Vandaag, lieve mensjes, hebben Irene en ik een beeldverhaal voor u.
What’s app is toch een superuitvinding!

De dag begon zo:

Om 5.45 u. schrok ik wakker van het aanslaan van de verwarming, dat gaat hier altijd gepaard met een hoop herrie en getik.  He verdorie, de thermostaat stond nog ingesteld op mijn werkrooster van voor de zomer, het was tot nu toe nog niet koud genoeg geweest,  daarom nog niet gemerkt. Ik was een half uur te vroeg wakker geworden, wat zonde.
Ik probeerde weer te gaan slapen, maar lag helaas wakker tot 6.14 u. voor dat lukte.
Om 6.15 u ging de wekker.  Ik moest van heel ver komen en had geen idee waar ik me bevond, welke dag het was, eigenlijk amper wie ik was.
Bij Irene was het blijkbaar al niet veel beter

(De groene vakjes zijn van mij, de witte van Irene)

Toen ik me uiteindelijk in de kleren had gehesen en mijn mooie, door Irene gemaakte ketting om wilde doen zag ik dat ie stuk was

Het brood smeren verliep ook niet vlekkeloos

En op het werk ging ze nog even door:

Ik ging sporten en kreeg een goede raad:

,

Ik kwam zonder kleerscheuren thuis. Bij de lunch ging het toch nog even mis

Mijn goede intenties werden niet begrepen… 

En toen was het alweer tijd voor thee

De rest van de dag ging het wel aardig met mij,   met Irene was het een
ander verhaal: 

Eind goed al goed! 

Maar natuurlijk moet Irene toch nog wel even het laatste woord hebben:

Morgen weer een dag.