Het was een feestje, het was een feestje, lalalalala (melodietje mag je zelf bedenken)
Ik ben echt zó in het zonnetje gezet!
De mensen van The Readshop hadden een tafeltje neergezet, en de affiche van de boekpresentatie ingelijst daarop gezet. Daar zou ik strakjes kunnen signeren.
Er kwamen belangstellenden, ik kreeg van de mensen van de uitgeverij mijn boek overhandigd en ik heb een woordje gedaan. In de vorige blog staat al iets over mijn struggles met het (niet) printen, maar ik had mijn  aantekeningen mee en gaf ongeveer de volgende presentatie:

Zoals je ziet heb ik een ouderwets handgeschreven papier mee. Dat is niet de manier waarop ik schrijf, ik werk altijd op de laptop. Ik typ veel sneller dan ik schrijf en kan makkelijker veranderingen of correcties aanbrengen. Maar de techniek liet me gister in de steek, ik kreeg mijn stukje niet uitgeprint, dus dan maar op de ouderwetse manier. Nou had ik toch al een beetje de : ‘Ik hou mijn spreekbeurt over..’ vibe dus dat past prima.
Dit is mijn nieuwe boek! Het voelt alsof ik een Oscar heb gewonnen en daarom begin ik met een bedankje. Natuurlijk voor jullie allemaal, die hiervoor gekomen zijn. Ik had werkelijk geen idee wat ik moest verwachten, maar ik vind het geweldig!
Hartelijk dank aan de mensen van The Readshop hier, dat ze dit mogelijk maakten. En een dikke dank je wel aan Wessel en Miranda van 18.02 Publishing.
Het is voor een onbekende auteur heel moeilijk om ingang te vinden bij een uitgeverij. Zij hebben me deze kans gegeven!
Twee jaar terug gaven ze mijn eerste boek uit: De Sabot & Co- De dood in het vizier.
Met dit boek had ik de manuscriptenwedstrijd ‘schrijf een Cozy Detective’ gewonnen. Dat was natuurlijk fantastisch. Dat mijn werk als beste werd gekozen, was echt een juichmoment. Maar dat daarna het boek ook echt werd uitgegeven, fysiek en als e-book, dat mensen het dus gingen lezen… niet alleen mensen in mijn eigen kring maar ook onbekenden…Zo’n bijzonder gevoel! Spannend ook, iedereen gaat er iets van vinden immers.
En dan nu mijn tweede boek.

Het is een zelfstandig te lezen vervolg. Alleen de hoofdpersonen zijn dezelfde: Maartje van de Hoef, zij is begin 50 en schrijft al jaren historische fictie onder het pseudoniem Madeleine de Sabot. En haar jonge nichtje Nina Tervure, die ook haar secretaresse is. Samen vormen zij ‘De Sabot & Co’, een duo amateurspeurders in een echte Cozy Detective. 

Cozy betekent zoveel als knus, gemoedelijk. Maar je kan je natuurlijk afvragen: wat is er knus aan een moord? Nou, niks natuurlijk. Maar in een Cozy Detective zul je geen gruwelijke beschrijvingen aantreffen, geen duistere, beklemmende scènes, geen getroebleerde inspecteurs die een diep persoonlijk trauma moeten verwerken tijdens het oplossen van een geruchtmakende zaak. Het is allemaal wat gemoedelijker, in een mooie omgeving, met amateurspeurders en verder allerlei gewone mensen. Toegankelijk, ontspannend om te lezen, en uitnodigend om mee te puzzelen. Er zijn drie vragen die beantwoord moeten worden:  Wie heeft het gedaan? Hoe? Waarom? En dan in willekeurige volgorde.
Het genre is niet nieuw, maar wel nog steeds heel populair. 

100 jaar geleden creëerde Agatha Christie het personage Miss Marple. En zij is toch wel echt de koningin van de Cozy Detective. Een lief oud dametje, dat in een knusse cottage in een gezellig Engels dorpje woont, altijd aan het breien. Maar ze heeft een scherpe geest, een goed observatievermogen, oog voor details en oor voor roddels en geruchten. Zo komt zij allerlei dingen te weten die de politie ontgaan en lost zij de ene misdaad na de andere op. Agatha Christie schreef die verhalen  in de eerste helft van de vorige eeuw. Mijn Maartje en Nina leven in deze tijd. Maar ze zijn net zo gedreven om een mysterie op te lossen, en doen dat op hun eigen manier.
In het eerste boek kwamen ze bij toeval in een mysterie verzeild, toen ze in Schotland, in een oud kasteel, een lijk aantroffen.  De Sabot&Co was geboren.
In het nieuwe boek ‘Er was eens een moord,’ reizen Maartje en Nina naar Duitsland, en ook daar krijgt De Sabot & Co een kans om in actie te komen. 

Mensen vragen me wel hoe ik op ideeën kom. Dat vind ik altijd wat lastig, die ideeën verschijnen gewoon. Toen ik erover nadacht omdat ik hier vandaag ook iets over wilde zeggen, dacht ik: misschien kan ik het nog het best vergelijken met hoe ik een weekmenu maak. Ik gebruik een aantal basisingrediënten, om goede en gezonde maaltijden te maken.
Maar verder zie ik wel. Wat heb ik in huis, wat ligt er nog in de koelkast? Is er iets in de aanbieding in de winkel? Oeh, ik krijg ik een recept onder ogen wat me nieuwsgierig maakt, daar moet ik mee aan de gang. Heb ik nog restjes in de vriezer liggen misschien? O kijk, ik krijg zomaar een doos groente via een klant van mijn man, die kan ik goed gebruiken.
Zo gaat het ook met schrijven. De basisingrediënten voor een Cozy Detective liggen vast. Maar alles wat daarbij komt om het een goed verhaal te maken, nog niet. Die ideeën komen van alle kanten. Uit de vriezer van mijn herinneringen, uit mijn koelkast met dingen die nog vers genoeg zijn, uit ‘ergens’ waar ik nieuwe dingen meemaak. Dingen die ik lees, zie, hoor. Letterlijk twee dagen geleden vertelde iemand me bijvoorbeeld dat zij, toen ze als verpleegkundige in een ziekenhuis werkte, op een dag door een verwarde patiënt werd aangevallen met een ijzerzaag! Zoiets kan ik niet verzinnen, maar een verhaal als dit sla ik wel op in mijn geheugen. En wie weet kan ik daar ooit nog eens iets van gebruiken. 

Maar eerst nu dit boek: Er was eens… een moord! Maartje en Nina gaan dus deze keer naar Blauburg, en welk raadsel zullen ze daar willen oplossen?  Deze mooie cover, credits voor Wessel van 18.02 Publishing, maakt wel nieuwsgierig, toch? Wat heeft dat grote beest te maken met het mysterie?  Uiteraard ga ik niks verklappen.
Ga het maar lekker lezen, ik wens je ontzettend veel plezier! 

Daarna mocht ik boeken gaan signeren en op verzoek er iets persoonlijks inschrijven. Aan dat tafeltje, ik voelde me een pro! Ook werd ik nog verwend met bloemen en cadeautjes, zo lief.
Zoals ik als zei: het was een feestje! De hele dag loop ik nog op wolkjes.  Deze bijzondere ervaring vergeet ik nooit meer.