In ‘Over spek en bonen’ schreef ik dat ik niemand ga bekeren om vegetariër te worden. En dat blijft zo. Iedereen heeft recht op een eigen keuze en een eigen mening.
Maar toen ik dit filmpje onder ogen kreeg dacht ik: hebben mensen wel een mening?
Ik had het erover met mijn zus en ze zei: ‘Je kan er wel een stukje over schrijven.’ Dat vind ik een goed idee, want het laat me niet los. 

Het gaat er om: ben je je  bewust  wat je kiest en wat de impact is? Voor mij is er geen excuus om dat niet te zijn. Kies je voor bio-industrie, heb daar dan ook een reden voor. Geld, gemak, onverschilligheid… kan allemaal. Maar verschuil je niet achter het anonieme van een stukje (voorgevormd) vlees in plastic in de supermarkt.  Je kan niet doen alsof je niet weet dat dit van een dood dier komt in plaats vanuit een of andere fabriek. Je kan voorbijgaan aan het dierenleed, maar je kan niet doen alsof je het niet weet. Onmogelijk.

Het hypocriete is dat de mensen (in het fimpje), die het dierenleed van bio-industrie niet uitmaakt, die het hebben over ‘zeurmaatschappij’ en ‘het vlees smaakt er niet minder om’  ineens hoogst verontwaardigd en geschokt zijn over de berichten over dierenmishandeling. Dus er zit wel degelijk een empatisch gevoel ergens verstopt.
Ineens is het blijkbaar niet anoniem meer, terwijl dit toch ook over ‘heb je gehoord van die man die..’ gaat en niet over een bekende.
Wat ze die bewuste man toewensen is niet misselijk, hetzelfde als wat hij de dieren aandoet.
Dan stopt het filmpje. Zouden ze nu de link leggen tussen het eerste deel van het interview en het laatste? Dat blijft gissen, maar ik hoop het zo. Zou er iemand nu over nadenken en zijn/haar keuzes bewust gaan maken?  

Dit was niet in scène gezet. Dat weet ik omdat ik iemand gesproken heb die weet waar het interview opgenomen is en met wie. Het is echt. Was het maar satire. 

Nee, ik ga nog steeds niemand bekeren. We hebben allemaal onze eigen verantwoording en ons eigen geweten. Maar echt, wees je er bewust van en speel geen verstoppertje! Niet je ogen dicht doen omdat het er dan niet is.
Er zijn zoveel problemen in de wereld en er is zoveel leed. Veel te veel om als individu te kunnen oplossen.
Maar als je in je eigen huis en keuken, op je eigen bord, keuzes kan maken die er toe doen, dan mag je dat toch niet laten!
Hier thuis ben ik degene die het vaakst kookt. En voor Bert ook met vlees. Alleen wil ik voor hem alleen vlees dat van biologische of kleinschalige afkomst is, kopen en klaarmaken.
Wil hij dat wat anders eten, dan moet hij het zelf kopen en bereiden. Zijn keuze.
Ik kan niet meer doen alsof ik geen weet heb van de levenslange pijn en de stress van miljoenen vleesvarkens.- runderen en kippen, van de veel te lange oncomfortabele transporten van levende dieren en de horror in de slachthuizen.
Wat je eenmaal weet kan je niet meer ongedaan maken in je hoofd. Dus ik ga niet doen alsof het er niet is. En er nooit meer aan meewerken, want mijn geweten zegt nee.

Nee meneer uit het filmpje, ik sta niet vooraan voor een stuk vlees in het restaurant. Ik heb serieus vorige week een online zoektocht gedaan naar restaurants hier in de buurt, omdat we na lange tijd weer eens uit eten zouden gaan. Ik was zeer teleurgesteld,  zo weinig aanbod als er is. Het restaurant van onze eerste keus had zelfs niks vegetarisch op de kaart staan, ze konden alleen de ham wel weglaten bij het aspergegerecht. Aangezien ik niks geef om asperges en wel om lekker uit eten gaan, zijn we daar dus niet heen gegaan.
Het is wel gelukt hoor, om leuk en lekker uit eten te gaan. Echt.
Maar ik had in eerste instantie een beetje het gevoel dat ik gestraft werd omdat ik geen vlees eet. Dat vond ik echt heel raar en zeker niet van deze tijd.
Maar misschien lopen we op het Hogeland inderdaad nog achter, wie zal het zeggen. 

Oké, de moraal van dit verhaal:
Maak je keuze. En hoe die ook is, gebruik je verstand, je gevoel en je geweten.
En meet niet met twee maten omdat je weigert verantwoording te nemen. Dat is onwaarachtig.

Daar hebben we in Nederland al te veel mee te maken dacht ik zo.

En die klaagmaatschappij? Dieren kunnen niet klagen mevrouw, daarom doe ik (en vele met mij) dat voor ze.