Leeftijd is een getal. Zeggen ze. Je bent zo jong als je je voelt, en dat soort dingen. Ja, kan best zo zijn, maar aan iedere leeftijd hangt wel een waarde. Als je heel jong ben tel je nóg niet mee, als je heel oud ben tel je niet méer mee. En daar tussen in is het ook nooit duidelijk wanneer je voor vol wordt aangezien, want wat is nou “vol” . Age-appropriate is zo’n mooi woord vind ik, daar is volgens mij niet echt een Nederlands woord voor. Doen wat bij je leeftijd past. Maar!
Al van jongs af aan wil je iemand anders zijn dan je op dat moment bent Een oudere versie van jezelf. Ieder kind wil immers groot zijn! Er is altijd rivaliteit in een groep wie de oudste is en, daarmee samenhangend, blijkbaar het belangrijkste.
Ik ken geen kind dat zegt: “Ik vind het heerlijk om 7 jaar te zijn!” Groot zijn is het doel.
Natuurlijk wilde ik ook groot zijn! En was dan ook zwaar geïrriteerd dat ik, als schrieltje, altijd jonger geschat werd. Ik kon alleen zegevieren over mijn hartsvriendinnetje, want ik was 2 maanden ouder dan zij. Nou, woehoe. ”Maar ik ben groter” kaatste zij dan terug.
Het is heel lang zo gebleven dat ik jonger ingeschat werd. En ik vond het NIET leuk!
Ik herinner me nog heel goed dat er een keer een weekendarts bij ons thuis kwam omdat ik een ernstige astma-aanval had. De man was echt heel vriendelijk, toen hij,om te bepalen welke medicatie ik mocht, vroeg: “Hoe oud ben je nu? 10?” Maar ik was zwaar beledigd. Ik was namelijk 14. En dat is op die leeftijd een heel groot verschil! Ik neem het de dokter nu niet meer kwalijk, ik zal er ook niet als een blozende puber uitgezien hebben .Klein en tenger kind in een nachtjaponnetje met kersjes erop in het grote bed van haar ouders, snakkend naar een beetje lucht. De man heeft me trouwens wel mijn eerste inhalatiemedicijn gegeven, en dat werkte zo wonderbaarlijk dat hij ter plekke alsnog mijn held werd, maar dat terzijde.
Voor mij hield jonger geschat worden in: niet voor vol aangezien worden. Maar wat is dan dat “vol”? Misschien iets dat past bij je werkelijke leeftijd?
Toen ik vakantiewerk deed in de Jaarbeurs in Utrecht werd een jongen verliefd op mij. Leuk hoor, maar hij was 15. En ik 18. Dus ik zag het alweer niet positief.
Later had ik mijn opleiding afgerond en ging ik aan het werk, als kleuterleidster. Sommige ouders vonden mij veel te jong. Het maakte niet uit dat ik 20 was, alle diploma’s op zak had, ik was gewoon een broekie. (Volgens mij is namelijk ‘rokkie’ geen Nederlandse uitdrukking)
Jaren daarna werkte ik op de Eemhof in de horeca, toen een mevrouw tegen mij zei, toen ik haar tafel afruimde: “De vakantie is bijna voorbij hè, dan zit je baantje er weer op zeker?” Op dat moment was ik 29 en moeder van een 2-jarige dochter.
Toen ik de 30 gepasseerd was, begon ik het wel een beetje leuk te vinden om jonger geschat te worden. Waarom dan, was ik bang voor ouder worden? Geen idee eigenlijk, ik was me daar in ieder geval niet bewust van. Maar toen begon het toch mijn ijdelheid te strelen. Alsof jongere vrouwen leuker zijn dan oudere, belachelijk.
Het was iets anders, serieus, toen ik Bert leerde kennen. Ik was toen 43. En hij dacht dat ik halverwege de 30 was. Als hij voor mij koos, kon het zomaar zo zijn dat hij zijn toekomstplannen moest bijstellen. Waar mannen geen biologische klok hebben, hebben vrouwen die immers wel…. Waar ik maar mee wil illustereren dat eruit zien als je leeftijd wel degelijk voordelen kan hebben.
Aan iedere leeftijd hangt een waarde, zei ik al. En je omgeving raakt in de war als je er jonger of ouder uitziet.
Ik ben nu 57. En ik vind het helemaal prima. Ik gebruik geen botox, want ik stoor me niet aan mijn rimpels. Ik kleur wel mijn haar. Niet speciaal om er jonger uit te willen zien, als ik mooi grijs was, liet ik het zo. Maar afgezien van een grijswitte lok aan de voorkant heb ik een onbestemde peper-en-zout kleur gekregen. Wat mijn gezicht er grauw en vermoeid uit laat zien. En daar heb ik dus geen zin in. Goedbedoelde vragen als: “Ben je wel in orde? Zou je niet een beetje meer rust nemen?” hebben mij doen besluiten om mijn haar te blijven kleuren en daarmee er zo gezond uit te blijven zien als ik ook daadwerkelijk ben. En wie wil er nou niet een beetje tevreden zijn als hij of zij in de spiegel kijkt?
Vanmorgen kreeg ik het idee dat als je nog weer ouder wordt dan ik nu ben, er weer een bepaalde rivalteit komt. Ik was op de sportschool en er zijn overdag nogal wat senioren aan het sporten. Harstikke goed, ik wil het ook zo lang volhouden als ik kan. Ik voel me overigens zelf nog  geen senior, maar ik weet niet waar de leeftijdsgrens precies ligt. In ieder geval, deze mensen vragen elkaar hoe oud ze zijn en als iemand een ander de loef af kan steken omdat hij 81 is en de ander 79, glimt hij van trots en kijkt de ander wat beteuterd.
Ik hoorde bijna een echo van vroeger: “Ik ben lekker ouder!”
“Ja, maar ik ben lekker groter!”
Leeftijd is geen getal. Ontleed het woord maar eens. Leef- tijd. De tijd dat je leeft. En dat houdt veel meer in dan een getal.