Hoe leuk is het als je kinderen het zo goed met elkaar kunnen vinden dat ze samen een dagje attractiepark plannen. Gewoon zij saampjes, broer en zus.
Mama wordt wel op de hoogte gehouden (want ik wil graag vanaf de zijlijn meegenieten) en ik krijg af en toe een appje met een update.
Zelf ben ik al heel vroeg begonnen vanmorgen, na een nacht met weinig slaap en ik hou me wat op de been met extra koffie en niet teveel toestanden overhoop halen.
Er klinkt weer een plieng- geluidje van m’n telefoon en ik open What’sapp.
En schiet helemaal vol. Want ik krijg een foto waar mijn zoon opstaat, maar het lijkt alsof mijn broer daar staat……
Er is al vaker geconstateerd dat Tim op Jan Willem lijkt, maar deze foto treft me als een mokerslag.
Ik was ook de zus van een broer. Wij konden het ook heel goed vinden samen. En ik mis hem nog steeds zo hartverscheurend….
De scherpste kantjes zijn er vanaf denk ik vaak. Maar nu voel ik mijn maag samenkrimpen en ik wil heel hard huilen. Dat doe ik niet. Er zijn hier kindertjes en die wil ik niet verschrikken.
En dat ik zo moe ben versterkt ongetwijfeld de emoties.
Ik kijk nog eens naar de foto, vergroot ‘m uit op het scherm. Het is een verwarrend gevoel. Alsof je aan een korstje zit wat je niet open mag krabben, maar waar je eigenlijk ook niet af kan blijven.
Och Jan Willem…. terwijl ik schrijf komen toch de tranen. Maar wel geluidloos. De kinderen merken het niet, ik heb mijn zonnebril op en typ aan de picknicktafel terwijl zij heerlijk in de tuin spelen.
Ik ben dankbaar voor alle mooie herinneringen die ik heb, voor de lieve broer die hij was voor z’n zusje. Altijd, ook toen we volwassen waren.
Nog eens kijk ik naar de foto. Ben al wat minder geschokt. Zie het mooie ervan in nu. Familiegelijkenis vind ik altijd al leuk, nu is het extra belangrijk.
Lieve broer en zus, maak er een heerlijke dag van samen. Geniet ervan dat jullie samen zijn. Het is zo waardevol.