Gisteravond waren we in het theater, voor een voorstelling van TikTok Tammo: Tammo zingt Folk.
Een enorm leuke combinatie van cabaret, op zijn eigen specifieke manier natuurlijk, en geweldig uitgevoerde Ierse folknummers. Hij zong ze met een Groningse tekst, die naadloos paste in het ritme van de oorspronkelijke liedjes. Hij werd begeleid door een vijfkoppige band, en de muziek was echt fantastisch. De hele show trouwens, het was de laatste try-out voor de première volgende week. Ik zeg: ‘Niks meer an doun mien jong, tis haile goud zo!’
Het was niet toegestaan om foto’s of filmpjes te maken, en wat was dat eerlijk gezegd fijn! Ik doe het zelf ook hoor, als ik bij een concert ben, even de band op de foto zetten of een kort stukje filmen. Maar eigenlijk is het heel storend, omdat de telefoonschermen fel oplichten en afleiden van wat je op het podium ziet en hoort.
Dus, ik plaats hier geen foto. Maar wel het promotiefilmpje wat hij op Youtube gezet heeft:
Voorafgaand hadden we het theatermenu in het Grand Café geboekt. Als we dan toch een avond uitgaan, doen we het compleet!
We zaten lekker aan ons aperitiefje en ondertussen kwamen er andere mensen aanlopen.Het bleken mijn zwager en schoonzus! Wat een ontzettend leuke verrassing. We wisten al niet van elkaar dat we naar dezelfde voorstelling gingen, maar zo grappig dat zij óók eerst nog kwamen eten.
Ze schoven gezellig bij ons aan tafel en zo aten we met z’n vieren. Ik denk dat ik ongeveer 23 keer gezegd heb dat ik dit zooooo’n leuke verrassing vond, ik kon er gewoon niet over uit hoe toevallig dit was.
Bij de voorstelling scheidden onze wegen, want wij zaten helemaal vooraan en zij op het balkon. UIteraard hebben we nog wel even naar elkaar gezwaaid en in de pauze samen een drankje gedronken.
Aan het eind spraken wel elkaar nog eventjes en ook zij hadden echt zo genoten van deze avond.
In de pauze had ik nog even een stukje privé- cabaret en dat wil ik jullie niet onthouden. Ik kreeg het voor elkaar om mijn lach niet te laten schallen, maar ik was blij dat ik direct in de gelegenheid was om te plassen, anders was het fout gegaan.
Ik liep achter twee dames aan, de gang naar de toiletten in. Er hingen bordjes op de muur: een gestileerd icoontje van een vrouw, van een man en eentje half man/half vrouw.
Een van de dames wees op het laatste bordje. ‘O ja, dat moet nu tegenwoordig hè?’
‘Ja,’ zei de ander. ‘Dat is voor die transformers.’
Daagse Dingen 