Foto uit de oude doos
Ruim 50 jaar geleden
Drie kinderen uit één gezin
Langs ’t trapje naar beneden
Wij drieën hoorden bij elkaar
daar kwam niemand tussen
Jan Willem, jij was onze broer
en wij waren jouw zussen
Toos, jij was de grote zus
en ik, ik was de kleinste
En òns gezin, dat vond ik echt
het aller-allerfijnste
Niemand kon ons scheiden
We werden samen groot
We wilden samen oud worden
maar toen… toen kwam de dood
Nooit meer met z’n drieën
we werden niet samen oud
de waarheid is onverdraaglijk
als je zoveel van iemand houd
Het voelde onvoorstelbaar
Drie, dat was niet meer.
Het was twee geworden
en God, wat deed dat zeer
We gingen verder, Toos en ik
Maar altijd, tussen ons in,
houdt Jan Willem zijn eigen plaats:
Wij samen. Ons gezin.
Lieve oude foto,
Echo uit ’t verleden
Drie kinderen uit één gezin
Langs ’t trapje naar beneden.
Zo prachtig, en zo is het ook bij ons. Het blijft onwerkelijk en het gemis blijft😘 Toch mooi om er op deze broer- zussendag bij stil te staan, sweet memories met een lach een traan😘
LikeLike
♡
LikeLike
Mooi gedicht!
LikeLike