is hij grijs. En mijn haar is ook grijs. Hebben ze ook andere kleuren? Beige, crème…
In principe maakt het me niet uit hoe ik er uit zie met zo’n hoedje, flatterend zal het sowieso niet zijn. Maar ik hoef er ook niet uit te zien alsof ik al een poosje dood ben, dus ik zoek nog even verder. Een blauwe, dat moet ‘m worden.  In mijn enthousiasme klik ik per ongeluk twee keer om het ding in mijn winkelwagentje te gooien en ik krijg een rode melding: ER IS NOG MAAR 1 OP VOORRAAD.
‘Ze schrikken zich een hoedje daar’ zegt mijn altijd grappige echtgenoot. Ik produceer nu toch een lachje en ga dan snel de bestelling afronden voordat iemand anders nog dit hoedje voor mijn neus wegkaapt.
‘Zo, die kan van je bucketlist’ zegt mijn echtgenoot nog, omdat hij weet dat ik totaal niets met bucketlisten heb. Ik doe alsof ik het niet hoor. 

Dit is ‘m geworden (maar dan een blauwe dus), het zou leuk zijn als ik er ook zulk mooi lang haar door kreeg. Maar dat zal een ijdele wens zijn, waarschijnlijk zie ik eruit als Miss Marple als ik hem opzet. Kan me niks schelen, ik kan aan de wandel in weer en wind (lees: heb dan ook geen enkel excuus meer om niet te gaan) 

Vanochtend had ik het hoedje gelukkig niet nodig, het is stralend nazomerweer en ik genoot van mijn wandeling. 
Ik kwam Sinterklaas tegen. Twee keer zelfs, de goede man liep blijkbaar dezelfde wandeling als ik, in tegenovergestelde richting. Hij had net als ik geen rok aan, maar blote benen onder een korte broek. Zijn lange witte haar wapperde onder een petje uit en zijn opwaaiende baard onthulde het logo van een blackmetal- band op zijn mouwloze t-shirt.
Volgens mij is het helemaal niet waar dat hij op 6 december teruggaat naar Spanje. Hij stapt ergens stiekem van de boot af en trekt zich terug in Noord-Groningen om daar incognito zijn heerlijk vrije maanden door te brengen voordat hij weer moet kleumen op kades en daken.
Ik zal nog wel eens aan hem denken als ik mijn regenhoedje op moet.  Een regenmijter bestaat volgens mij nog niet. 
Overigens hoop ik dat het nog een hele poos duurt voordat ik het hoedje op moet zetten. Dit heerlijke weer bevalt me uitstekend.
Het enige wat ik nu mis tijdens mijn wandelingen, is een plastuit. Dat wordt mijn volgende zoektocht en aankoop.
Een blog daarover zal ik jullie besparen.