De volgende badkamer wordt een imitatie van een druipsteengrot. Dat schreef ik 9 jaar geleden in ‘Kalk’.
Dit voornemen is niet uitgevoerd. MAAR WE HEBBEN NU WEL EEN PRACHTIGE NIEUWE BADKAMER.  Hierover straks meer.  Eerst de frustrerende inleiding.

In de loop van de jaren werd het badkamerprobleem alleen maar groter. Behalve kalk kregen we last van schimmel, roest en last but not least: lekkage. Het douchewater kwam door het plafond de woonkamer indruppelen. Gruwel, wat haatte ik die badkamer op den duur! En wat was ik boos op onszelf dat we destijds zo over ons hebben laten lopen bij de installatie. 

Ik zal geen namen noemen maar het bedrijf zit in Ulrum en maakte gebruik van minstens 10 onderaannemers die zelf ook weer minstens 10 onder-onderaannemers in dienst hadden. Het resultaat was een totaal gebrek aan onderlinge communicatie, fout op fout en voor ons niet meer te achterhalen wie verantwoordelijk was voor welke fout. De hoofdaannemer schoof het ook allemaal lekker af, onbegonnen zaak.
Ik heb bijvoorbeeld destijds nog aangedrongen op een extra ventilatiepunt boven de douche, want we hebben geen raam in de badkamer. Nee mevrouw (nog net niet ‘mevrouwtje’) dat is helemaal niet nodig.
Nou heus wel, want anders hadden we die hardnekkige schimmel nooit gehad. Te laat.
De douchevloer liep niet schuin af, badkamer iedere keer nat, want het water liep onder de glazen deur door.
Na veel gezanik en gezeur werd er dan een nieuwe vloer in gelegd. Probleem niet opgelost, maar er kon verder niks aan gedaan worden.
Alles bleef zo vochtig dat de radiator (de tweede al want de eerste was verkeerd geleverd) ging roesten en er corrosievlekken in de spiegel kwamen. Die spiegel was zonder mijn inbreng opgehangen, dus je voelt het al:  ik kon als ik op mijn tenen stond nèt mijn gezicht zien.

Dat heb ik in openbare gelegenheden altijd, maar als ik dat thuis ook heb is dat rete-irritant.
Het spoelsysteem van het toilet deugde niet en iedere keer kletterde het afdekplaatje er weer af. De…. ach ik stop maar, want het is een klaagzang zonder einde. Echt zo verschrikkelijk balen.
Maar ja, je weet zelf ook wel wat een nieuwe badkamer kost, en ook dat er vaak nog dringender zaken eerst moeten. Dus het duurde tot vorig jaar voordat we genoeg gespaard hadden voor vervanging van ons horrorhok. 

In ons eigen dorp is inmiddels een zeer betrouwbare vakman, hij heet René en hij nam de klus aan. We konden al onze wensen kenbaar maken en hij kwam ook zelf met heel goede ideeën.
Begin februari zou het gaan gebeuren en dat was hard nodig. Ik had inmiddels loszittende vloertegels uit de douchehoek gehaald en tot mijn verbijstering bleek er een laag exact dezelfde tegels onder te zitten. Ze hadden destijds dus helemaal geen nieuwe vloer gemaakt met aanpassing, gewoon een laag tegels er overheen geplakt. Je kan je wel voorstellen hoe fris die onderste laag was, na jarenlange lekkage tussen de tegellagen.

Verder wil ik er geen woorden aan vuil maken, het was allemaal al smerig genoeg.

Er werd een grote container geleverd en ik had de eer om de allereerste spullen erin te leggen/gooien (doorhalen wat niet gewenst is) 

Het was begonnen!
Alles, maar dan ook alles ging eruit, maar dat lieten we aan René over, die wist precies wat hij deed. 

Tot mijn verrassing kwam er nog wat tevoorschijn.
Deze tegeltjes, die zaten nog in de badkamer toen ik Bert leerde kennen. 

Het dessin schreeuwt eind jaren ‘70/ begin ‘80 en ik met mijn nostalgische hooggevoeligheid vind dat natuurlijk fantastisch.
Ook weer niet zo fantastisch dat ik het nog een keer wil overigens. Gewoon zo leuk, als tijdsbeeld. 

Wat overbleef was een grijs kaal hok en ik zou zelf uiteindelijk schreiend op de vloer gezakt zijn omdat ik niet wist hoe ik in vredesnaam alles in orde moest krijgen, maar ik ben dan ook geen vakman.

René hoefde niet te huilen. In ieder geval niet waar ik bij was.

Hij werkt in z’n eentje, dus hij was er wel een paar weken zoet mee. Ondertussen wasten wij ons ‘s morgens en ‘s avonds bij de gootsteen in de keuken en ik heb menigmaal aan mijn omaatje van Egmond gedacht die haar leven lang geen douche heeft gehad.
We mochten ook bij familie douchen, maar daar wilden we geen misbruik van maken, dus het plan was 1x in de week. Verder hoopte ik in de sportschool te kunnen douchen, ze waren in september opengegaan en ik ging ervan uit dat in februari de douches wel zouden werken. Nee hoor, foute aanname. Ik kon daar niet douchen, jammer.
De familie kreeg helaas, (voor hen veel vervelender dan voor ons natuurlijk) corona, dus na de eerste douche-expeditie (kijk ‘m gaan!) 

hebben we vervolgbezoeken afgeblazen. Wel nog een keertje bij de kinderen gedoucht toen we daar waren, wat een luxe is dat dan.
En afgelopen vrijdag konden we dan voor het eerst onder onze nieuwe regendouche!
Jongens jongens, wat was dat heerlijk. Je zou er een regendansje van gaan doen.

En het is allemaal zo verschrikkelijk mooi geworden! Smaken verschillen natuurlijk, misschien zeggen jullie wel ‘hm ja, niet mijn keuze’ maar dat maakt niet uit, wij zijn er superblij mee. 

O, ik vergeet nog wat. Eind vorig jaar hebben we een waterontharder laten installeren. Eindelijk een oplossing voor het probleem van de hardnekkige kalk. Het resultaat is top, en we zullen geen vieze en lastige kalkafzetting meer hebben in de badkamer. Joechei! 

En zo kwam toch nog alles goed.  

P.s.  Ik ging gister naar de sportschool. 3 x raden…..
Juist. De douches zijn in gebruik genomen.
Maar nu hoeft het niet meer van mij hoor, ik ga lekker thuis!