Zojuist vulde ik even mijn potje melkpoeder bij. Dat staat boven, voor mijn eerste kopje ochtendkoffie. Ik betrapte me erop dat ik hardop een stom reclameliedje van jaaaaren geleden aan het zingen was: ‘Een lepeltje Completa in je koffíe, maakt je koffie pas compléét, een lepeltje Completa in je kòffie, houdt het pittig en ook lekker heet. ‘t Is handig en ‘t is houdbaar, dus wel bestééd!’ met een prachtige uithaal aan het einde.

En dat is nou precies wat reclame beoogt, missie Completa geslaagd. Destijds in mijn hersens gedrongen om er nooit meer uit te gaan. Ik was even zelf een wandelende reclame voor Completa, ware het niet dat ik alleen in huis was.

Het is niet onbekend natuurlijk, hoe reclame werkt. Sinds er ondernemers en bedrijven zijn, bestaan er al advertenties.
Al word ik er nu helemaal knettergek van. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat je gemiddeld vijfduizend advertenties per dag ziet en hoort, al dan niet bewust. Afhankelijk van je bezigheden natuurlijk.
De komst van het internet heeft dat uiteraard enorm laten toenemen. En wat nog meer? Het feit dat we eigenlijk alles gratis willen. 

Vroeger betaalde je kijk- en luistergeld voor TV en radio. Je maakte gebruik van een dienst en daar betaalde je voor. Toen kwamen de commerciële omroepen. Die haalden hun inkomsten uit reclame. Het kijk-en luistergeld werd afgeschaft, we konden voortaan gratis kijken. Want tussen de programma’s door waren reclames en daar kwam het geld vandaan. Een stapje verder ging het, toen tijdens de programma’s een reclameblok kwam.
En nu kan je ongeveer tien minuten naar iets kijken of luisteren, voordat er een minstens zo lang reclameblok komt. Niet te doen. Ik kijk dus ook vrijwel niet naar commerciële tv en luister ook geen radio meer.

Facebook is gratis. Maar daarvoor moet je advertenties voor lief nemen. Snap ik wel, maar de balans is inmiddels ver te zoeken. Naar die twee berichten van je vrienden die op je tijdlijn staan, moet je goed zoeken tussen alle advertenties en ook nog de meldingen: Wil je meer of minder van dit soort advertenties zien? Nou Meta, eigenlijk wil ik helemaal geen advertenties zien, maar ik kies er zelf voor om dit gratis platfom te gebruiken, dus ik probeer dan maar zoveel mogelijk de advertenties te negeren.
Hetzelfde voor YouTube, filmpjes worden uitgebreid ingeleid en soms ook onderbroken door reclame. Tenminste, als je de gratis versie wil gebruiken. 

Ik ben het gaan afwegen, waar ik voor wil betalen en wat ik minder belangrijk vind.
We hebben een betaald abonnement op verschillende streamingdiensten en kunnen films en series zonder irritante onderbrekingen en ongevraagde opdringerige boodschappen zien.
Mijn website, waar je dit op leest, daar betaal ik voor. Als ik de gratis versie gebruik, komen er advertenties tussen de tekst door. Dat is irritant voor de lezer, maar ik heb er zelf ook geen invloed op wat voor advertenties dat dan zijn. Dat vind ik minstens zo belangrijk.
En ook mijn eigen ervaringen met websites hebben aan die beslissing bijgedragen. Ik kan bijna agressief worden als ik iets probeer te lezen en het wordt me onmogelijk gemaakt door het eindeloze doorscrollen, of door dat het beeld steeds verspringt door advertenties, of nog erger: pop-ups die je niet wegkrijgt. Ik klik dan de hele website weg, dan lees ik het maar niet. 
Andere dingen, zoals dus Facebook en YouTube, vind ik minder belangrijk, dan neem ik het maar op de koop toe. Nee, dat is een verkeerde uitdrukking nu, er is helemaal geen koop, daar gaat het nu net om. 

Afgelopen week heb ik uitgezocht hoe we ‘s morgens weer wakker kunnen worden met muziek. De wekkerradio is namelijk ook allang zijn doel voorbij geschoten. Als die om half zeven gaat, worden we wakker met reclame en dat blijft nog wel een minuut of tien doorzeiken, dus dan krijgen we daarna nog welgeteld één plaatje te horen voordat we eruit moeten. En ik heb zo geen zin meer om wakker geblèrd te worden door SOOOOOOcial deals, of de grapjes van BOL.com of de meelevende mevrouw van Ohra of wie dan ook.
We blijken Spotify, (ja, daar betalen we ook voor) te kunnen koppelen aan de wekker. Mooi zo, een veel beter begin van de dag. 
Rustig met een muziekje naar keuze wakker worden, met een kopje koffie en…’een lepeltje Completa in je koffié, maakt je……
Nééééé. Wat er eenmaal in je hoofd zit, kan je niet meer verwijderen. Het enige wat ik kan doen is proberen om mijn hoofd verder te beschermen. 

Gemiddeld vijfduizend advertenties per dag. Ook ongevraagd, je kan ze niet vermijden. Ik loop met de hond en kom in dat heel kleine stukje dorp waar we de wandeling beginnen, al vier dubbele advertentieborden tegen. Van een of andere talentenwebsite die je moet gaan bekijken, eentje van een kunstproject en nog twee met van die hemelsblij kijkende mensen die MoNo rijden.
Dus in principe zou ik vandaag nog vierduizendnegenhonderdzesennegentig advertenties te gaan hebben.
Wij hadden een aantal jaren geleden een peuter in huis die heel vaak zei: ‘Ik wil dat gewoon niet.’ 
Nou kind, ik ben het hierin helemaal met je eens. Ik wil dat gewoon niet.
Maar ik ben bang dat het vechten tegen de bierkaai is.
Laat ik in ieder geval proberen dat getal flink terug te brengen. Zolang ik nog de keuze heb.

…..What’s this?

Nou, dat is een volwassen vrouw die als een kind zo blij is met haar nieuwe Legodoos. 
Maar het is ook de eerste regel van een liedje uit The Nightmare before Christmas.
En laten die twee dingen nou met elkaar te maken hebben!

Ik heb een paar favoriete films die ik al jaaaaren draai. The Dark Crystal van Jim Henson staat op nummer één.
Op een gedeelde tweede plaats twee films voor de feestdagen: The Muppets Christmas Carol
(ook van Jim Henson) en The Nightmare before Christmas. 
Die moet ik dan ook écht allebei, al sinds ze zijn uitgekomen, respectievelijk in 1992 en 1993, ieder jaar zien.
Het is ook niet aan de orde om ze een keer een jaartje over te slaan, dat kan gewoon niet. 

The Nightmare before Christmas is een stop- motion film, het verhaal is geschreven door Tim Burton en het was voor mij destijds de eerste kennismaking met zijn werk.
Ik was direct verkocht.
Het is zo’n vreemd verhaal, met bizarre karakters, maar ook zoooo leuk!
Niet te vergelijken met welke film dan ook. Ik ben dus fan vanaf het eerste uur en ieder jaar komt de DVD weer tevoorschijn, tussen Halloween en Kerst.

Inmiddels ken ik de teksten uit mijn hoofd, inclusief die van de liedjes van de onvolprezen Danny Elfman en als ik in mijn eentje kijk, praat en zing ik ook hardop mee.
De sporadische keren dat Bert ook meekijkt niet, want dan is dat voor hem best irritant. 

Ik heb jaren geleden een keer een tas van hem gekregen, merchandise van de film.
Toen ik in 2021 uiteindelijk toch nog aan mijn voet geopereerd moest worden en tot mijn schrik hoorde dat die ingreep op 24 december zou gebeuren, wist ik wel welk tasje ik mee zou nemen naar het ziekenhuis. Toepasselijker kon het toch niet?

Ik vond mezelf in ieder geval erg grappig dat ik daarmee aankwam en dat haalde best wat spanning eraf.
Een van de verpleegkundigen kon het ook wel waarderen, ik had een mede-fan getroffen. 

En ja, Lego. Daar ben ik ook een fan van. Al vanaf mijn vroegste kinderjaren. Maar de laatste jaren komen er zulke mooie sets voor volwassenen uit. Ik heb een huis van Sesamstraat, de boom van Winnie the Pooh en het huis van Home Alone. Zulke mooie dingen om te maken en neer te zetten.
Maar Lego is duur, dus ik koop lang niet alles wat ik mooi vind. Het huisje van Sneeuwwitje en het huis uit de film Hocus Pocus waren prachtig, maar die heb ik aan me voorbij laten gaan.
Wel heb ik, toen ik de schrijfwedstrijd Cozy Detective had gewonnen, mijzelf de Lego schrijfmachine cadeau gedaan. Die staat te pronken op het dressoir en heel vaak als ik langsloop moet ik even ‘typen.’ Alleen al voor het geluid!
Maar ik dwaal af.
Lego heeft een enorme internationale schare fans, en iedereen mag ook ideeën inbrengen. Als mede-fan kan je daarop stemmen en bij genoeg stemmen overweegt Lego om er een echte set van te maken.
Twee jaar terug had ik al wild enthousiast gestemd op het Lego- idea van ene meneer Simon Scott. Hij had een prachtige set ontworpen en gebouwd van de Nightmare before Christmas!
Ik was niet de enige die stemde, binnen no-time had hij de benodigde 10.000 stemmen binnen. Lego ging overwegen om de set uit te brengen. Ik hoopte vorige herfst dat het voor Halloween ging gebeuren, maar helaas. Er was een soort radiostilte, het was niet duidelijk of het nog echt ging gebeuren of dat het alsnog afgewezen werd.
Ik bleef via internet de ontwikkelingen volgen. Soms waren er geruchten, soms waren er echte aankondigingen en eindelijk kwam het bericht: In september 2024 kom de set uit!
De designers van Lego maken altijd aanpassingen om het voor productie geschikt te maken, maar de foto’s waren veelbelovend.
Ondertussen kon ik alvast sparen en een paar keer in de rondte roepen dat ik dit toch echt ging kopen. 

De officiële verkoop ging op 6 september van start, maar als “Lego-Insider’ kon ik al op 3 september bestellen. Ik had nog net niet de wekker om 12 uur ‘s nachts gezet, maar ik had al wel voordat ik aangekleed was ‘smorgens mijn bestelling gedaan. Ik wilde geen enkel risico lopen dat ik mis zou grijpen. 
Na een paar dagen werd de doos bezorgd, bij de buren want wij waren juist een weekendje weg. Zal je altijd zien! Maar dat weekend met de kinderen en kleinkinderen was nog veel leuker dan een Lego doos, dus ik had het er graag voor over. 

Vorige week had ik op de een of andere manier heel veel afspraken en niet de rust om ermee te beginnen. Zo’n grote set verdiend aandacht, dat maak ik niet zo even tussendoor. Bovendien had ik nu nog langer voorpret en kon steeds even naar die mooie grote doos kijken die in de kamer stond.
Ik ben echt nooit mijn kinderlijkheid verloren wat dat betreft. En daar schaam ik me ook echt niet voor, integendeel. 

Vandaag ben ik er wel aan begonnen. Zestien papieren zakken met Legosteentjes moeten samen drie scènes uit de film gaan vormen. Drie boekjes met bouwtekeningen loodsen me er stap voor stap doorheen.
Het is best moeilijk eerlijk gezegd.  Ik ben geen ster in 2d vertalen naar 3d, maar ik kom er wel uit. Ook wel prettig om mijn hersens een beetje te laten kraken en dan voldaan te zijn als het lukt.

Ik heb nu de inhoud van drie zakken gebouwd en nu is mijn concentratie op.
Heerlijk nog dertien te gaan! Het zou toch ook zonde zijn als ik, na zolang en zoveel voorpret, het allemaal in een halve dag afhad. Een andere keer weer verder, net zolang tot ik het Townhouse, het huis van Jack Skellington en Spiral Hill klaar heb.
Er zitten zoveel details in dat ik de film zowat na kan spelen.
Of wie weet mijn eigen stop-motion versie kan maken…. 

What’s this? What’s this?
There’s color everywhere
What’s this?
There’s white things in the air
What’s this?
I can’t believe my eyes
I must be dreaming
Wake up, Jack, this isn’t fair
What’s this?