Leuk, social media, ik maak er ook graag gebruik van. Niet van alles, ik heb geen Instagram, wel een Twitteraccount, maar daar doe ik helemaal niks mee. Wel met Facebook. Een beperkte vriendenlijst, en een aparte pagina voor deze blogsite.
Wat ik wel moeilijk vind, is dat social media ook gretig worden gebruikt voor het ventileren van meningen en dan heel vaak ongefundeerd. Napraten, alvast maar schreeuwen zonder dat je de achtergrond weet, goedgelovigheid “want het staat op internet” , ik heb er moeite mee. Maar alle statussen die openbaar zijn, daar mag iedereen wat van vinden en dat ook kenbaar maken. En wat men niet gewoon hardop tegen een ander wil of durft te zeggen, wordt wel op Facebook of Twitter gegooid. Het ergste vind ik geloof ik nog dat er zo oordelend gereageerd wordt op elkaar. Dat je het niet met iemands mening eens bent, is blijkbaar niet genoeg, je moet ook die persoon nog even aanvallen met scheldwoorden en uitmaken voor alles wat lelijk is, ook al ken je diegene niet eens.
Waar is dan het sociale van social media? Ik lees wel eens reacties onder een artikel, en dan de reacties op de reacties en wordt daar gewoon akelig van.
Niet dat ik altijd zo’n lieverd ben, ik kan ook heel fel uit de hoek komen. Maar ik vind het erg dat mensen op Facebook zo persoonlijk worden en dan vaak zo hatelijk zijn. Ik ben in de loop van de tijd ook lid geweest van een aantal Facebook-groepen en ik ben er iedere keer weer uitgestapt omdat de sfeer bedorven werd door rotopmerkingen van sommige leden. Waar is dat voor nodig? Je kan toch ook op een andere manier zeggen dat je er anders over denkt? En is het überhaupt nodig dat je altijd overal op reageert?
Als je bijvoorbeeld iets niet leuk vind, waar een ander trots op is, dan kan je toch ook gewoon niks zeggen? Dan kwets je ook niet. “Ja ik ben gewoon eerlijk, ik zeg waar het op staat”
Ben je oneerlijk dan als je gewoon wel eens niets zegt, alleen bij jezelf denkt: Hm nee, dit is het niet voor mij? Ik vind zelf van niet.
Bambi is al een heel oude film, maar ik vind er een heel mooi stukje inzitten. Stampertje maakt een vervelende opmerking en moeder Konijn zegt vermanend: “Stamper! Wat heeft je vader je geleerd?” Hij begint verlegen met zijn voeten te draaien en mompelt: “Als je niks leuks kunt zeggen, zeg dan niks niemendal”
Ik ben het met vader Konijn eens. Het is niet altijd nodig om wat te zeggen. Je mag ook wel eens gewoon je mond houden, gewoon voor de aardigheid.