Vroeger vond ik het niet zo leuk om Van Bloois te heten. Er was, natuurlijk met uitzondering van mijn familie, niemand anders die zo heette. Ik moest mijn achternaam altijd herhalen en, zodra ik het kon, ook spellen.
Liever had ik een gewone naam gehad, zoals Van Dam, of De Vries.
‘Hoe?’ of ‘Wat’? was steevast de reactie als ik mijn naam gezegd had.
Vele variaties heb ik voorbij zien komen op lijsten en post enzo. 
Blois. De Blos. Blovis. Blooijs. Booi. Bloos. (ja bijna altijd werd de ‘Van’ vergeten). De meest bijzondere was Blokvis.
En als mensen mijn naam eerst geschreven zien en het dan gaan uitspreken is er negen van de tien keer een aarzeling.
Nu nog steeds. ‘Mevrouw Van eh,  Bl…. Blwah? Zeg ik het zo goed?’
Tuurlijk blijf ik altijd vriendelijk, ik snap het best. ‘Nee hoor, gewoon uitspreken zoals je het schrijft.’
‘Ah, Bloois dus?’ 
‘Ja, Van Bloois dus.’
Mijn man heeft het omgekeerde, want die heet De Vries. Die hoefde nooit zijn naam te herhalen vroeger of te spellen. En nu nog steeds niet.
Als hij in een wachtkamer zit en er wordt: ‘Meneer De Vries!’ geroepen, dan staan er zo drie meneren De Vries op. Dat dan weer wel.  

Nu ik ouder ben, vind ik mijn naam wel mooi. Ik gebruik dan ook geen pseudoniem voor het schrijven omdat het makkelijker in het gehoor zou liggen. Van Bloois is een prima naam, ook al moet ik nog steeds het riedeltje zeggen wat ik al bijna zestig jaar gebruik: B, L, dubbel O, I, S.
Of aan de telefoon: Bernard, Leonard, dubbel Otto, Isaak, Simon.
Waarom zijn dat eigenlijk allemaal mannen, bedenk ik ineens nu ik dit opschrijf. Ik ga een eigen spelling maken voortaan: Bella, Lisa, dubbel Olivia, Irene, Saskia.
Ben benieuwd wanneer ik het kan gaan gebruiken! 

Mijn moeder had een mooie achternaam, vind ik , die heette Van Egmond. Ik was vroeger gewoon een beetje trots als ik op school tijdens de geschiedenisles leerde over de Graven van Egmond en Hoorne. En haar oma heette Guldemond. Ook al zo mooi.
Maar niet iedereen in haar familie was bedeeld met zo’n chique naam.
Ik had twee tante Mijntje’s.  Een gewone tante Mijntje en een tante Mijntje Spek. Dat was eigenlijk een tante van mijn moeder, dus mijn oudtante. Ze zaten daar trouwens nog meer in de vleeswaren, want er was ook nog een nicht die Ham als achternaam had.
Dan was ik stiekem toch wel weer blij dat ik Van Bloois heette, vooral ten opzichte van die naam Spek.

De acteur Kevin Bacon heet natuurlijk eigenlijk gewoon ook zo. Maar in het Engels klinkt het ineens anders, vind je niet? Dat is nog met meer bekende namen zo.
Johnny Cash heet in het Nederlands Jantje Contant. Klinkt als een stripfiguur. En Reese Witherspoon is dan gewoon Ries Methaarlepel. Dat wil je toch niet…
Doe maar Van Bloois.
Ik vind het helemaal prima.